Dagelijks zit ik achter op de brommer van Soham die meestal in het begin van de middag terug komt van z’n werk. Een school welke 80 km buiten Jodhpur is gevestigd en waar hij meer niet dan wel verwacht wordt om aanwezig te zijn. Daarnaast heeft de Hindoestaanse cultuur zoveel feestdagen dat de school veel dagen gesloten is. Werd enkele dagen geleden de verjaardag van Krishna nog uitgebreid gevierd, morgen is het de beurt aan de koeien. Worden die geëerd en lopen die de hele dag met bloemenkransen om hun nek, niet wetende wat ze overkomt. Daarnaast heeft elke kaste nog zijn eigen feestjes en dus ben ik de kluts een beetje kwijt. Je kunt hier als je wilt het hele jaar je feestmuts ophouden en dat is iets teveel van het goede.Continue Reading

Als eerste naar het station. Wil kijken of ik vanavond nog de trein richting Jodhpur kan nemen. Mijn werk zit er hier voorlopig op en in Jodhpur moet er nog wel het een en ander gebeuren. Sta vroegtijdig op en zie dat het behoorlijk geregend heeft. Moet grote plassen ontwijken en probeer te voorkomen dat ik niet wordt geraakt door de opspattende watermassa zodra er auto’s door de plassen rijden. Het is nog rustig bij het loket waar ik het gezicht van de lokettiste nog herken van vorige keren. Ook zij moet lachen want ze heeft me herkent aan de amulet met dolfijnen die om mijn nek hangt. Ik moest er een voor haar meenemen wanneer ik weer opnieuw naar India zou komen, had ze toen gevraagd. Heb daarom maar gezegd dat ik het land nog niet verlaten heb, niet wetende dat ze zo’n olifantengeheugen zou hebben. Continue Reading

Vrijwel alle dagen in Jaipur beginnen met bewolking. Eigenlijk is het veel aangenamer dan in Delhi. De straten zijn breder waardoor de wind een groter speelveld heeft en de warmte iets beter te verdragen is. Ook vandaag begin ik mijn dag in het restaurant van het Evergreen guesthouse. Een 100 meter verderop. Ondanks dat er slechts een enkele reiziger verblijft, kun je hier nog steeds gebruik maken van een goed ontbijt. Het is ook de enige reden om hier te zijn. De twee jongens die er werken zijn namelijk zo verlegen dat een gesprek aangaan vrijwel onmogelijk en durven ze me uit bescheidenheid bijna niet aan te kijken. Continue Reading

De dagen in Delhi slijten. Ik wil van alles ondernemen maar wordt er enigszins van weerhouden. Kunal zou al enige dagen geleden uit Moradabad zijn teruggekomen maar aangezien ook hij zijn zaken niet vlotjes kan afhandelen moet ik geduld hebben. Probeer zoveel mogelijk dingen voor te bereiden en plannen zo nodig aan te passen aan het huidige werkklimaat hier in India. Zijn er altijd weer nieuwe drempels die ik over moet en wordt me wederom duidelijk gemaakt in welke situatie ik me bevind. Het weer is nog steeds niet erg aangenaam, maar kan er nu redelijk goed mee overweg. Het zwaarste deel is het half uur dat ik in de middag onderweg ben naar Connaught Place. Continue Reading

Vandaag de start van een nieuw hoofdstuk. Vanuit Amsterdam eerst richting Berlijn gevlogen op uitnodiging van mijn goede vriendin Katrin. Een vrouw die ik eerder heb ontmoet in India. Op het vliegveld van Schonefeld staat ze in de aankomsthal al op me te wachten. Omdat ze zelf haar rijbewijs tijdelijk kwijt is vanwege enkele snelheidsovertredingen mag ze eigenlijk niet rijden en kruip op haar verzoek daarom zelf achter het stuur van haar grijze VW Golf. Continue Reading

Het is de laatste dag van deze bijzondere tijd in de bergen van Nepal. We staan zoals gewoonlijk weer vroeg op en bereiden ons voor op een lange dag. Het mag dan wel een eenvoudige afdaling zijn, het is voornamelijk de afstand die de zwaarte van de route bepaald. Tijdens het ontbijt komt vrijwel iedereen ons vergezellen. Als een laatste samenkomst voordat een ieder zijn eigen pad zal voortzetten. Met veel warmte nemen Judith en ik afscheid van iedereen en zijn even na 7.00 uur onderweg om vanuit Jhinu Danda naar de rivier af te dalen en het pad verder te volgen richting het plaatsje New Bridge. Het pad is redelijk begaanbaar. Gaan we af en toe een stuk omhoog en kronkelt de route evenredig aan de rivier die links van ons in het zicht blijft. Continue Reading

Wanneer de gordijnen opengaan zie een stralend zonnetje me deze dag verwelkomen. Lauwan is beneden al bezig met het voorbereiden van de trekking en Judith komt ook langzaam tot leven. Met z’n drieën zullen we de komende dagen optrekken. Op het terras is een Tibetaanse vrouw bezig haar sieraden uit te stallen op een kleedje. Het is de manier om haar aan een inkomen te helpen. De meeste Tibetanen in Nepal staan geregistreerd als vluchteling en hebben geen Nepalees burgerschap. In Kathmandu en Pokhara zijn grote vluchtelingenkampen opgezet nadat veel Tibetanen hun land zijn ontvlucht vanwege de Chinese overheersing. Nog steeds worden deze mensen niet geaccepteerd als Nepalees burger. Continue Reading

Steeds vertrouwder wordt de omgeving waarin ik me bevind. Heb ook geen behoefte om uitstapjes te gaan ondernemen buiten Kathmandu nu ik nog gesprekken heb met Laxmi van de ambassade. Begin de dag rustig met een ontbijt op het dakterras van Hot Breads. Daar waar de etalage uitpuilt met lekkere broodjes en ik me helemaal wezenloos eet. Even geen harde toast van oud brood waarmee je in India wordt overvoerd. Ja, het bevalt me hier wel. Ga  regelmaat voor een ontspannen ayurvedic olie massage bij een van de vele salons. Iets waar je er nooit te veel van kunt krijgen en heb sinds lange tijd weer eens vlees gegeten. Daarnaast kun je vertier zoeken in een van de vele bars die Thamel rijk is. Maar goed, eerst het gesprek met Laxmi waarmee ik bij de Food Bazar heb afgesproken. Continue Reading

Nog enkele dagen te gaan voordat ik naar Nepal hoop te vertrekken. Hoop want er kan nog van alles misgaan de komende dagen. Met goede zin ga ik in de morgen op tijd naar het FRRO kantoor in R.K. Puram, niet ver verwijderd van het AIIMS metrostation op 30 minuten van de Main Bazar. Eenmaal binnengekomen vraag ik aan de heren achter de receptie of mijn dossier al is verzonden en of er nog nieuws te melden is. Ik moet voor de verandering even wachten. Na ruim 1,5 uur nog geen bericht. Blijf zelf rustig maar mijn bloed heeft een andere mening. Na veel zeuren krijg ik een kopie mee van het dossier waarmee ik naar het kantoor van Home Affairs kan gaan. Deze gaat om 12.00 dicht voor nieuwe inschrijvingen en dus wordt het racen. Continue Reading

Het is de laatste dagen rumoerig in Jodhpur. Niet vanwege ongeregeldheden maar doordat er meerdere festivals plaatsvinden in deze periode. Zoals de vastenperiode van 9 dagen die voor de vrouwen in India is ingegaan. Deze zich vandaag op en top uitgedost op straat begeven. In kleine groepjes begeleid door enkele muzikanten is het startsein gisteren gegeven. Vasten om de goden gunstig te stemmen omtrent de zorg voor de mannen en het gezin. De man die in India nog steeds een hogere status heeft als kostwinner. Daarnaast heeft ook iedere kaste nog zijn eigen feestje. Lijkende op een georganiseerde staking maar niets minder is dan een chaotisch klein volksfeestje. Continue Reading