Naast het wachten op een telefoontje van Mrs. Padmini van FTFI heb ik vandaag alleen een skype meeting met Santosh. Zit een groot deel van de dag in mijn vertrouwde Cafe Coffee day in Connaught place waar ik ondertussen een vaste klant ben en redelijk goede banden heb opgebouwd met de medewerkers die er rondlopen. Zoals Barkha, een spontane meid van 20 jaar, die er werkt als bediende naast haar studie bedrijfskunde en veel gezelligheid met zich mee brengt. De ontspannen sfeer maakt mijn verblijf er alleen maar aangenamer op. Ben tevreden over het gesprek met Santosh en de gemaakte vorderingen maar minder over FTFI. Ze zou vandaag contact met mij opnemen maar als ik later in de middag zelf contact zoek met Mrs. Padmini, krijg ik te horen dat ze erg druk was de afgelopen dagen en weinig tijd had om alles door te lezen. Continue Reading

Nu Katrin naar huis is vertrokken begint de nieuwe week met de beurs in Delhi. Dagen waar ik me weer moet focussen op de vele nieuwe mogelijkheden die deze beurs me kan bieden. Sta vroegtijdig op om vervolgens richting een opstapplaats van de bus naar de beurs te lopen. Een kleine 10 minuten vanaf het Hara Rama guesthouse waar ik inmiddels mijn vertrouwde kamer heb betrokken. In de bus een redelijk aantal buitenlandse inkopers. Fransen, Italianen en diverse Scandinaviërs. Rijdend door de straten van Delhi wijzen ze naar een groepje kinderen die bij het stoplicht in de middenberm aan het ravotten zijn. Zich even een moment niet bezighouden met het bedelen bij stilstaande automobilisten. Continue Reading

In Goa zijn de dagen te kort. Rijden we met de scooter naar het noordelijk gelegen Agonda waar het al net zo verlaten is als in de rest van Goa. Alleen vissers die hun honderden meters lange netten met de hand naar binnen slepen, is wat we te zien krijgen. Al is het wel een interessant proces. Vanuit een oude vissersboot laat men de netten parallel aan het strand in het water zakken. Op een 100 meter afstand van de waterlijn.  Vervolgens worden de touwen aan beide uiteinden op het strand afgegeven aan de “lopers”. Mensen die het immense net naar binnen moeten trekken. Een zwaar karwei waarbij 10-tallen mensen betrokken zijn. Ik besluit een handje te helpen en ben uiterst nieuwsgierig wat de vangst zal zijn. Als we na 15 minuten het net op het strand hebben gehaald zie ik niet meer dan kleine sardientjes en een groot aantal kwallen. Nee, op een enkele vis van formaat na kunnen we de vangst als mislukt bestempelen.Continue Reading

Het is de eerste dag in Jodhpur. We verblijven er in het authentieke Haveli hotel waar de kamers het verleden nog uitdragen. Een prachtig monument van waaruit we een prachtig uitzicht hebben op het Mehrangarh fort. Het fort dat we vandaag zullen bezoeken. Ik ben er al eens eerder geweest maar dat is inmiddels 8 jaar geleden. Vandaag dus een nieuwe ontmoeting met het immense fort dat een grote stempel op de stad Jodhpur drukt. Waar de Maharaja tot voor kort nog heeft gewoond maar nu volledig is ingericht als museum voor de duizenden toeristen die jaarlijks de stad bezoeken. Het is een leuk uitstapje. Heb vanuit het Anil Sunrise guesthouse al jaren een prachtig uitzicht op dit fort maar veel bezoeken doe ik het niet. Zoals ik eigenlijk de meeste historische monumenten links laat liggen. Schuif het voor me uit omdat ik later meer tijd zal hebben en het eerlijk gezegd ook niet echt hoog op mijn prioriteitenlijst staat. Continue Reading

Het is zondagavond wanneer ik me naar de Indira Gandhi luchthaven van Delhi laat brengen door een van de vele taxi’s. Het is op dit tijdstip rustig en verlaten op de wegen. Alleen een grote hoeveelheid vrachtwagens die richting het centrum rijden vanwege de bevoorrading van de winkels. Drukte dus aan de andere kant van de vangrail waar wij gelukkig geen last van hebben. Ik ben onderweg naar het vliegveld om Katrin, een vriendin die ik in januari in Delhi heb ontmoet, op te gaan halen. Voor 3 weken komt ze naar India om me te vergezellen en producenten te vinden voor haar ontworpen kledinglijn waarmee ze in Duitsland een markt wil creëren. Continue Reading

Een nieuwe week is aangebroken. En niet alleen dat. Het is tevens de start van een nieuw jaar voor mijzelf. Het gaat vandaag met regelmaat door mijn hoofd. Zal mijn 47^ste levensjaar dat brengen waar ik al zo lang op hoop en wacht? Veranderingen in levensstijl met iets meer comfort waarbij ik veel voor anderen zou kunnen betekenen. Het zijn gedachten want buiten wacht de realiteit. Begin ik de dag met een ontbijt bij het Evergreen guesthouse welke 200 meter verder is gevestigd. Wacht er ook op een telefoontje van Sunil. Hij zou me ophalen om samen naar zijn kantoor te gaan en verder te werken aan de fotostudio. Er zijn nog zo’n 20 producten die ik wil toevoegen aan de website en wil hem helpen om goed met zijn camera overweg te kunnen, voor zover dat binnen mijn mogelijkheden ligt.Continue Reading

Het regent de laatste dagen weer met regelmaat. En dan met name ’s nachts. De koeien in de straat moeten het helaas ontgelden. Konden ze enkele dagen geleden nog terecht onder het afdak aan de overkant, nu staan ze onder een kleine luifel waar je net je oogwimpers vochtvrij onder kunt houden. De eigenaren hebben hun onderdak afgebakend met bamboe stengels omdat er overdag handel wordt gedreven in jute zakken en ze geen behoefte hebben aan dampende koeienvlaaien op hun werkplek. Want ja, de dames nemen het niet zo nauw. Zijn er ook voor hun geen regels van wat nu eigenlijk wel of niet mag. Het past wel in het plaatje van hoe het leven er hier aan toe gaat. Continue Reading

De week begint met het bezoeken van enkele fabrikanten en ga ik op pad om enig printwerk te laten verrichten vanwege stickers die op de kartonnen dozen geplakt moeten worden. Begin vervolgens halverwege de middag wederom met het fotograferen van binnengekomen producten in de fotostudio welke is opgesteld in de kelder van het pand van Soham. De enige plek waar geen daglicht naar binnen komt. Het enige nadeel is dat het er ontzettend warm wordt zodra de zon van zich laat spreken. Soham heeft er inmiddels wel een grote ventilator neergezet maar toch gutsen de zweetdruppels over mijn gezicht. Niet alleen bij mij trouwens. Ook bij de 48 jarige Satir Nareijn, zo weet ik inmiddels. Continue Reading

De dagen worden warm en zweterig. Met een temperatuur van rond de 33 graden is het geen pretje. Verlang weer naar de regendruppels die al dagen niets meer van zich laten horen. Ja soms, heel even vallen er een paar verdwaalde druppels maar verkoeling is er niet. Gelukkig heb ik vandaag binnen een klus. Heb een afspraak om bij een van de fabrikanten producten te gaan fotograferen. Met de studio uitrusting die ze zelf enige tijd geleden hebben gekocht maar nog nooit hebben gebruikt. Aan mij vandaag de eer. Wordt netjes opgehaald bij de afgesproken locatie, net buiten de grote hoofdpoort van het marktplein.  Vanaf hier is het ongeveer 25 minuten rijden naar de fabriek welke op het industrieterrein Basni II te vinden is. Een terrein met hele slechte wegen. Meestal kapot gereden, onverhard en vol met diepe kuilen. Er wordt ook niets ondernomen om verbeteringen aan te brengen.Continue Reading

Vandaag wordt het Eid festival gevierd. Beter bekend als het suikerfeest voor moslims. Een feest ter afsluiting van de vastenperiode oftewel Ramadan. In Jodhpur is ongeveer 35% van de bevolking Moslim, de overige 65% Hindu. Zeker in het oude centrum waar het Anil Sunrise guesthouse zich bevindt is het moslimgehalte aanzienlijk. Vanwege het suikerfeest blijven de meeste winkels vandaag gesloten, zoals ook bij veel fabrieken de productie vandaag stil ligt. Eigenlijk geldt dit alleen voor de moslimgemeenschap maar uit respect schikken vrijwel alle winkeliers zich hier in. Hebben ze de afgelopen dagen voldoende verkocht aan deze bevolkingsgroep waarbij rijkelijk de portemonnee is getrokken. Bijna gelijk de kerstdrukte in Europa. Continue Reading