Na een paar weken Nederland opnieuw richting India. De ontwikkelingen die gaande zijn omtrent deelname aan een internationale meubelbeurs in Keulen maakt het noodzakelijk om terug te gaan. Het geeft veel werk maar ook veel energie. Zit helemaal in mijn element nu ik al de werkzaamheden die gepaard gaan met deze beursdeelname in goede banen moet leiden. Mag nu eindelijk al de kwaliteiten die ik in me heb laten zien aan de wereld. Het klinkt misschien gek, maar zo voelt het echt. Een eerste gedachte die zich ontpopt in een schets, de schets tot een tekening, de tekening tot een product, het product tot een behoefte en uiteindelijk het positieve gevoel wat iedere schakel in dit proces er aan overhoud. Al de mensen die er aan deelnemen en met name de vele arbeiders in India die er bij betrokken zijn. Mijn droom, om mensen met onder gewaardeerde mogelijkheden een kans te geven op een beter bestaan, steeds meer werkelijkheid wordt. Continue Reading

Een nieuw avontuur staat voor de deur. Na een periode op Nederlandse bodem te hebben doorgebracht stap ik met veel plezier weer in het vliegtuig richting India. Even geen online communicatie maar rechtstreekse betrokkenheid in het proces waar ik al jaren mee bezig ben. Ook al is het inmiddels een routine geworden, de afwisseling tussen beide landen geeft me nog steeds een boost aan energie. Na een tussenstop in Milaan vlieg ik door naar Delhi. Air India dit keer. Een Indiase luchtvaartmaatschappij die goedkopere vluchten aanbied tussen de twee continenten. En dat heeft natuurlijk zijn keerzijde. Het toestel is verouderd en niet alles functioneert meer zoals het zou behoren. Het beeldscherm in de stoel voor me die nog voor enig vermaak zou kunnen zorgen blijft op zwart staan en lijkt niet te werken. Continue Reading

Na een tussenstop in Milaan vlieg ik richting Delhi. Een vlucht die vermoeiender was dan ik had verwacht. Kan eigenlijk mijn ogen amper openhouden wanneer ik de vier uur op de luchthaven van Delhi zit te wachten op de vlucht richting Jaipur, mijn eindbestemming. Hoor gelukkig nog wel mijn naam op een wel heel bijzondere manier door de speaker galmen. Klaarwakker spring ik overeind. Er blijkt een powerbank in mijn ingecheckte bagage te zitten en daarvoor moet ik onder begeleiding naar de security afdeling die een paar etages lager is te vinden. Moet daarvoor een behoorlijk eind lopen. Goed om de slaap uit mijn ogen te houden. Voor even dan, want zodra alles is opgelost en ik mijn vliegtuigstoel heb gevonden, gaat het licht al snel uit. Continue Reading

Een laatste dag in Jodhpur. Sta om 10.00 uur beneden bij de receptie. Betaal er de 1200 INR per nacht zoals is afgesproken met de beheerder en wandel naar het 50 meter verderop gelegen Jhankar restaurant. Wil er iets eten en meteen afscheid nemen van Dalpak waar ik dagelijks een praatje mee maak. Weet nu ook de naam van zijn dochter. Sinds afgelopen weekend weet hij dat het meisje Manita heet. Een naam die “geld” betekent en wat hem wel goed uitkomt, zo zegt hij schaterlachend. Dalpak kan namelijk wel wat geld gebruiken. Werkt al zoveel jaren in dit restaurant en dat begint hem langzaam op te breken. Alleen omdat hij geen andere mogelijkheid weet om inkomsten te genereren. Nou, wie weet gaat zijn dochtertje hem in dat opzicht veel geluk brengen. Ik zal het misschien nooit weten. Geef een laatste zwaai wanneer ik me nog een keer omdraai bij de openstaande deuren en vervolg mijn weg. Continue Reading

Op deze zondag en laatste volle dag in Goa zal ik Danny en David gezelschap houden tijdens de wedstrijd Manchester City tegen Liverpool die in de Cape Town bar in Bagga op tv-schermen te zien zal zijn. Beiden zeer begaan met voetbal en vandaag sluit ik me daar graag bij aan. Als voorbereiding eerst voor een echt Engelse maaltijd die wordt geserveerd in een restaurant in Arpora, een klein dorpje tussen Anjuna en Bagga, waar een Engels stel de boel draaiende houd. Gebraden rosbief met gebakken aardappelen, groenten en een Yorkshire Pudding. Een soort luchtige cake van bladerdeeg. Dit alles overgoten met een heerlijke bruine jus. In het restaurant zitten voornamelijk oudere Engelse toeristen die in het luxe hotel even verderop verblijven. Op vrijwel iedere tafel staat hetzelfde gerecht en was ook de reden dat Danny ruimschoots van te voren moest reserveren. Continue Reading

Mijn laatste week in Goa is begonnen. Het lijkt of de tijd hier steeds sneller verstrijkt nu alles meer in rust is. Niet meer het gevoel heb om allerlei dingen te moeten ondernemen maar gewoon de dag te nemen zoals hij is. Vanaf vandaag zal een kennis van Danny ons komen vergezellen. Iemand die hij in een Engelse pub heeft ontmoet en die toevallig ook naar Goa zou komen voor een paar weken. Danny heeft een kamer voor hem bij het Florinda guesthouse geboekt zodat hij voor de eerste dagen een onderkomen heeft. Eigenlijk precies op het goede moment want ondanks dat het goed vertoeven is met Danny, hele dagen samen optrekken gaat op den duur ook tegenstaan. Nieuwe gesprekstof is daarom zeer welkom. Zijn naam is David, een 56-jarige melkboer uit Londen die veertien jaar geleden gescheiden is van zijn Indiase vrouw. Continue Reading

De laatste dag van het oude jaar nadert zijn einde en lijkt het alsof de kuststreken een laatste toevluchtsoord zijn. Wegen raken overvol door de vele Indiërs die deze avond ook in Goa willen beleven. Nadat we de dag in Morjim hebben doorgebracht komen we op de weg terug naar Anjuna in lange files terecht. De overmacht aan auto’s, motoren en scooters blokkeren vrijwel alle kruispunten. Het gaat zoals overal in India. Rijd iedereen voorzichtig op de kruising af in afwachting wat de overige voertuigen doen en wringt zich dan een baan naar de gewenste richting. Er zijn wel verkeersagenten maar staan deze eigenlijk meer in de weg dan dat ze een functie hebben. Continue Reading

Nu de productie in Jodhpur is opgestart kan ik me opmaken voor een laatste dag in Jaipur. Ik wilde nog enkele dingen afronden maar het is zaterdag en vrijwel alles is gesloten. Ook al wonen er slechts een beperkt aantal christenen in India, tijdens kerst en oud en nieuw ligt heel India plat. Gaan scholen tot begin januari dicht en zijn overheidsinstaties zoals banken ook tweede kerstdag gesloten. Eigenlijk zoals iedere feestdag door het hele land wordt gevierd. Als teken van verbroedering tussen de diverse religies die het land rijk is. Er zit dus niets anders op dan deze dag ontspannen door de brengen, als begin van een aantal weken vakantie in Goa. Continue Reading

Met grotere regelmaat zal ik richting India vliegen om daar de activiteiten van The Soul of India te ondersteunen. Het zakelijk verkeer neemt positieve vormen aan en aan mij de taak om alles in goede banen te leiden. Geen verkeerde bezigheid en een welkome afwisseling met de dagelijkse bezigheden in Nederland. Het is zaterdagavond en op de luchthaven Schiphol drink ik nog een biertje met Rob Wagenaar, een dorpsgenoot, die samen met een goede kennis onderweg is naar Abu Dhabi om daar voor een paar weken te gaan sleutelen aan auto’s van raceteam Bas Koeten uit Westwoud. Toevallig zit ik in hetzelfde vliegtuig vanwege een korte tussenstop in Abu Dhabi op weg naar Jaipur. Continue Reading

Nog voor mijn alarm gaat ben ik wakker. Sliep toch enigszins onrustig om me maar niet te verslapen, terwijl dat eigenlijk nooit gebeurd. Had beneden bij de receptie nog gevraagd mij om 5.00 uur wakker te bellen maar even later beneden gekomen ligt de man nog heerlijk te slapen op de grote bank tegenover de balie. Ik laat hem met rust en verdwijn lachend in alle rust het hotel. Het is uitgestorven op straat. Ik ben bewust op tijd aan de wandel gegaan omdat ik geen riksja’s verwacht op dit tijdstip waarmee ik de paar kilometer naar het station kan overbruggen. Zeker niet net na Diwali. En ik vind het prima. De frisse ochtendlucht doet me goed en eigenlijk geniet ik er van, al wordt de rust al snel verstoord. Continue Reading