Week 9-10 (23 febr – 5 mrt) 2020

Net wanneer ik de laatste regels van mijn blog wil schrijven krijg ik een foutmelding in mijn beeldscherm te zien. Moet de computer opnieuw opstarten om weer verder te kunnen, zo krijg ik in een pop up te lezen. Ik geef mijn vertrouwen aan de kennis van het apparaat en dus start ik de computer opnieuw op en ga weer verder in het document waarin ik gebleven ben, hopende dat het probleem hiermee verholpen is. Het mag helaas niet zo zijn. Om de vijf minuten krijg ik meldingen en na een aantal keren opnieuw opstarten wordt het alleen maar erger. Kan vrijwel geen enkele bestand openen en ben bang dat het Windows besturingssysteem het begeven heeft. Nu is het vervelend dat ik mijn blog niet kan versturen maar nog vervelender, ik kan de computer niet meer voor werk gebruiken nu ik hier ben. Weet ook niet of het anti virus systeem zijn werk heeft verzaakt of dat ik de computer nog gebruiken kan. Op dit soort momenten wordt je bewust van het feit dat je steeds meer afhankelijk bent van dit soort electronische middelen. Iets waar je tegenwoordig ook wel toe wordt gedwongen omdat vrijwel alles via de electronische snelweg plaatsvind. Wanneer ik Jason vertel over dit probleem zegt hij wel iemand te kennen die het misschien zou kunnen oplossen.

Omdat ik het graag opgelost wil zien rijd ik rond 11.00 uur naar de boekenwinkel welke te vinden is boven een woonruimte in het Manali guesthouse. Daar zal ik namelijk de desbetreffende persoon vinden die me zou kunnen helpen, zo heeft Jason me verteld. Aan het interieur kun je zien dat de ruimte voorheen als internetcafe heeft gefungeerd. Afgeschermde hokjes met uitschuifladen voor de toestenborden. Alles is nog zoals het was. Dit soort internetcafe’s waren er voorheen overal te vinden en kwamen reizigers hier hun mail checken of contact maken met het thuisfront. Hoe anders is het vandaag de dag. Iedereen heeft tegenwoordig een moderne smartphone telefoon op zak en wifi is er overal. Veranderingen die ook hier niet ongemerkt voorbij zijn gegaan en waarom de ruimte nu is omgetoverd tot een boekenwinkel. De eigenaar repareert nog wel computers als bijverdienste. Bij hem hoop ik dus een oplossing te vinden. Vertel hem het probleem waar ik mee worstel en krijg te horen dat er een oplossing voorhanden is. ‘Kom vanmiddag maar terug’, zegt hij. Verlaat de boekenwinkel met een positieve gevoel en vermaak me deze laatste dag in Goa met het rondrijden op de scooter. Bezoek de juiceshop bij de grote mango boom op het kruispunt in Vagator waar het altijd een komen en gaan is van mensen die er een glas juice van verse vruchten willen kopen. Een plek ook waar mensen samenkomen als een soort meeting point. Heb vandaag even geen behoefte aan het strand. Het is steeds warmer aan het worden als teken dat de moesson in aantocht is, ook al duurt dat nog een aantal maanden. De lucht voelt steeds klammer aan door een hogere luchtvochtigheid. Morgen vlieg ik terug naar Jaipur en zal ik er verder geen last van hebben. Rijd op het eind van de middag terug naar de boekenwinkel en krijg te horen dat het probleem toch iets complexer is dan verwacht. Het besturingsprogramma Windows 10 heeft het begeven. Wil ik weer gebruik maken van de laptop zal ik Windows opnieuw moeten laten installeren, inclusief alle software die ik wil gebruiken. Eigenlijk weinig keuze.

Heb thuis gelukkig back ups op twee externe harddiscs en ook hij zal alle belangrijke bestanden eerst kopieren naar een externe drive om ze later weer terug te zetten. Het duurt hierdoor alleen iets langer. Het jammerlijke is dat ik wel de veroorzaker van dit alles moet verwijderen. Mijn blog die ik vrijwel had afgerond. De verhalen die ik heb beleefd in de afgelopen week en dus wordt dit een korte samenvatting omdat mijn geheugen ook zijn beperkingen heeft. Kort samengevat een prachtige week waarbij ik mooie gesprekken heb gevoerd met Julie die hier nog een aantal maanden zal verblijven om zo de wintermaanden te overbruggen en even weg te zijn uit Engeland waar ze behalve haar kat, niemand heeft waarvoor ze terug hoeft te gaan. Haar dochter woont en werkt in Dubai en voor het weer hoeft ze het ook niet te doen. Ben een aantal keren naar het strand van Bagga geweest en heb er weer leuke mensen ontmoet. Een aantal Russen waarmee ik en aantal dagen heb opgetrokken en ’s avonds de Cape Town bar in deze plaats heb bezocht. Mijn ontmoeting met een Engelseman  die helemaal los ging nadat hij een zware periode heeft afgesloten. Net een vechtscheiding achter de rug heeft en nu bezig is aan zijn eerste week van een maand in India. Helemaal onder de indruk van de vriendelijkheid van de mensen en het vertier hier in Bagga. Ik heb vreselijk met hem gelachen maar was blij dat ik later de rust van het strand van Anjuna kon opzoeken om de laatste uren van de dag vol te maken. Een prachtige laatse week waarbij het Florinda guesthouse een perfecte thuisbasis was. Het iedere dag weer als thuiskomen voelde, mede door de mensen die er werken en de gasten die er verbleven. Vandaag vlieg ik terug naar Jaipur om daar nog het een en ander af te ronden. Neem rond de middag afscheid van iedereen bij het Florinda guesthouse en laat een periode met prachtige herinneringen achter me. De taxirit naar de luchthaven verloopt voorspoedig en ook al was het er een ongecontroleerde chaos, ik weet tijdig alle formaliteiten te doorlopen. Ook nu dezelfde vluchtroute als heen. Eerst een vlucht naar Hyderabad en vervolgens door naar Jaipur waar ik rond 19.30 land op de luchthaven. Zonder enige problemen vind ik mijn weg naar het Sunder Palace hotel en maak het niet laat vandaag. De afgelopen weken waren het onregelmatige nachten door warmte en het uitgaansleven en merk dat de rust in kamer 107 me bewust maakt dat ik toe ben aan een lange nacht. Eet nog iets op het dakterras en laat deze dag verder achter me.

Vanmorgen niet te vroeg opgestaan. Heb goed geslapen en klaar om weer aan het werk te gaan. Er is een afspraak gemaakt met Navneet waar ik kussens in bestelling heb en samen met Sunil zal ik hem rond de middag opzoeken. Zijn werkplaats ligt twintig kilometer buiten het centrum van Jaipur. Sunil pikt me op bij Cafe Oth waar ik de dag ben begonnen. Gelegen in de wijk C Scheme en op een drie kilometer van het Sunder Palace. Vandaag wil ik enkele financiele verplichtingen gaan afronden en kijken of de bestelde kussens klaar zijn zoals was toegezegd. Het blijkt echter niet zo te zijn. Aangekomen is Navneet nog niet aanwezig en van de kussens zie ik alleen het textiel klaarliggen. Niet om erg vrolijk van te worden maar wanneer Navneet een kwartier later toch binnenstapt heeft hij zijn redenen. ‘Binnen enkele dagen is alles gereed’, zo beloofd hij. Al weet ik niet niet of dat enige garantie geeft, zoals het hier altijd anders gaat dan gepland. Toch heb ik vertrouwen in de man die achter het bureau tegenover me zit. We hebben altijd goede gesprekken en hij heeft me heel goed geholpen met voorbereidingen van de beurs in Keulen in 2019. Hij heeft het ontzettend druk maar doet me een gunst door mijn order tussen de bedrijven door af te ronden. Goede contacten is echt alles waard. We praten ook over het corona virus dat de hele wereld in zijn greep houd. De grote gevolgen die het al heeft voor de economie in China maar ook in India. Er wordt heel veel vanuit China geimporteerd maar daar is een stop op gezet. Ook al kunnen Indiase ondernemers hiervan profiteren, het brengt meer nadelen dan voordelen. Visums voor risicolanden zoals Korea, China en Italie worden niet meer afgegeven. Iets wat een enorme invloed heeft op de zakelijke en toeristen industrie. Ondanks dat er op dit moment nog slechts vijfentwintig gevallen van corona in India zijn vastgesteld, lijkt de media de boel zo op te blazen dat in India heel veel vakantieboekingen zijn geannuleerd. Mensen vanuit angst alles even in de ijskast zetten, iets wat in Europa ook aan de gang is. Het bewijst maar weer hoe kwetsbaar we zijn als nietige mensen nu zelfs het grootste wapenarsenaal niet is opgewassen tegen een onzichtbaar kleine bacterie zoals corona. Misschien zet het een ieder tot nadenken. Worden mensen zich bewuster van de situatie waarin men leeft en de betrekkelijkheid van alles.

Ik ben hier voorlopig veilig al merk ik dat mijn keel steeds meer problemen geeft en mijn stem steeds heser wordt. Navneet verteld me dat het eerste corona geval hier in Jaipur is gesignaleerd. Het is een Italiaanse toerist die deelneemt aan een groepsreis en enkele dagen geleden op de luchthaven van Jaipur is geland. Hij is met ziekteverschijnselen opgenomen in een ziekenhuis terwijl de groep verder reisde. De groep van twintig mensen is nu geisoleerd in Agra, hiervan zijn er inmiddels ook vijf besmet. Het geeft toch een vreemd gevoel nu ik zo plotseling keelproblemen heb. Koop voor de zekerheid een hoestdrank en tabletten tegen keelontsteking en houd het erop dat het de overgang is van het warme vochtige klimaat in Goa en het droge koudere klimaat in noord India.

Vandaag een lange dag voor de boeg. Voel me fit maar merk dat mijn stem het heeft begeven. Niet het meest geschikte moment omdat ik voor een dag op en neer wil naar Jodhpur om te kijken hoe ver de productie is en enkele zakelijke veranderingen door te voeren op financieel gebied. Wil het hele betalingsverkeer in India stopzetten en de export van de in bestelling zijnde goederen via het bedrijf van Joheb laten plaatsvinden. Het betekent vroeg opstaan en de trein van 06.00 uur nemen. Sunil zal me vergezellen maar wanneer de trein langzaam in beweging komt zit er geen Sunil naast me. Hij zal toch niet weer de trein missen zoals vorige keer? Voel een ongelofelijke onmacht en woede over me. Ik kan amper een woord uitspreken en hij zou het zakelijke probleem omtrent de export van deze container voor zijn rekening nemen. Na tien minuten laat ik het los. Het heeft zo moeten zijn en probeer rust te vinden door naar muziek te luisteren. Dan staat er iemand naast me die vraagt of de plek naast mij nog vrij is. Het is Sunil die me met en grote grijns aankijkt. Het is zijn vorm van humor en kan er gelukkig zelf ook om lachen. Hij zat al even op een lege stoel even verderop, al zegt hij er wel eerlijk bij dat hij net op tijd de trein wist te halen. Omdat ik mijn stem rust wil geven probeer ik niet zoveel te praten. Zal in Jodhpur mijn stemgeluid nog hard genoeg nodig hebben.

Habib pikt ons op bij het treinstation en rijden direct door naar zijn werkplaats waar ook zijn vriend en zakenpartner Joheb aanwezig is. Als eerste wil ik een rondje door de werkplaats lopen om te kijken hoe de vorderingen zijn. Het is ietwat teleurstellend. Al het metaal ligt nog bij de poedercoating centrale en daar hebben ze het nog niet kunnen afronden vanwege de extra drukte vanwege Holy. Het festival van kleur, welke op negen maart plaatsvindt en welke voor veel exporteurs een deadline is. Er zit dus niets anders op dan het te accepteren. Controleer al de houten bladen en panelen en bespreek de verdere zaken op het kantoor die voorin de werkplaats te vinden is. Binnen een uur zijn alle problemen besproken en is de oplossing gevonden. Verder is er niet veel meer te doen hier. We gaan lunchen en bezoeken de in aanbouw zijnde fabriek van Joheb op twintig kilometer buiten de stad. Een groot pand op een industrieterrein waar Habib zijn productie naartoe zal verplaatsen en waar enorme mogelijkheden liggen voor de toekomst. Ik wil hier mijn aandeel in vinden door te gaan samenwerken zonder dat ik verdere financiele verplichtingen heb in India. Iets wat veel problemen heeft gegeven door onkundigheid in boekhouding, mede doordat ik tekort controle had op de gang van zaken door te lange afwezigheid. Daarnaast moet er hier zoveel geld onder de tafel worden betaald aan overheidsinstanties om als bedrijf te kunnen functioneren dat ik hier verder niet in mee wil gaan. Corruptie is nog steeds een groot onderdeel van de Indiase economie en ook al zijn er al diverse grote bedrijven gesloten vanwege frauderen, het zijn de druppels op een gloeiende plaat. Met Joheb, Habib en Sunil vermaak ik me overigens prima, al is het af en toe vermoeiend om ze onderling Hindi te horen spreken. Het zijn mensen waar ik nog steeds vertrouwen in heb en hoop dat dit de komende jaren zal worden uitbetaald. Sunil ik ik worden om 15.30 weer bij het treinstation afgezet en zullen de komende vijf uur weer in de trein zitten.

Niet echt mijn ding maar voor nu even noodzakelijk. Mijn stem komt gelukkig langzaam weer terug maar houd me voorlopig gedeisd. Laat me ophalen door de riksjachauffeur van het Sunder Palace hotel zodra we Jaipur bereiken en neem afscheid van Sunil die zijn eigen weg naar huis vervolgd. Morgen nog een laatste dag in Jaipur.

Check out bij het hotel in de morgen na een goede nachtrust te hebben gehad. Zal vanmiddag vertrekken vanaf Jaipur voor een vlucht naar Delhi waar ik zeven uur moet wachten op de vervolgvlucht richting Nederland. Het zal een lange onregelmatige nacht worden, dat is duidelijk. Houd me vandaag daarom vooral rustig. Ga weer op tijd naar cafe Oth om er mijn blog te schrijven en te genieten van de rust die er heerst onder het genot van een kop cappuccino. Wil nog langs bij de accountant om het afsluiten van mijn zakelijke financiele activiteiten voor The Soul of India te bespreken maar krijg van Sunil te horen dat ze het te druk heeft met het afsluiten van zaken voordat het Holy festival begint en veel bedrijven voor enige tijd zullen sluiten. Kan niet veel meer doen dan het te laten voor wat het is. Heb nog een lang gesprek met Sunil via de telefoon om nog even de laatste dingen door te nemen en sluit mijn zakelijke beslommeringen hiermee af. Ben dik tevreden over deze reis eigenlijk. Het besluit om mijn financiele zaken hier te stoppen geeft een goed gevoel. Er moeten nog zaken worden afgerond maar het feit dat ik weer de volledige controle in handen heb geeft me rust. Kan nu de volledig focus leggen op waar ik plezier in heb, namelijk het ontwikkelen van nieuwe producten voor de Europese markt. Natuurlijk was mijn verblijf in Goa een prachtige bonus waar ik met heel veel plezier op terug kijk. Nieuwe herinneringen zijn gemaakt door een prachtige tijd met bijzonder mensen. Het smaakt absoluut naar meer en dat zal ongetwijfeld gebeuren. Wanneer, waar en hoe? Laat de tijd de antwoorden geven. Jullie lezen het…….