Week 52 (24 dec. – 31 dec.) 2017

Week 52 (24 dec. – 31 dec.) 2017

Nu de productie in Jodhpur is opgestart kan ik me opmaken voor een laatste dag in Jaipur. Ik wilde nog enkele dingen afronden maar het is zaterdag en vrijwel alles is gesloten. Ook al wonen er slechts een beperkt aantal christenen in India, tijdens kerst en oud en nieuw ligt heel India plat. Gaan scholen tot begin januari dicht en zijn overheidsinstaties zoals banken ook tweede kerstdag gesloten. Eigenlijk zoals iedere feestdag door het hele land wordt gevierd. Als teken van verbroedering tussen de diverse religies die het land rijk is. Er zit dus niets anders op dan deze dag ontspannen door de brengen, als begin van een aantal weken vakantie in Goa.

Het Florinda Hotel in Anjuna

Heb alleen in het begin van de avond met Sunil afgesproken om de gang van zaken in Jodhpur te bespreken zodat hij de honneurs kan waarnemen. Wil op tijd naar bed vanavond want de wekker staat op 2.30 vanwege de vroege ochtend vlucht richting Hyderabad. Een IT-stad gelegen in midden India waar ik een tussenstop van vijf uur zal hebben onderweg naar Goa. Rechtstreekse vluchten waren er niet en deze optie was nog enigszins betaalbaar. Niet wenselijk maar gelukkig hangt er ook een voordeel aan. Santosh, waarmee ik al jaren bevriend ben en degene is die mijn website heeft gemaakt woont in Hyderabad. Heb eerder met hem afgesproken om samen wat tijd door te brengen tijdens deze korte stop. Krijg informatie doorgegeven hoe ik het best naar het centrum kan komen en zal hem en zijn vrouw Monica ontmoeten in een restaurant in Hightech city. Het zakencentrum van de Hyderabad. Na een vlucht van een kleine twee uur land ik rond 8.00 uur op de luchthaven van Hyderabad. Omdat we vroeger zijn geland dan gepland kan ik nog net de Pushpak bus pakken die op het punt staat om richting het centrum te vertrekken. De omgeving is schoon en zie overal prachtig groen met kleurrijke bloemen. Het is duidelijk een meer welvarende en schonere stad dan de steden Jaipur en Jodhpur. Na 45 minuten stap ik uit bij de bus stop Shilparamam in Hightech City. Ik zou hier worden opgepikt maar Santosh is zoals gewoonlijk weer eens te laat. Stuurt me een bericht om naar het dichtbij zijnde Huskey restaurant te gaan om daar te ontbijten. Hij komt er zo aan, zo laat hij weten. Het zal nog een half uur duren voordat Santosh en Monica verschijnen. Zijn blank Zuid Afrikaanse vrouw waarmee hij jaren een lange afstand relatie heeft gehad vanwege visumproblemen maar met wie hij nu zes maanden is getrouwd. Ontmoet haar voor de eerste keer en dat is wel bijzonder na alle gesprekken die we over haar hebben gevoerd. Het samenleven in India vergt veel aanpassingsvermogen zo blijkt uit onze gesprekken maar Monica heeft het er graag voor over. Ik zelf zou uiteindelijk gillend gek worden. De cultuurverschillen zijn gewoon te groot, ook al zijn ze sterk aan het moderniseren.

Ontbijt in de German Bakery

Na anderhalf uur rijd Santosh me weer terug naar het vliegveld en zal ik niet veel later de vlucht naar Goa vervolgen. Een vliegtuig vol met Indiase mensen die deze wintervakantie in Goa willen doorbrengen. Ongeduldig als ze zijn hebben de stewardessen hun handen vol aan de passagiers die aandacht vragen. Heel veel aandacht vragen kan ik je zeggen. Haal opgelucht adem wanneer we landen en ik de warme zeewind voel zodra ik vanuit het vliegtuig naar de klaarstaande bus loop die ons naar de aankomsthal zal brengen. Mijn contactpersoon Vincent uit Anjuna komt me ophalen en ondanks de grote mensenmassa op de luchthaven zit ik niet veel later naast de goedlachse Vincent, een jongen van midden twintig. Het is druk op de weg richting Anjuna maar het voelt heerlijk om hier weer te zijn. Een aantal weken zon, strand en zee en veel gezelligheid tijdens deze komende feestdagen staan op het programma. Absoluut niet verkeerd. Net als in maart van dit jaar heb ik een kamer geboekt bij het Florinda guesthouse. Een ruime kamer die vrij basic is ingericht maar op slechts vijftig meter van het strand. Word er hartelijk verwelkomt door Jason, de medewerker achter de balie en Esprito, de eigenaar en lig niet veel later languit op een ligbed aan het strand. Overal mensen, maar had het nog drukker verwacht. Voornamelijk Indiase toeristen zijn er op dit moment in Goa te vinden. In het guesthouse nemen ze bewust geen Indiase gasten vanwege de luidruchtigheid en de rotzooi die ze achterlaten. Iets wat in de Indiase cultuur zit ingebakken. Zodra ze beginnen te drinken gaat er een knop om. Met name bij het overgrote deel aan mannen dat hier te vinden is. Groepjes vrienden die even de bloemetjes willen buiten zetten. Nee, zelfs de strandtent eigenaren zijn er niet echt blij mee. Buiten dat zijn er veel minder toeristen dan afgelopen jaar. Zijn veel restaurants niet gevuld en zijn zelfs de strandfeesten minder goed bezocht dan tijdens mijn bezoek afgelopen maart. Begin januari zal alles weer normaal zijn en komen er meer westerse toeristen naar deze streken, zo hoor ik een strandtent eigenaar me vertellen. Ik zit in de avond bij café Liliput om er een paar biertjes te drinken maar merk dat de dag zijn tol begint te eisen. Lig er deze kerstnacht rond 23.00 uur in. Het was een mooi begin in Goa.

Zit ruim op tijd achterin de St. Michaels kerk

Wil vandaag op tijd Anchin, een goede vriend van Vincent, gaan opzoeken bij wie ik een scooter heb gehuurd voor de komende drie weken. Iets wat mijn verblijf hier zoveel aangenamer maakt omdat ik overal naar toe kan rijden. Het is eerste kerstdag en Jason had me gezegd dat er in de St Michaels kerk om 10.00 uur een Engelstalige mis is. Er wonen in Goa veel christenen en zijn er veel kerken te vinden in deze streek. Omdat ik op tijd wakker ben heb ik me voorgenomen daar een kijkje te gaan nemen. Wil toch nog iets van deze kerst meekrijgen. Al hebben ze bij het Florinda guesthouse alles prachtig versiert met lichtjes. Nadat ik de scooter heb opgehaald rijd ik direct door naar de St. Michaels kerk die binnen twintig minuten te bereiken is. Het is nog zo heerlijk rustig overal en het voelt goed om in alle vrijheid over de smalle wegen te rijden die slingerend naar mijn bestemming leiden. Ben ruim op tijd maar zie dat steeds meer mensen komen toestromen. Ga achterin de kerk zitten en observeer alles wat er om me heen gebeurt. Wil de energie voelen die wordt opgewekt zodra grote groepen mensen bij elkaar zijn. Zeker in deze omgeving waar mensen nog sterk gelovig zijn en de kerken nog wekelijks goed gevuld zijn, zoals ook vandaag. Ik ben de enige westerling tussen de honderden prachtig geklede mensen die hier vandaag samenkomen. Ook dat voelt bijzonder. Opvallend is dat de priester in zijn preek meerdere malen opnoemt dat mensen vergeten zijn waarom we eigenlijk kerst vieren en het meer een feest rondom de Kerstman is geworden. Het blijkt dat ook hier de welvaart langzaam de overhand gaat krijgen en het geloof langzaam naar de achtergrond wordt verdreven. Het is nog niet te zien maar vreemd genoeg voel ik dat diep van binnen. Mis de energie die ik voelde toen ik hier een vijf, zes jaar geleden tijdens een kerstdienst binnenstapte. Zoals ook de 28-jarige Vincent steeds minder naar de kerk gaat. Niet meer zelf het gevoel heeft daar een moment van bezinning te vinden maar eigenlijk alleen een kerk bezoekt door de dwang van zijn ouders die nog sterk gelovig zijn. Het is niet anders dan in Nederland of elders in Europa is gebeurd. Met deze informatie sta ik een uur later buiten. Zie mensen elkaar een zalig kerstfeest wensen en denk aan de woorden van de priester. Zal de Kerstman ook hier steeds meer winst pakken? Met deze gedachte pak ik mijn scooter en rijd naar de German Bakery waar je heerlijk kunt ontbijten. Een echte chill out plek met mediterende muziek waar ze sinds kort ook yoga lessen geven in een speciaal gebouwde ruimte op de eerste verdieping.

Danny en ik in de Guru bar

Wanneer ik na enkele uren terug rijd naar het Florinda guesthouse zie ik Danny op het terras zitten. Mijn goede vriend uit Londen waarmee ik in maart dit jaar enkele prachtige weken in Goa heb beleefd. Hij is vannacht aangekomen en zal hier een maand overwinteren. Een mooi weerzien met de vrolijke 54-jarige Danny. Voor even praten we bij en halen dan ook zijn scooter op. Alsof we hier nooit zijn weggeweest, zo vertrouwt rijden we via een netwerk van smalle wegen langs de kuststreek van Noord Goa. Ik kan hier werkelijk van genieten. Na een paar uur gaan we richting het strand en beleven daar de laatste uren van een prachtige dag bij de ondergaande zon. Danny al druk bezig met het binnenwerken van grote flessen Kingfisher bier terwijl ik het voorlopig bij een fles water houd. Wil me beperken tot een aantal biertjes in de avond zoals we dat doen bij café Liliput aan het strand. Vanaf het hoger gelegen terras hebben we een prachtig uitzicht over de zee, het strand en de menigte voor ons. Zij die worden vermaakt door een Indiase artiest die zijn kunsten vertoont met brandende fakkels. Laat wordt het trouwens niet. Danny heeft het wel even gehad en ook ik zie uit naar een lange nacht. Laat het zo zijn.

Ontbijten wederom bij de German Bakery. De perfecte plek om dagelijks de dag te starten en vandaar uit verder te gaan. Rijden via de inmiddels vertrouwde routes richting Vagator om daar een kijkje te gaan nemen. Een iets rustiger dorpje waar minder Indiase toeristen zijn maar de laatste jaren veel Russische vakantiegangers te vinden zijn. Besluiten om daar onze massagesalon op te gaan zoeken en van een oliemassage te genieten. Een uur masseren voor slechts 400 INR (5,50 euro). En werkelijk goede massages. Soms te goed want ik hoor Danny soms kermen van pijn vanachter het zwarte doek dat de kamer in tweeën deelt. De diepgaande massage die door de mannen wordt gegeven is voortreffelijk maar stramme spieren moeten het soms ontgelden en dat kan erg gevoelig zijn. Maar wie is die Danny nu eigenlijk? Om een beter beeld te scheppen een kleine introductie. Geboren in Londen is hij als kind geadopteerd net als zijn twee broers. Zijn ouders, een lief stel nu beiden begin tachtig, konden geen kinderen krijgen en hebben toen voor adoptie gekozen. Zijn biologische ouders heeft hij wel gezocht maar nooit gevonden. Zelf heeft hij vier kinderen. Drie zonen tussen de 23 en 27 jaar en een dochter van 21 jaar oud. Danny is veertien jaar geleden gescheiden van zijn eerste vrouw waarmee hij deze kinderen heeft gekregen. Heeft daarna nog wel enkele lange relaties gehad maar het heeft niet mogen zijn. Danny is een levensgenieter puur sang. Heeft alles gedaan wat god verboden heeft. Drank en drugs in overvloed gebruikt maar heeft al jaren de drang naar drugs weten te weerstaan. Wil niet meer in die scene terecht komen al is het op sommige feesten nog erg verleidelijk, zo vertelt hij. Als ik hem hoor praten lijkt het soms alsof iedereen in Londen drugs gebruikt. Iets wat hem verkeerde vrienden heeft opgeleverd waardoor hij soms van het pad is geraakt. Toch is 54-jarige Danny een prachtig en zielsgoed mens. Goud eerlijk, open, betrouwbaar, zorgzaam en begripvol en het belangrijkste….. heel veel humor. Kunnen samen vreselijk lachen om de dingen die achter ons liggen. Meerdere malen bedankt hij zijn ex-vrouw dat ze vreemd is gegaan waardoor hij het vertrouwen in haar was kwijtgeraakt. Natuurlijk was het heel hard op dat moment maar, zo zegt hij, zonder die gebeurtenis had ik hier nu niet gezeten.

Zonsondergang in Anjuna

Kijkend naar de prachtige zonsondergang, liggend op een strandbed met een Wodka-coke in zijn hand. En zo is het. Hij heeft na zijn scheiding prachtige dingen meegemaakt en de avonturen die beiden onafhankelijk hebben beleefd geven een sterke verbinding. Het is voor Danny een welkome afwisseling naast zijn drukke baan als projectleider in de installatie branche waarbij hij zich laat inhuren door grote bouwondernemingen. Iets waar hij het de afgelopen maanden heel druk mee heeft gehad. Nu dus een maand Goa. Voor hem ontspanning en voor mij een perfect maatje om hier de tijd door te brengen.

De dagen volgen elkaar snel op. Nu de kerstdagen achter ons liggen bereiken we langzaam het einde van dit jaar. Ook daarvoor komen veel mensen naar de kustplaatsen van India en worden overal feesten georganiseerd. Trance, techno, house, reggea, het is hier allemaal te vinden. Het betekent wel dat het steeds drukker wordt op de weg. Veel scooters, motoren en auto’s die hier de smalle en slecht geasfalteerde wegen vullen. Voorzichtigheid geboden want er gebeuren hier nog wel eens ongelukken. Ook Danny is gelukkig niet onbesuist en vinden we tot nu toe in alle veiligheid onze bestemmingen. Het is een mooie afwisseling om iedere dag een stuk te rijden. De brede stranden in het meer noordelijk gelegen deel van Goa te bezoeken die een stuk rustiger zijn en binnen een uur bereikbaar. Het maakt het zo leuk om hier te zijn. Je kunt dat opzoeken waarnaar je verlangt. Ondanks de vele mensen heerst er toch een ontspannen en aangename sfeer.

Vagator Beach

Zoals meerdere avonden in de week eten we iets in het Oases restaurant aan de hoofdstraat van Anjuna waar de kwaliteit van het voedsel zeer goed is. Zijn er inmiddels graag geziene gasten. Begeven ons daarna richting het strand om daar in een van de vele gelegenheden de dag op een mooie manier af te sluiten. Ontmoeten mensen uit een mix van culturen die hier hun vertier vinden tijdens de laatste dagen van dit jaar. Sommigen voor het eerst maar ook mensen die hier al meer dan veertig jaar komen. Zoals een 67-jarige kunstenaar uit Oostenrijk die dagelijks aanschuift aan onze tafel wanneer we zitten te ontbijten in de German Bakery. Lange grijze haren en gekleed in hippie stijl. Zijn hoofd omwikkeld met wit verband omdat hij een aantal weken geleden gevallen is in de douche. Het is gehecht maar heeft de verkeerde antibiotica gekregen waardoor het niet snel verbeterde. Loopt nu al weken rond met een duizelig gevoel, al gaat het nu de goede kant op. Een ding is duidelijk, je moet hier gewoon geen ongelukken krijgen. Wonend in een fabriekshal in een dorpje in Oostenrijk maakt hij schilderijen die hij elders in Europa exposeert. Een bijzondere man die ieder jaar voor enkele maanden naar Goa komt om de kou te ontvluchten. Ook om hier verder te werken aan artistieke projecten, al laat dat nu even op zich wachten. Hij is een van de overblijfselen van de hippie cultuur zoals het hier voor zoveel jaren is geweest. De veranderingen die India ondergaat ook hier in Goa duidelijk hun stempel beginnen te drukken.

Cafe Liliput aan het strand

Ik ben blij dat ik het allemaal heb mogen beleven in de jaren dat ik hier ben geweest. Voor nu focus ik me op een prachtige tijd samen met Danny en de mensen die we onderweg tegenkomen. Mooie mensen met mooie verhalen. Want ook al zullen er door veranderingen alleen herinneringen achterblijven, misschien leiden deze veranderingen wel tot iets nog veel mooiers. Iets wat we nog niet kunnen zien of voelen maar waarop we moeten vertrouwen. Laten we met die gedachten dit jaar afsluiten en gaan voor een prachtig nieuw jaar. Ik wens iedereen daarom heel veel voorspoed, gezondheid en liefde toe in 2018. Gewoon, omdat we dat verdienen. Gelukkig Nieuwjaar!

No Comments

Post a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.