Week 41 (Ma.08 okt. – Zo.14 okt.) 2012

In Goa zijn de dagen te kort. Rijden we met de scooter naar het noordelijk gelegen Agonda waar het al net zo verlaten is als in de rest van Goa. Alleen vissers die hun honderden meters lange netten met de hand naar binnen slepen, is wat we te zien krijgen. Al is het wel een interessant proces. Vanuit een oude vissersboot laat men de netten parallel aan het strand in het water zakken. Op een 100 meter afstand van de waterlijn.  Vervolgens worden de touwen aan beide uiteinden op het strand afgegeven aan de “lopers”. Mensen die het immense net naar binnen moeten trekken. Een zwaar karwei waarbij 10-tallen mensen betrokken zijn. Ik besluit een handje te helpen en ben uiterst nieuwsgierig wat de vangst zal zijn. Als we na 15 minuten het net op het strand hebben gehaald zie ik niet meer dan kleine sardientjes en een groot aantal kwallen. Nee, op een enkele vis van formaat na kunnen we de vangst als mislukt bestempelen.

Vissers van Agonda.

Het komt wel vaker voor gezien de gelaten stemming die er heerst onder het vissend personeel. Als betaalmiddel neemt iedere deelnemer een paar visjes mee naar huis, hopende op een betere vangst de volgende keer. Wij gaan er niet op wachten. Rijden verder noordelijk via de slingerde kustweg. Vrijwel geen verkeer te bekennen en een adembenemende omgeving. Stoppen onderweg bij een Hindoestaanse Lakshmi tempel die links van de weg vanuit de diepte opduikt. Geen sterveling die er te vinden is en deuren die uitnodigend open staan. De rust buiten mag dan een bijzondere sfeer creëren. Eenmaal binnengekomen in de tempel worden we overbluft door een betoverende stilte. De energie die er heerst dwingt ons tot eerbied en respect. De marmeren vloer, de houtbewerkte panelen, de schilderingen en de geur die er hangt. Het bruist van religie terwijl er geen woord wordt gesproken. Aan het einde van de zaal, die zo’n 15 meter lang is, drie naast elkaar gelegen ruimtes die zijn afgesloten met traliedeuren. Alleen een enkel kaarslicht zorgt voor enige verlichting van de Indiase goden die erachter zijn geborgen. Het zijn onverwachte momenten van bezinning die ons even wegvoeren van de realiteit buiten. Dit soort ervaringen blijven me voor altijd bij. Ik ben er vrijwel zeker van dat Katrin vrijwel dezelfde ervaring heeft opgedaan. Na ruim de tijd te hebben genomen om dit tot ons te laten komen, gaan we verder. Volgen de weg verder richting het noorden.

De lakshmi tempel in zuid Goa...

Bezoeken 5 km verderop nog een oud fort die als monumentaal erfgoed wordt bestempeld, maar waar de muren zijn besmeurd met graffiti en de natuur de afgelopen moessonperiode zijn aandeel heeft opgeëist. Het moet eens erg mooi zijn geweest maar veel over het fort wordt er niet vermeld, behalve dat je 5000 rupees boete krijgt opgelegd indien je beschadigingen aanbrengt met een gevangenisstraf van 3 maanden als hoogste strafoplegging. Het zijn prachtige wetgevingen die waarschijnlijk niet tot uitvoer zijn gebracht gezien de huidige staat van dit erfgoed. Voor vandaag is het mooi geweest. Rijden we op het eind van de middag terug en genieten van de ondergaande zon bij een van de restaurants op het strand. Met een Mojito en een Cuba libra in de hand absoluut geen straf kan ik je zeggen.

Nog een laatste dag in Palolem. We beginnen, zoals de laatste dagen, met een frisse duik in het inmiddels opgewarmde zeewater. Zien een enkeling bezig met yoga en een nachtbraker die zijn roes uitslaapt in het zand. Het is een morgen zoals je wilt dat deze start. Zittend op het strand genieten van het ontwaken van een nieuwe dag. Rijden vervolgens richting Patnem voor een ontbijt bij de German Bakery. Daar waar ze verse croissants in de etalage hebben liggen. De Nepalese eigenaars hebben de sfeer van Nepal naar India gehaald. De muziek, de inrichting en schilderijen. Alles waant me even buiten India. Nepal, het land waar ik zoveel mooie momenten heb mogen beleven. Ook vandaag gaan we op pad om de binnenlanden van zuid Goa te verkennen.

Onderweg...

Rijden via Canacone verder land inwaarts en bereiken na een half uur een natuurreservaat die wordt afgeschermd met een slagboom. We krijgen toestemming om verder te mogen. Rijden vanaf hier rijden vervolgens urenlang over prachtig onderhouden wegen. Natuurschoon zoals je dat niet vaak zult tegenkomen. Rijkelijk groen en een veelvoud aan soorten bomen en planten. Buiten dat lijkt het wel alsof we de enige zijn die dit gebied. Zoveel rust als er heerst. Ben al meerder keren in Palolem geweest maar heb deze route nog nooit gereden. Bij de plaats Quipem steken we de hoofdweg tussen Margao en Canacone over en rijden via de kustweg weer richting Agonda en Palolem. Het zonnetje schijnt wel maar niet zo fel als in de afgelopen dagen. Een betere dag hadden we ons dus niet kunnen wensen. De avond verloopt verder rustig. We eten in een van de paviljoens, wandelen over het strand en genieten van de rust die nog steeds over Palolem waakt. Het zal anders zijn….over enkele weken.

Geluk in de duisternis..

Het is tijd om terug te vliegen richting Delhi. Alles staat vandaag in het teken van afscheid. Afscheid van een paar prachtige dagen in Goa. Behalve op een paar regendruppels na heeft de zon voor ons geschenen. Vertrek uit Goa betekend ook dat Katrin zich langzaam gaat opmaken op de terugreis naar Duitsland. We beseffen dat dit moment er aan zat te komen en genieten van de laatste momenten aan het strand. Laten ons halverwege de middag naar het vliegveld brengen waar we rond 18.00 uur in een vliegtuig van Indigo stappen. Een van de nationale luchtvaartmaatschappijen. Voelde katrin zich de afgelopen periode soms niet al te energiek, ik begin me tijdens de vlucht redelijk beroerd te voelen. Krijg enkele aspirines toegediend en haal Delhi verder zonder problemen. Tegen 21.00 uur zitten we in het Ajay guesthouse aan de Main Bazar. Een vertrouwd adres omdat ik Katrin hier voor het eerst ontmoet heb. Daarnaast een prima onderkomen voor de komende dagen. De enige die protesteert is mijn neus. Ik heb een behoorlijke infectie opgelopen in Goa en ga verder als clown. Een neus die twee keer zo groot is, rood opkleurd en ik bijna spontaan sapperdeflap begin te roepen. Nee, hier gaat duidelijk iets niet goed. Heb antibiotica in huis gehaald en sta stijf van de pijnstillers om de ergste druk op mijn voorhoofd weg te halen. Zittend in een van restaurants langs de weg zien we Bina, mijn Nepalese masseuze, op straat lopen. Deze heeft het probleem al van afstand gezien en biedt me aan natuurgeneeswijze te proberen. Binnen een uur zitten Katrin en ik bij Bina in haar kamer en worden de potjes en zalfjes gemengd voor een bijpassend ritueel. Ik hoop op herstel maar na twee dagen geen resultaat. Katrin daartegen laat zich volledig masseren met helende oliën. Bina is een zeer spirituele vrouw die bij alles wat ze doet de goden oproept om kracht en genezing te vinden voor de mensen die ze behandeld. Indrukwekkende rituelen die zeker zijn uitwerking zullen hebben, al heeft mijn neus daar nu even geen geloof in, geloof ik.

Palolem na zonsondergang...

Na een paar dagen in Delhi is de dag van het afscheid gekomen. Katrin zal vanavond terugvliegen naar Munchen en haar dagelijkse leven in Duitsland weer oppakken. Het is een dag waarbij de souvenirs worden gekocht voor thuis. De laatste zaken worden doorgesproken wat betreft haar proefmodellen voor haar nieuwe kledinglijn die helaas nog niet klaar zijn. We samen nog een keer een kijkje nemen op het verlaten kerkhof. Het zal vreemd zijn om iemand waarmee ik de laatste weken zo close ben opgetrokken te zien vertrekken. Vanaf morgen staat alles weer in het teken van The Soul of India. De handicraft beurs die maandag begint en waar ik me op voor zal bereiden. Heb de afgelopen weken met regelmaat contact gehad met mijn agenten Sunil, Kunal en Soham en zal de komende weken hopelijk grote vorderingen kunnen maken. Alle foto’s worden door mijn webmaster online gezet en zullen we een start gaan maken met het promoten van de website op diverse fronten. Vandaag wil ik daar nog even niet aan denken. Heb met Katrin ontzettende mooie dagen beleefd en wil de tijd die ik met haar heb volledig benutten. We eten een laatste maal samen op een dakterras aan de Main Bazar en drinken massala chai bij de chai shop even verderop in de straat.

Er alleen naar kijken is al rustgevend..

Het zijn de laatste momenten voordat de taxi voor bij het Ajay guesthouse staat. Ik wil haar vergezellen naar het vliegveld om daar nog een laatste bak koffie te drinken. Als afsluiting van een bijzondere periode in India. Wanneer we aankomen krijgen we bij de automatische schuifdeuren naar de vertrekhal van enkele militairen te horen dat ik echter niet mee naar binnen mag zonder geldig ticket. Alles vanwege de veiligheid. We zijn daarom gedwongen om buiten afscheid te nemen. Het was een periode om nooit meer te vergeten. Katrin is de eerste persoon die ik een deel van mijn leven heb kunnen laten zien. Te kunnen laten beleven waar ik me hier in noord India mee bezig houd. Ook al is dit slechts een deel van mijn leven. Me volledig vestigen in India is nooit mijn opzet geweest en zal ook niet gebeuren. Daarvoor zijn de cultuurverschillen gewoon te groot. Binnen korte tijd zal duidelijk worden waar mijn basis zal worden neergezet. Vooralsnog is alles met de Goden.

Ik ben door de afgelopen weken op een andere en zeer aangename manier door noord India gereisd. Ben me bewust geworden dat ik behoorlijk hard voor mezelf ben geweest in de afgelopen perioden om zo eenvoudig mogelijk te leven. Iets wat noodzakelijk is om hier langer te verblijven maar het ook extra zwaar maakt. Ervaringen met iemand delen betekent ook dat er veel meer gevoel bij komt kijken en emoties sneller naar boven komen. Het niet altijd nodig is om je onbewust sterk te houden en werkelijke gevoelens te onderdrukken. Het heeft me ontzettend veel zelfkennis gegeven over wat India met mijn gevoel doet. Zoals ik niet snel meer geraakt wordt bij het zien van minder bedeelde, kreupele of mensonterende situaties hier in India. Niet omdat ik dat wil, maar omdat het nodig is om hier als westerling mentaal te kunnen overleven. Katrin heeft in dat opzicht mijn ogen op een andere manier geopend. Balans…dat is alles waar het hier om draait.


No Comments

Post a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.