Week 40 (Ma.01 okt. – Zo.07 okt.) 2012

Het is de eerste dag in Jodhpur. We verblijven er in het authentieke Haveli hotel waar de kamers het verleden nog uitdragen. Een prachtig monument van waaruit we een prachtig uitzicht hebben op het Mehrangarh fort. Het fort dat we vandaag zullen bezoeken. Ik ben er al eens eerder geweest maar dat is inmiddels 8 jaar geleden. Vandaag dus een nieuwe ontmoeting met het immense fort dat een grote stempel op de stad Jodhpur drukt. Waar de Maharaja tot voor kort nog heeft gewoond maar nu volledig is ingericht als museum voor de duizenden toeristen die jaarlijks de stad bezoeken. Het is een leuk uitstapje. Heb vanuit het Anil Sunrise guesthouse al jaren een prachtig uitzicht op dit fort maar veel bezoeken doe ik het niet. Zoals ik eigenlijk de meeste historische monumenten links laat liggen. Schuif het voor me uit omdat ik later meer tijd zal hebben en het eerlijk gezegd ook niet echt hoog op mijn prioriteitenlijst staat.

Met Katrin als stimulerende factor is het een prachtige belevenis. Luisteren we naar het verleden dat tot leven komt door de informatie die we via een hoofdtelefoon krijgen doorgegeven. Uren lopen we er rond om vervolgens via kleine straatjes weer terug te wandelen richting het marktplein rond de klokkentoren. De juice-corner opzoeken voor verse sinaasappelsap en de bekende lassi nuttigen bij de lassishop welke net naast de grote toegangspoort naar het plein te vinden is. Het zijn de favoriete voedingsstoffen nu de hitte Jodhpur langzaam in zijn macht krijgt. Regen zal er niet meer vallen. De lucht wordt steeds blauwer wordt en de wolkenvelden zijn vrijwel volledig verdrongen door de zon. ‘s Avonds eten we op het dakterras van het Haveli restaurant en genieten van een glas Indiase rode wijn terwijl we de dag nog een keer beleven. Het was een prachtige dag die we weer kunnen bijschrijven. Laten er nog vele volgen.

Soham zal ons vandaag ophalen bij het Haveli hotel. Hij heeft een vriend bereid gevonden om ons met zijn auto op te halen. Soham heeft zelf alleen zijn brommer als vervoersmiddel en ook al laden ze die hier vol met hele families, het lijkt me niet echt geschikt. We zullen naar het warenhuis van Soham worden gebracht om er de laatste zaken door te nemen en Katrin te laten zien waar The Soul of India een deel van zijn taken heeft ondergebracht. Maar goed, eerst een ontbijt bij het welbekende Om cafe waar Samboe en Luna Ram ons met een grote glimlach ontvangen. Ik had ze eerder geïnformeerd dat Katrin me zou vergezellen naar Jodhpur en vandaag is hun nieuwsgierigheid ingelost. Met beiden heb ik de afgelopen tijd zo’n goede band opgebouwd dat het een leuk weerzien is waarbij veel gelachen wordt. Verder is het wachten op Soham. Ook hij heeft alles goed geregeld en zijn we in het begin van de middag onderweg naar zijn warenhuis. Daar aangekomen zie ik dat er wel het een en ander is gebeurd maar zie nog teveel fouten in de documentatie zoals ik die wil krijgen aangeleverd. Het vergt weer enige energie om alles recht te trekken, voor zover dat mogelijk is. Blijf rustig maar moet af en toe op mijn tanden bijten omdat het soms om heel eenvoudige zaken gaat. Natuurlijk heeft alles een reden maar daar is soms moeilijk mee te leven. Katrin verteld ondertussen heel enthousiast over haar werk in Duitsland. Als decor en kostuumontwerpster in de theaterwereld en de nieuwe kledinglijn waarvoor Katrin nieuwe afzet probeert te vinden in Duitsland. Toont haar nieuwe ontwerpen aan de vrouw en de dochter van Soham welke allebei zeer onder de indruk zijn, zo kan ik zien aan hun gelaatsuitdrukkingen. Of het daarom ook daadwerkelijk geschikt is voor de Indiase markt is natuurlijk een ander verhaal. Later in de middag heeft Soham nog een boottocht op een meer op het programma. Het geeft aan dat aan gastvrijheid niets ontbreekt en is een leuke afsluiting van de dag. Morgen gaan we ons opmaken voor een nieuwe uitdaging.

We moeten op tijd bij het boekingskantoor van het Om cafe zijn, zo had Deepak ons verteld. We moeten snel zijn willen we nog tickets voor de trein naar Goa in ons bezit krijgen. Er zijn lange wachtlijsten en alleen de laatste voor nood gereserveerde zitplaatsen worden vandaag, een dag voor de vertrekdatum, opengesteld voor boekingen. De internetverbinding bij het Om cafe is echter niet optimaal en kunnen we beter naar het treinstation gaan, zo krijgen we te horen. Niet veel later staan we bij het station voor het loket waar we ons aansluiten in de rij en hebben na enige vertraging de tickets in handen. Morgen om 10.20 uur vertrekken we. Een grote opluchting omdat de vliegtickets behoorlijk aan de prijs waren. Buiten dat is het een leuk avontuur om weer eens een lange treinreis te maken. Al vind ik 27 uur wel iets aan de lange kant. Morgen zullen we het ervaren. We vullen de dag met rondwandelen in de kleine straatjes van het oude centrum en zoeken naar nieuwe stoffen voor Katrin. Verder laten we de dag langzaam aan ons voorbij trekken. Bereiden ons voor op de dag van morgen en nemen in de avond op gepaste wijze afscheid van deze indrukwekkende oude stad. De rode wijn, een aangename temperatuur en goed gezelschap. Wat meer kun je wensen!

Op tijd staan we op het station van Jodhpur. We hebben geboekt voor een nieuwe treinverbinding met Goa. Alleen wagons met airconditioning was ons verteld en dus zou het een zeer aangename reis worden. De realiteit is echter anders. Verschijnt er een oude locomotief met nog oudere wagons langs perron 3. We zoeken onze plaats in wagon B2 en zien niet veel later dat de trein in beweging komt. Ik trap nog snel een kakkerlak dood die vanonder het bed komt aankruipen. Buiten het zichtveld van Katrin om geen ongemakkelijke situaties te creëren. Voordeel is wel dat we vrijwel de enige passagiers zijn in coach B2. Hebben alle ruimte om de reis ontspannen te beginnen. Kijken naar het prachtige landschap en zien vele kleine stations aan ons voorbij gaan. Tot aan de duisternis houden we het vol. Maken ons daarna  op voor een lange nacht. Katrin heeft wat ongemakken met haar maag en het beste is rusten. Zo gebeurt het ook. Wakker geworden door wat gestommel na middernacht merk ik op dat de wagon inmiddels gevuld is met mensen. Ook in onze coupe zijn de andere vier bedden bezet. Vier mannen die we later in de ochtend beter zouden leren kennen. Allen op de ingestapt bij de plaats Suraj waar ze textiel hebben ingekocht voor hun winkels in Combatore. Een grote plaats in Zuid India. Pas laat in de middag kunnen we gedag zeggen tegen onze reisgenoten op het station van Margao, nemen een riksja naar het busstation en vandaar de bus naar Palolem. Een vermoeiende reis ligt achter ons. Net voor zonsondergang vinden we onderdak bij een van de resorts aan het strand. Na 30 uur reizen genieten we van een prachtige zwoele avond aan het strand. Krijgen te horen dat het vandaag en de afgelopen dagen heeft geregend. De moesson mag dan in noord India zijn kracht hebben verloren, in het tropische zuiden kunnen we nog wat verwachten.

We gaan het zien in de komende dagen. Ook zijn er nog weinig toeristen te bekennen. Zijn de meeste strandtenten en hutten nog in aanbouw omdat men hier pas per 1 oktober mag beginnen met het opbouwen de houten en rieten onderkomens. Het binnenkort met massa’s mensen overladen Palolem is daarom des te aangenamer. De rust, de zee en het zeer aangename klimaat bieden waar we voor komen. Rust en ontspanning. We lopen over het strand. Bezoeken de naastgelegen stranden van Collum en Patnem waar vrijwel niets te merken is van de start van het seizoen. Zien we vooral veel arbeiders druk bezig met opnieuw opbouwen van de in april afgebroken hutten welke als bouwpakketten worden teruggezet. Zelf huren we een scooter en rijden rond in de omgeving. Bezoeken verlaten stranden meer zuidelijk gelegen en genieten van de prachtige natuur.

Alles is werkelijk groen gekleurd van de planten die zich tegoed hebben gedaan aan het vele regenwater dat de afgelopen maanden de bodem rijkelijk heeft gevoed. Terwijl wij genieten van de schoonheid en de rust, schreeuwen anderen om werk. De vele taxichauffeurs, de handelaren die hoge huurprijzen betalen voor hun winkelruimte, hopende op een vruchtbaar seizoen en die zo snel mogelijk hun investeringen willen terugverdienen en de vele vissers die overdag dagtripjes verzorgen voor toeristen. Alles om aan extra inkomsten te komen. We kunnen ze alleen succes wensen. Over 6 maanden zullen ze hun antwoorden hebben. Toch gaat de zon iedere avond onder. Hebben we de eerste dagen alleen maar zon gezien. We zijn hier precies op tijd aangekomen. Zoals alles de laatste weken goed is verlopen.

Het reizen met z’n tweeën is een aangename afwisseling met mijn normale patroon hier in India. Houd contact met de mensen in Jaipur, Delhi en Jodhpur maar veel meer dan dat kan ik op dit moment niet doen. Ben daarom ook heel ontspannen. Geen tijdsdruk, geen onafgeronde werkzaamheden en dus voldoende tijd om Goa met Katrin op een aangename manier te beleven. Nog een week te gaan. Daarna vliegt ze terug naar Duitsland en maak ik me op om de beurs in Delhi te gaan bezoeken. We gaan er nog een mooie week van maken.