Een drukke periode met schilderwerk zit erop. Het eind van het jaar is in zicht en tijd om het vizier weer op India te richten. Daar waar ze nog altijd bezig zijn om producten af te maken waar ik in april van dit jaar opdracht voor heb gegeven. Vertraagd door de fluctuaties op het gebied van transport, materiaal prijzen en economische onzekerheid. Door het gebrek aan internationale orders hebben vele kleine producenten, welke veelal aan grote exporteurs leveren, de deuren al moeten sluiten. Een tragisch gevolg voor veel arbeiders in deze industrie. Ook Habib en Joheb, de mensen waar ik mee werk, hebben hier last van maar kunnen zich gelukkig nog staande houden. Aan mij de taak om te kijken of we de boel weer vlot kunnen trekken. Met het aanpassen van modellen en vernieuwingen hoop ik weer aansluiting te krijgen tot de meubelmarkt en importeurs voor me te winnen. Een uitdaging waar ik vanaf begin januari in Jodhpur een vervolg aan zal geven. Eerst zal ik me richting Nepal begeven om daar de feestdagen door te brengen. Iets wat ik acht jaar geleden ook heb gedaan. Enkele maanden na mijn vertrek destijds was er de grote aardbeving waardoor veel mensen zijn omgekomen onder het puin van de oude huizen. Ben altijd benieuwd geweest hoe het er daar nu aan toe gaat. Over enkele dagen zal ik meer antwoorden vinden. Iets waar ik vreselijk naar uit kijk. De vlucht naar Abu Dhabi met Etihad verloopt voorspoedig. Vergezeld door twee jonge dames uit Oman die onderweg zijn naar huis vanwege de kerstvakantie. Beiden van rond de twintig jaar oud en studerend in de Amerikaanse staat Nevada aan een universiteit. Ze leren voor binnenhuisarchitect. Mooie gesprekken over de cultuurverschillen waar zij straks hun weg in moeten vinden. Oman ligt naast UAE en bestaat grotendeels uit moslims en heeft nog steeds strikte regels voor vrouwen. Zelf zijn ze er van bewust dat ze zich weer zullen moeten aanpassen en in hoeverre dat zal lukken zal de tijd leren. Ze werden overigens wel aangemoedigd door hun ouders. Er zijn dus zeker dingen aan het veranderen. Zoals op dit moment in het extremere Iran veranderingen via protesten worden opgeëist. Laten we er vanuit gaan dat al deze gebeurtenissen uiteindelijk iets positiefs op zullen leveren.
In Abu Dhabi moet ik acht uur wachten op mijn vervolgvlucht. Ongekend lang op deze kleine luchthaven. Besteed mijn tijd voornamelijk in een Starbucks café waar de dag met een verse cappuccino begint met uitzicht op een mooie opkomende zon. Het zijn de eerste momenten waarop ik daadwerkelijk bewust wordt van de reis die voor me ligt. De dankbare herinneringen die ik zal maken, niet wetende wie en wat ik op mijn pad zal tegenkomen. Zoals de jongeman die naast me komt zitten om de zonsopkomst te aanschouwen. Hij stelt zich voor als Joshir. Een jongen uit Pakistan, die onderweg is naar Sidney om daar een universitaire studie te gaan volgen als werktuigbouwkundig ingenieur. Het is de eerste keer dat hij vliegt en is nog vol verwondering over zijn eerste vlucht vanuit Pakistan. Voor uren praat ik met hem over zijn leven en zijn dromen over een toekomst vol welvaart. Gezien zijn passie zal hij al zijn doelen bereiken. Mooi om jonge mensen zo te zien stralen. Met een glimlach neem ik afscheid en maak me gereed voor de vlucht naar Delhi. Aangekomen voel ik me vermoeid en voel dat de lange reistijd duidelijk zijn sporen heeft achtergelaten. Bij de douane duurt het wederom ruim een uur voordat ik verder kan. Ben enigszins geprikkeld door de vreselijke traagheid van de man achter het loket maar kan uiteindelijk verder. Door naar het Cottage Yes Please hotel in de wijk Pahar Ganj in het centrum waar ik altijd verblijf. Krijg er een warm welkom van de mensen die me herkennen maar ben al snel in mijn kamer. Het is hier nu 21.00 uur. Neem een douche en kruip mijn bed in. Slaap, dat is wat ik nu nodig heb.
Word uitgerust wakker na een goede nacht. Mijn eerste stappen buiten zijn weer vertrouwd. Een aangename temperatuur en de hectiek zoals je die in India kunt verwachten. Wil direct alvast een treinkaartje kopen voor 4 januari wanneer ik hier weer zal zijn om mijn weg naar Jodhpur te vervolgen. In het hotel konden ze me ook helpen aan een kaartje maar ik heb de tijd en een beetje avontuur sta ik niet uit de weg, wetende dat er veel oplichters zich rond het station begeven. Er is veel veranderd. Het spoorwegnet is sinds kort geprivatiseerd. Gevolg is dat de prijzen van treinkaartjes aanzienlijk zijn gestegen. Bijna verdubbeld eigenlijk. Daarnaast boekt vrijwel iedereen tegenwoordig online waardoor het eenvoudig is om aan een kaartje komen. Bij het station word ik doorverwezen naar een gebouw even verderop. Bijna verscholen kan ik wel zeggen. Achterin een oud pand vind ik er een aantal loketten waarvan er een speciaal bestemd is voor buitenlanders. De prijs blijkt niet veel voordeliger dan de man in het hotel me had opgegeven maar het was de beleving waard want natuurlijk word ik weer door diverse vriendelijk mannen richtingen opgestuurd waar je niet zijn wilt als reiziger. Alles om geld los te peuteren van de onwetende reiziger. Verder geniet ik van het hier zijn. Voor even dan. Vanmiddag vlieg ik verder naar Kathmandu. Een vlucht waar ik fris en fruitig aan kan beginnen. Heb nog net voldoende tijd om met professor Kapoor een bak Indiase Tsai te drinken. Verlaat rond 13.00 uur het hotel en ben vroegtijdig weer op de luchthaven waar alles redelijk soepel verloopt. Zo ook de vlucht naar de hoofdstad van Nepal. Na wat formaliteiten voor een visum loop ik vol enthousiasme met mijn koffer naar buiten. Ram, de eigenaar van het Tradition & Spa hotel in Thamel waar ik de komende dagen zal verblijven, komt al lachend op me af lopen met een screenfoto van mij op zijn mobiel in zijn hand. Voel nu al de energie die het zo aangenaam maakt om hier te verblijven. Het is ondertussen 20.00 uur en de zes kilometer lange autorit door de verlichte straten van Kathmandu maken mooie herinneringen los. De kamer in hotel is meer dan perfect en maak al snel mijn rondje door de smalle straten van de wijk Thamel.
Wist niet wat ik verwachten kon maar mijn eerste aanblik is zeer positief. Er zijn niet veel dingen veranderd. Eigenlijk precies zoals ik het op mijn netvlies had. De vele kleine winkeltjes, de cafés waar iedere avond life muziek wordt gespeeld. Het is er allemaal nog. Al zijn de straten redelijk uitgestorven, ik vind het prima zo. Heb ook niets op de planning staan dan alleen hier te zijn. Beland uiteindelijk in de Purple Haze club waar een band speelt op een heel groot podium. Ontmoet er de Nepalese Janvhi die luid meezingt met de nummers die te gehore worden gebracht. Een vrolijke dame die voor een Amerikaans bedrijf werkt als marketing specialist. Gebeurd allemaal online. Ze spreekt vloeiend Engels en heeft goede humor. Het zijn een paar mooie uren waarbij we heel wat afgelachen hebben. Het is rond 02.00 uur wanneer Dandruk, de goedlachse Nepalese portier bij het hotel, de deur voor me open maakt en ik met een voldaan gevoel deze mooie dag mag afsluiten.
Heb heerlijk geslapen. Misschien een beetje duf maar wil toch naar de ontbijtzaal voordat de klok 10.00 uur slaat. Het is “off season” in deze periode van het jaar omdat het in de bergen te koud is om trektochten te maken en ook vanwege de feestdagen. Alleen een stel uit Indonesië die na een aantal dagen trekking in de bergen rond Pokhara vandaag richting huis gaan. Een bijzonder koppel kan ik je zeggen. Hebben daarover ook veel gelachen. Vervolgens een eerste wandeling bij daglicht gemaakt door de straten van deze oude stad. Alles is nog vrijwel hetzelfde. Er zijn hier en daar gebouwen gesloopt maar heb niet het idee dat dit een direct gevolg is van de aardbeving van jaren geleden. Het verbaasd me dat ik nog zoveel straatjes weet. Ja, het voelt goed om hier te zijn. Ben erg nieuwsgierig naar de veranderingen op Durban Square. Een plein waarop zich diverse eeuwenoude tempels begeven op loopafstand van Thamel. Zullen deze er nog zijn? Na twintig minuten lopen bereik ik de ingang naar het plein. De oude traditionele gebouwen staan er gelukkig nog. Een grote opluchting want hier ademt het historische verleden van Kathmandu. Altijd druk met mensen die op en rond de verschillende niveaus van de tempels zitten om er te socializen. De grootse tempel midden op het plein heeft het helaas moeten ontgelden maar zijn ze nu druk aan het restaureren. Iets wat voorspoedig verloopt gezien ze al met de dakspanten bezig zijn. Ik kan hier uren rondhangen.
Zittend bovenaan op een van de hoge stenen treden heb ik een prachtig uitzicht op alles wat er beneden gebeurt. Het is als zitten op een terras. Krijg regelmatig contact met nieuwsgierige Nepalezen maar geniet voornamelijk van het aanzicht. Het worden dagen van veel wandelen en ontspanning en daarbij hoort ook een goede massage. Omdat Nepal voornamelijk wordt bezocht om trektochten te maken is hier een overvloed aan massagesalons. Mensen die terugkomen van de bergen willen graag gemasseerd worden om alle spieren weer eens los te maken. Daarnaast zijn ze er hier echt heel goed in en is het betaalbaar. Wil verder vandaag niet veel doen. Eet iets in een van de vele restaurants en ga voor even naar de Sisha bar waar ik een band hoor spelen op de eerste verdieping van een oud pand. Duidelijk te horen vanaf de straat. Bijna overal spelen live bands in de vele kroegjes die overal in de straat te vinden zijn. Wanneer ik later weer naar buiten stap kan het niet laten om nog even bij de Purple Haze naar binnen te gaan. De club waar ik ook gisteren ben geweest op slechts een paar minuten lopen vanaf het hotel. Zittend op een kruk geniet ik van de band op het grote podium. Het is bijna alsof je iedere avond gratis een concert kunt bezoeken.
Het doet me erg denken aan de sfeer die er hangt in Paradiso, Amsterdam. Krijg aanspraak van een jongen die wil weten waarom ik hier in mijn eentje rondhang. Hij vindt alles bijzonder, zo heb ik het idee want hij staat erop dat ik bij zijn tafel aanschuif. Beland uiteindelijk met hem tussen zijn vrienden. Krijg weer van alles toegeschoven, wordt er veel gelachen en ga veel later dan gepland terug. Het is absoluut de moeite waard geweest. Bij het hotel is het pikkedonker. Klop op de glazen deur en zie de portier met een zaklamp op de deur afkomen. De stroom is uitgevallen en ook het noodaggregaat heeft het begeven, zo krijg ik te horen. In het donker begeef ik me naar de derde verdieping via het trappenhuis. Kan gelukkig wel het elektronische slot van mijn kamerdeur openen. Vind er mijn plek en kijk met een glimlach achterom.
Zit ook vandaag weer niet echt vroeg aan het ontbijttafel. De stroom is nog steeds niet herstelt maar Nischal, de jongen in de keuken, heeft wel een gaspit waarop hij een omelet voor me kan bakken en water kan koken voor een bak thee. Met een gevulde maag loop ik later richting het Himalayan Java restaurant. Een heerlijke stek om te gaan schrijven en wat werk te gaan doen als voorbereiding voor India. De rustige sfeer die er hangt en de muziek maken het zeer aangenaam om hier te zijn. Voor mij de manier om de prikkels van buiten even af te wisselen met ontspanning. Overal zie je dat er kerstbomen worden opgetuigd. Alles om de aanwezige westerlingen een kerstgevoel te bieden. Nu het weekend begonnen is zal het drukker worden in de wijk Thamel. Het centrum van de stad en dus de plek waar veel Nepalese jongeren zich in het uitgaansleven storten. Aangezien kerst in het weekend valt zal er voldoende reuring zijn om er een mooi evenement van te maken. Ik laat het gewoon gebeuren. Raak wandelend door de straten hier en daar in gesprek met mensen die voor hun winkel staan te wachten op klanten en snuif de sfeer op van de stad. Wanneer ik later bij de Reggea Bar even naar binnen loop zie ik ook daar een kleine kerstboom op de bar staan. Een jongen achter de bar die ziet dat ik er wel om kan lachen vraagt of ik Christen ben. Hij begint ook vrijwel direct over de betekenis van kerst, de bijbel en zijn geloof in God. Meteen gaat er een lampje bij me branden. Met deze zelfde jongen heb ik namelijk tijdens mijn laatste bezoek, inmiddels acht jaar geleden, een soortgelijk gesprek gehad. Wat bijzonder dat hij wederom op mijn pad komt, al weet hij er zelf niets meer van. Het feit dat we aan de hand van de aanwezige kerstboom zo snel op dit onderwerp terecht komen. Toch wel bizar. Het is er rustig dus alle tijd voor een interessant gesprek over geloof en alles wat daar omheen hangt. Hij vraagt of ik mee ga naar de mis tijdens kerst in een kerk even buiten het centrum maar laat het voor wat het is. Wens hem het beste en vervolg mijn weg. Word regelmatig door een goedlachse en vrolijke man op straat gevraagd om zijn dans bar te bezoeken wanneer ik door de straat wandel. Meestal negeer ik deze opdringerige types maar kan deze man niet blijven weigeren. Om hem een plezier te doen loop ik even de trap op maar moet al lachen bij binnenkomst.
In een kleine ruimte zie ik een podium verlicht met gekleurd neon verlichting. Op het podium staat een jonge vrouw de dansen. Ze vragen me of ik even wil gaan zitten op een van de banken en zie dit alles aan. Binnen nog geen minuut zitten er twee jonge Nepalese dames naast me en vraag me een moment af wat er hier nu gaande is. Ben eigenlijk ook wel nieuwsgierig. Dit heb ik hier nog niet eerder meegemaakt hier en dus vraag ik de dames om iets meer informatie, in zoverre dat mogelijk is want hun Engels blijkt beperkt. Bestel een biertje en krijg van de dames te horen dat ze hier dansen als entertainment voor klanten. Op het podium staat een enigszins verlegen jongedame, geschat begin twintig, die wat onwennig danspasjes doet op Bollywood muziek. Vind het eigenlijk aandoenlijk wat hier gebeurd. Wanneer de dames naast me steeds handtastelijk worden en ze graag iets van mij willen drinken begrijp ik het hoe en waarom. Alles om de klant geld uit zijn zakken te kloppen voor een beetje aandacht. In hoeverre mag je zelf invullen. Ben erg gesteld op vrouwelijk gezelschap maar niet op deze manier. Moet ze helaas teleurstellen, al had ik deze ervaring niet willen missen. Al hoop ik natuurlijk wel dat hier alles op vrijwillige basis gebeurd. Drink mijn biertje leeg en loop nog even de Purple Haze club binnen om er te luisteren naar de band die er speelt. Het is een prachtige afsluiting van deze dag.
Het is zaterdag en dat is duidelijk te merken. Het is veel drukker in Thamel en zie steeds meer rode kerstmutsen opduiken. Gedragen door winkel en barpersoneel en door Nepalezen die hun weekend maar eens goed gaan vieren. Of ze nu wel of niet enige verbinding met kerst hebben is van ondergeschikt belang. Als er iets te vieren valt staat iedereen hier vooraan. Het creëert daardoor wel een ongekende kerstsfeer waar je automatisch wordt ingezogen. Wanneer ik me in de loop van de dag op het Durban Square begeef om de boel weer een tijdje te observeren zie ik verspreid op het plein jongens en meiden staan met een beschilderd gezicht. Waarschijnlijk gedaan om hun identiteit te verbergen. Voor zich houden ze een vel papier waarop staat “Feeling lonely, give me a hug”. Of dit zo bedoeld was weet ik niet maar vind het een ontzettend leuke actie zo rond de kerst wanneer heel veel mensen zich eenzaam voelen. Natuurlijk stap ik er op af om knuffels uit te delen. Al merk ik dat veel mensen meer bezig zijn met het fotograferen van deze stilstaande kunstobjecten.
Naarmate de avond vordert raken de straten in Thamel overvol door de stroming van mensen. Zie groepjes met stokken bewapende politieagenten langs de weg staan om mogelijke ongeregeldheden de kop in te slaan. Waarschijnlijk nodig wanneer overtollig drankgebruik een negatieve uitwerking heeft. Laten we hopen dat het meevalt. Ikzelf heb nog even contact gehad met Janhvi die met een paar vriendinnen op stap is. Voor een tijdje houd ik ze gezelschap. Drinken in een klein verscholen kroegje een paar shots Nepalese alcohol waarvan ik de naam vergeten ben en struinen de buurt af voor leuk entertainment. Het aanbod is echter zo overweldigend dat ze geen keuze kunnen maken. Wanneer de dames zich weer vroegtijdig naar hun hostel buiten het centrum begeven stap ik nog even bij de Purple Haze naar binnen. Het zijn nog een paar gezellige uurtjes voordat ik ruim na middernacht terug wandel naar het hotel. Fijne kerstdagen allemaal! Ook namens alle kerstelven en kerstmannen in Kathmandu.
Dutch
Arabic
Chinese (Simplified)
English
French
German
Italian
Portuguese
Russian
Spanish