Week 6 (6-11 febr.) 2024

Voor een zoveelste keer reis ik richting India om zaken weer een nieuwe impuls te geven. Heb er vorig jaar rond deze tijd veel werk kunnen verzetten en wil daar de komende maand een positief vervolg aan geven. Wil de door mij ontwikkelde collectie verder gaan uitbreiden om daarmee interessante afnemers over de streep te trekken. Iets wat nog steeds makkelijker is gezegd dan gedaan. Sinds het einde van de corona is er namelijk veel veranderd in het consumentengedrag en dat heeft ook invloed op het inkoopgedrag van importeurs. Om marktinformatie te verwerven ben ik daarvoor een maand geleden naar Keulen afgereisd om er een toonaangevende meubelbeurs in Europa te bezoeken. Het werd me al snel duidelijk dat de handel in meubelen de afgelopen tijd sterk is afgenomen. Slechts ruim de helft van de beschikbare beurshallen waren gevuld met exposanten en ook de bezoekersaantallen bleven ver achter vergeleken met andere jaren, zo hoor ik van diverse standhouders. Het zijn de feiten waar ik het mee moe doen maar maakt mijn bezoek aan Keulen niet minder waardevol. Nu dus richting India. De vlucht via Dubai verloopt voorspoedig maar ben wel redelijk gesloopt wanneer ik om 9.00 uur ´s ochtends door een taxi word afgezet bij het Cottage Yes Please hotel in Paharganj, een wijk in het centrum van Delhi. Door de nachtelijke vluchten is er van slaap weinig gekomen en voel me verre van fris. Eerst maar eens een paar uur slapen, dat lijkt me het beste. Voor een paar dagen zal ik in Delhi verblijven. Heb mijn verblijf hier zo gepland dat ik als eerste de IHGF meubelbeurs in Delhi kan bezoeken. Wederom om informatie te verkrijgen over de markt en productontwikkelingen. Veel Indiase producenten leveren onder andere aan Europese afnemers waaronder veel Nederlandse importeurs. Tenminste, dat was jaren het geval. Morgen zal ik meer te weten komen.

Na een goede nachtrust wandel ik rond 7.30 richting het Lalit hotel in Connaught place. Hier vandaan vertrekt een shuttle bus naar het beursgebouw in Noida. Een busrit van anderhalf uur.
Het is nog fris op dit tijdstip en veel beweging op straat is er niet. Mensen warmen zich bij een vuurtje en hier en daar zijn ze de straten aan het schoonvegen. Het is het begin van een nieuwe dag in Delhi. Alles begint hier pas na 10.00 uur te leven gedurende de kille wintermaanden maar zal het over enkele uren weer een drukte van belang zijn. De frisse ochtendwandeling is daarom een prettige start van de dag. Wanneer de grote touringcar vertrekt is deze slechts gevuld met acht personen waarvan ik de enige buitenlander ben. Iets wat ik nog nooit eerder heb meegemaakt. Ik raak in gesprek met de knappe jongedame die vlak achter me zit. Ze is als model ingehuurd door een exposant om gewoon aanwezig te zijn. Iets wat vaker gebeurd op beurzen. Meestal bij dure automerken maar hier dus op de meubelbeurs. Studerend op een universiteit verdient ze hier een leuk zakcentje mee voor Indiase begrippen. Voor 3000 INR, zo´n 35 euro per dag hoopt de exposant hiermee klanten te lokken. Ik kan er wel om lachen en zij eigenlijk ook wel. De Indian Handicraft and Gift Fair wordt twee keer per jaar gehouden. Je kunt er alles vinden omtrent textiel, sieraden, woonaccessoires, verlichting en meubelen, verdeeld over zestien hallen. Fabrikanten uit heel India nemen hier aan deel. Het eerste wat me opvalt wanneer ik het beursgebouw binnentreed zijn de lege inschrijfbalies voor buitenlandse bezoekers. Ben eigenlijk de enige op dit moment. Schrijf me in en loop direct door naar de hallen waar de meubelexposanten te vinden zijn. Ook hier ongekend rustig. Dacht eerst dat het komt door het vroege tijdstip maar het blijft de hele dag teleurstellend wat betreft de bezoekersaantallen Iets wat mij zelf opvalt maar ook te horen krijg van exposanten. Het merendeel van de bezoekers zijn Indiase inkopers voor de lokale markt die de laatste jaren ook toegang tot de beurs hebben gekregen en handelsagenten die zich aan de weinige buitenlandse bezoekers opdringen. Het geeft een duidelijk beeld van wat er gaande is. De export op het gebied van meubelen vanuit India zit in het slop. Iets wat in Keulen al zichtbaar was. Ook de gesprekken met Joheb en Habib in Jodhpur krijgen hier een bevestiging. Ruim de helft van de meubelexporteurs daar zijn gestopt vanwege gebrek aan orders. Vreemd genoeg is het voor mij toch een zeer vruchtbare dag. Naast het waarnemen van ontwikkelingen op het gebied van meubelen heb ik veel oude bekenden gezien en gesproken. Zelfs in de showroom van mijn goede vriend Rukshad uit Nagpur, waar het normaal gesproken altijd druk is met buitenlandse inkopers, kunnen we ongestoord bijpraten. Mensen uit Jodhpur waar ik jaren geleden goed contact mee heb gehad, zoals Tez en Laxmi, Imran en de gebroeders Dagga.

Contacten die ik zelf al wilde versterken maar vandaag allemaal onverwacht op mijn pad ben tegengekomen. Met een scala aan informatie stap ik op het eind van de middag de bus weer in richting het centrum. Wederom vergezeld door de Indiase schone die er ook weer een lange dag op heeft zitten. Zij mag nog drie dagen deze zelfde route afleggen. Voor mij is het genoeg geweest. Er is een ticket geregeld bij het hotel voor de nachttrein richting Jodhpur die morgenavond om 21.20 vanuit Delhi vertrekt. Met de wetenschap van de huidige situatie op meubelgebied voor mij een extra uitdaging om daar verder te werken aan een positief vervolg op hetgeen ik mee bezig ben. Wandel de drie kilometer terug naar de Main Bazar waar het hotel gevestigd is en eet onderweg nog iets bij het Diamond restaurant. Het is ondertussen 20.30 uur en vind het welletjes voor vandaag. Heb ruim zestien kilometer gelopen zie ik op mijn health app. Aan beweging dus niets tekort gehad. In dat opzicht is het bezoeken van een beurs geen ongezonde bezigheid.

Vandaag niet veel te doen omdat de trein naar Jodhpur pas vanavond vertrekt. Check om 10.00 uur uit bij het Cottage Yes Please hotel en wandel naar Connaught place om daar in een Café coffee day mijn gedachten op te schrijven want er is toch wel veel veranderd zo heb ik gemerkt de afgelopen dagen. Alles in India is een stuk duurder geworden. De hotels, het eten, transport etc. Daarnaast blijven toeristen weg uit India. De Russen en Israëliërs vanwege de huidige omstandigheden in hun thuisland en Europeanen vanwege de onzekerheden in de wereld en de groeiende kosten voor levensonderhoud. En als ze al reizen staat India niet meer zo hoog op de verlanglijst als voor de corona periode. Eenmaal terug in Main Bazar bezoek ik de brillenzaak van Rajesh. Ik wil er een zonnebril op sterkte laten maken en dat kan hier een stuk goedkoper dan in Nederland. Hij heeft het druk met buitenlandse bezoekers vanwege de enorme prijsverschillen. Met Rajesh raak ik in gesprek over de huidige situatie in India en de groeiende agressie tussen Hindoes en Moslims nadat hij net een bericht ontvangt over ongeregeldheden bij een metrostation in het oosten van Delhi. De huidige minister president Modi van de Bharatiya Janata Partij (BJP) is pro Hindu en maakt het de moslim gemeenschap steeds lastiger. Pasgeleden nog heeft hij een grote Hindu tempel geopend op de geboorteplaats van Ram, de belangrijkste Hindu god. Precies op de plek waar een moskee heeft gestaan en dat zorgt voor groeiende spanningen tussen de twee bevolkingsgroepen. Het is nu de vraag of dit verder zal escaleren. Over enkele maanden zijn er weer verkiezingen en dit zal ongetwijfeld bij het politieke steekspel horen. Het overgrote deel van de bevolking in India is namelijk Hindu. Al hoeft Modi zich geen echte zorgen te maken omdat er geen oppositie is en je kunt praten over een verkapte vorm van democratie. Ook Rajesh ervaart dat alles duurder is geworden maar zal er weinig tegen kunnen doen, mede vanwege de alleen heerschappij van de BJ Partij. Het zullen spannende tijden worden nu de verkiezingen naderen en Moslims steeds meer van zich laten horen. Al moet ik zeggen dat het per staat of stad erg kan variëren wat betreft opstandelingen. Ondertussen heeft Rajesh alle benodigde informatie opgeschreven en kan ik de zonnebril ophalen zodra ik weer terug in Delhi ben, begin maart.

De dag vordert al aardig en wil op tijd richting het Old Delhi treinstation. Vertrek om 19.30 met een autoriksja vanaf het hotel. Veel te vroeg maar weet dat alle verkeersaders volledig zijn dicht geslipt door de massa aan voertuigen. Ze beginnen laat maar werken ook tot laat. Door tijdig te vertrekken ben ik ruimschoots op tijd op het Old Delhi station. De Mandor Express waar ik de komende nacht in zal doorbrengen staat al warm te draaien langs perron 3 en kan vroegtijdig mijn slaapplaats opzoeken in wagon B2. Een AC wagon vanwege de kille nachten. Heb altijd tweede klas gereisd maar de koude wind die door de niet goed sluitende ramen naar binnen kwam maakte het niet echt comfortabel. Het is wel een stuk duurder reizen maar een beetje goede nachtrust is ook niet onbelangrijk.
Het is wel comfortabeler maar van rustig slapen komt er niet veel. Lig bij de deur en die gaat met de haverklap open vanwege nieuwe reizigers die onderweg instappen en toilet bezoekers. Luister naar muziek via spotify en dommel af en toe even weg waardoor de tijd nog enigszins slijt. Ben blij dat ik de beschikking heb over een warme deken want de nachtelijke kou dringt toch de wagon binnen. Ik had er echt niet aan moeten denken om nu tweede klas te reizen. Na de vertrouwde tien uur arriveert de trein in Jodhpur. De stad die ruim zeshonderdvijftig kilometer verwijderd is van Delhi en waar de temperatuur een stuk aangenamer is. Neem een riksja en stap na tien minuten uit voor het Jhankar hotel in het oude centrum van Jodhpur. Voor de zoveelste keer zal ik hier de komende zes nachten vertoeven. Ben goede bevriend met Manish, de eigenaar en kan tegen een gereduceerde prijs een luxe kamer krijgen op de tweede verdieping van het historische pand. Het voelt als thuis en heb goed contact met het personeel zoals Vicky, Subash, Anil, Ram, Rada en Arun. Jonge mensen die hier de boel draaiende houden. Het is vrijdag vandaag en omdat het gebedsdag is voor de moslims zal ik Habib en Joheb pas vanavond te spreken krijgen. Daarnaast kon Habib vanmiddag zijn nieuwe auto ophalen. Wist dat deze vrije vrijdag op de agenda stond. Hoop alleen wel dat we het werk gedaan krijgen waarvoor ik hier ben gekomen. Het zullen een paar drukke dagen worden, dat is duidelijk. Besteed een groot deel van de dag in Sam´s café op steenworp afstand van het Jhankar hotel. Een heerlijke plek om je te ontspannen. Prettige muziek, goede koffie en een relaxte sfeer om mijn blog te schrijven. Vandaag ook weer eens een feestdag, zoals er hier ontelbare zijn en waarbij vandaag bezoekers vanuit omliggende dorpen inkopen komen doen in Jodhpur. Het marktplein is voornamelijk gevuld met vrouwen gekleed in felgekleurde saree´s. Iets dat je alleen in het traditionele Rajasthan kunt ervaren, de staat waarin Jodhpur gelegen is. In het begin van de avond ontmoet ik Habib en Joheb in Sam´s cafe.

Het is altijd weer goed ze in levende lijve te zien. Gedurende het jaar is er regelmatig contact via whatsapp maar dit is toch beter. Praten over de nieuwe auto van de trotse Habib, hun persoonlijke leven en mijn bevindingen over de huidige marktsituatie. Uiteraard ook over de plannen die ik heb voor de komende dagen waarbij er geen tijd te verliezen is. Heb technische tekeningen gemaakt van nieuwe modellen en de beide mannen staan de komende dagen volledig tot mijn beschikking, zo krijg ik volmondig toegezegd. Morgen om 10.30 zullen we richting de fabriek rijden om met de productie te beginnen. Verblijf de rest van de avond in mijn kamer in het Jhankar om morgen fris aan de start te staan voor een paar intensieve dagen.

Iedere morgen rond 8.30 begin ik met een goed ontbijt in Sam´s café. Kan er werkelijk van genieten. Het is er nog rustig en de klanken van rustige lounge muziek wanen me al in Goa. Een heerlijke eerste paar uren voordat ik richting het industrieterrein ga om de hele dag de focus te hebben op werk. Word op de afgesproken tijd opgehaald en rijden binnen een half uur naar de fabriekshal van Habib. Hij is verhuisd en huurt nu een hal welke gelegen is op een stuk land van een boer aan de rand van de stad. Rondom het pand groeien gewassen, wordt er water vanuit een grote waterput omhoog gepompt en lopen er enkele koeien op het terrein. De rust is bijna onwerkelijk. Buiten dan want in de hal zelf is het verre van rustig. Met ijzeren hamers worden de metalen platen gevormd en dat geeft een aardige hoeveelheid herrie. De nieuwe producten zullen we bij een andere fabriek gaan maken, zegt Habib lachend. Voorzichtig als nooit tevoren manoeuvreert Habib zijn nieuwe bolide door de drukte op de weg. Zijn nieuwe auto moet zo lang mogelijk onbeschadigd blijven, al is dat hier een hele opgave. Er zijn in deze verkeerschaos namelijk vrijwel geen auto´s te vinden die zonder deuken rondrijden. Het plastic zit nog over de stoelen en de rode strikken zitten nog om de deurportieren in de hoop dat weggebruiker er enigszins rekening mee houden.

Het is een drie kwartier rijden voordat we de verscholen werkplaats bereiken. Met acht werknemers een kleine onderneming. Ze maken er stalen frames in opdracht van enkele grote exporteurs. Met enkele van de werknemers gaan we aan de slag. Het is ondertussen wel na het middaguur en wil eigenlijk zo snel mogelijk beginnen. Iets wat niet in de Indiase cultuur past. Er dient eerst `chai` gedronken te worden, een kruidige melkachtige thee die zeer goed smaakt. Onderwijl de mannen praten pak ik mijn werktekeningen tevoorschijn. Ik heb thuis alles uitgebreid op papier gezet en dit blijkt een schot in de roos te zijn. Eenmaal begonnen worden stuk voor stuk de frames in elkaar gelast. Omdat ze hier geen tekening kunnen lezen leg ik aan Habib uit wat er gebeuren moet waarna hij dit in het Hindi overbrengt naar de twee arbeiders die mij vandaag van dienst zijn. Zelf meet ik alles na zodat fouten direct kunnen worden hersteld. Dat deze manier van werken zijn vruchten afwerpt is zichtbaar aan het einde van de dag. Rond 18.00 uur zijn vrijwel alle modellen als frame in elkaar gelast. Iets wat ik nooit had verwacht.    
Ben wel redelijk gesloopt door dit energie vretende karwei. De hele dag in het Engels zaken uitleggen en bijsturen in een lawaaierige omgeving is niet iets wat ik dagelijks doe. Toch is het een succesvolle dag geweest. Eet terug in het oude centrum nog iets in Sam´s café maar ben al snel in mijn hotelkamer te vinden. Even de rust vinden. Morgen een nieuwe dag.

Vandaag moet ik een stuk verder lopen om te worden opgepikt. Habib in een beetje angstig voor de drukte in het centrum en op zijn oude parkeerplaats lagen s’nachts vaak honden op het dak van zijn auto te slapen. Hij wil zijn nieuwe hagelwitte Kia daar voor behoeden. Betaald nu maandelijks 3000 INR, zo’n 45 Euro, om zijn auto in een parkeergarage te parkeren. Kan mij er wel iets bij voorstellen maar moet er ook wel een beetje om lachen. Hoe lang zal hij dit volhouden? Joheb heeft andere verplichtingen vandaag en daarom alleen met Habib richting de fabriek ver buiten het centrum. Nu het grove werk gedaan is kunnen we ons gaan richten op het meer gedetailleerde werk. Het vergt tijd, heel veel tijd. Eigenlijk zijn we de hele dag hier mee bezig geweest maar het is nog niet afgerond. Toch ben ik blij met wat er ook vandaag weer is bereikt. Morgen alleen met Joheb op pad. Habib heeft reparatiewerkzaamheden bij een exporteur en moet dus verschiet laten gaan. Het zal allemaal goedkomen. Jullie lezen het…..