Ben zondagavond richting Bagga gereden. Een kustplaats op een twintig minuten rijden ten zuiden van Anjuna en waar het werkelijk druk is met Indiase toeristen. Wil er een kijkje nemen in `Tito lane`. Een smalle maar drukke zijstraat van een driehonderd meter lang die eindigt bij het strand. Volgens mij ook een van de drukste straten in Goa. Het is er begeven met bars, restaurants, nachtclubs, tatoeage shops en winkels. Wil er zelf de voetbalwedstrijd van Manchester United tegen Luton gaan bekijken onder het genot van een biertje. Tenminste, dat hoop ik. Nu de Engelse toeristen wegblijven is ook dat geen zekerheid meer. Maak eerst de wandeling richting het strand. Aangekomen lijkt het meer op een grote kermis. Zeker wat betreft de felle neon lichten die de hele kuststrook kleurrijk oplichten. Zie hordes mensen op de dansvloer in strandbars. Springend met de handen in de lucht op de Indiase dansmuziek een waar spektakel. Zie tijdens de wandeling terug door Tito Lane dat bij vrijwel iedere ingang van clubs dansende jonge Russische dames de passerende menigte naar binnen proberen te lokken. Zo ook bij de open bar waar ik naar binnen stap. Er hangt een groot scherm waarop de voetbalwedstrijd wordt getoond dus dat zit goed.
Zit er eerst aan de lage bar langs de weg om er mensen te kijken. Vrijwel iedereen kijkt richting de jonge Russische die links van me op de bar staat te dansen. Moet vreselijk lachen om de mannen die op een meter afstand de dansende schone staan aan te staren. Foto´s worden gemaakt en zie passerende stellen waarvan de vrouw de man aan hun shirt mee probeert te trekken. De voetbalwedstrijd is al enige tijd aan de gang maar deze life show is veel interessanter. Het is 22.15 uur maar nog vrijwel geen mensen in de bar waar ik zit. Er komt een knappe jongedame naast me zitten die vriendelijk begint te lachen. Ik raak in gesprek met haar. Ze zal niet ouder zijn dan begin twintig en komt uit Bhutan, zo vertelt ze me. Een land in het oosten aangrenzend aan India en werkt in deze bar. Na nog geen vijf minuten vraagt ze iets te drinken. Kost slechts drieduizend rupees, zegt ze. Begin vreselijk te lachen want ik weet al weer hoe laat het is. Aan haar gezicht te zien zij nog niet. Lang duurt het trouwens niet voordat mijn uitzicht naar de straat volledig wordt belemmerd door de lange slanke benen van dansende jonge dames die de hele bar naar de straat hebben gevuld. Het is inmiddels 1-1 bij de voetbalwedstrijd zo zie ik vanuit mijn ooghoeken. Nu de avond vordert zie ik steeds meer Indiase mannen vergezeld door een van deze niet onaantrekkelijke dames en begrijp de formule die hier achter zit. Al weet ik niet in hoeverre de dames gezelschap houden. India is in veel opzichten de westerse wereld aan het kopiëren. Hoop dat het voor deze jonge onschuldige dames bij vriendelijk lachen en kletsen mag blijven. Heb de laatste twintig minuten van de wedstrijd nog bekeken en ben met een 2-1 overwinning voor Manchester en nieuwe ervaringen rond middernacht terug gereden naar Anjuna. Het was het allemaal weer waard.
Ondanks de klam aanvoelende nacht kan ik toch altijd wel goed slapen. Gelegen onder een dun laken en de draaiende ventilator aan het plafond kan ik de muskieten bij me vandaan houden. Wanneer ik rond 9.00 uur de deur van mijn kamer open en de binnentuin met zijn palmen zie moet ik altijd glimlachen. Wat een heerlijk begin van de dag. Zoveel rust. Zie dat Sasha op haar balkon in de kamer naast me in alle stilte bezig is met haar yogaoefeningen. Een dagelijks begin van haar dag. Zeg zonder woorden goedemorgen en zie rechts van mij dat Julie enkele kamers verderop, zittend op een stoel, in gesprek is met Joy. Omringt dus door mooie mensen.
Zeg ook hen goedemorgen en wil mijn weg richting de German Bakery vervolgen, gelegen op een kleine kilometer afstand meer landinwaarts. Mijn yogamoment zeg maar, alleen dan door woorden op te schrijven. Krijg echter te horen dat alles gesloten is. De hele middenstand in de kuststrook van Anjuna tot Vagator in protest is tegen de staat of eigenlijk het hoge gerechtshof. Mede door onduidelijkheid over wat er nu eigenlijk wel en niet mag worden gebouwd. Door de groeiende economie zie je steeds meer nieuwe restaurants opduiken of uitbreiden. Een ondernemer moest de tent sluiten omdat deze illegaal gebouwd zou zijn. Toen deze wees naar andere soortgelijke situaties in de omgeving heeft het gerechtshof de kwestie verder aangepakt. Er zouden in de kuststrook van Goa nu zo´n honderdvijfenzeventig gebouwen op een lijst staan om te worden gesloopt omdat er geen vergunningen voor zijn afgegeven. De hele middenstand wil vandaag een statement maken tegen deze ontwikkelingen omdat het heel veel onrust veroorzaakt. Geen ontbijt bij de German Bakery dus. Omdat ik toch van plan was om richting Morjim te rijden eerder die kant op gegaan. Hier is namelijk alles wel gewoon open. Ontbijt er in het Oso restaurant langs de route. Een redelijk fancy restaurant waar veel Russen ontbijten, zo kan ik duidelijk aflezen aan de taal en de modern en sexy geklede dames, al is dat minder extravagant dan jaren geleden toen er een bepaald type Rus naar India kwam. Nu zijn er ook meer ouderen en gezinnen die hier de stranden bevolken. India heeft nog steeds goede banden met Rusland en is een van de landen waar Russen op dit moment nog welkom zijn. Voor even de onrust in eigen land kunnen vergeten. Sprak enkele dagen geleden een Russin op het strand, Lada genaamd. Waarschijnlijk niet vernoemt naar het blokkige model auto uit het verleden gezien haar vrouwelijk vormen. Ze woont al voor langere tijd in Morjim met haar zoon van zestien maar is ook jaren in Italië en Israël gehuisvest geweest. Sinds kort weer een deel van het jaar in Rusland. Lada was ten tijde van de massaslachting in Israël op zeven oktober slechts tien kilometer verwijderd van de plek des onheils. Ook al is zij life coach en heeft ze jarenlange ervaring over hoe om te gaan met dergelijke situaties, het heeft er ook bij haar aardig ingehakt. Vrienden van haar in Israël kampen nog steeds met hevige mentale klachten. Op het strand is het niet druk. Leg mijn spullen op een van de strandbedden en begin aan een lange wandeling langs de waterlijn. Vrijwel geen mensen op deze brede stranden. Hier en daar duiken een paar mensen de zee in maar verder een oase van rust. Loop de anderhalve kilometer om uiteindelijk bij de uitmonding van de Baga rivier uit te komen die ik eerder vandaag via de brug moest oversteken. Dit deel van het strand is beschermt tegen toerisme omwille van de zeeschildpadden die hier aan land komen en die op het strand hun eieren komen leggen. Alles wordt geregistreerd door natuurbeheer die hier alles nauw in de gaten houd. Je mag hier wel wandelen zolang je je maar bewust bent van de situatie. Zie een lokale visser zijn net in het water gooien om vis te vangen en verder een enkele nudist die ligt te zonnen. Iets wat ik nooit eerder in India heb gezien maar op deze plek prima mogelijk is.
Het is werkelijk een verademing om deze plek te bezoeken, weg van de drukkere stranden een aantal kilometers terug. Het is de zoveelste relaxte dag. Moet je zeggen dat ik het allemaal wel even goed vind zo. Het hier zijn is eigenlijk voldoende. Heb ook niet de behoefte om actief te zijn. Iets te moeten doen. Eigenlijk waar Julie en Joy al langere tijd mee bezig zijn. Zij die kunnen genieten van een joint, een interessant gesprek en het hier zijn. Natuurlijk betekent dat niet dat ik niets onderneem. Het is een andere manier van beleven. Voor mij op dit moment het best passend. Omdat alles in Anjuna de hele dag gesloten is besluit ik hier de zonsondergang te aanschouwen en eet bij een restaurant op de weg terug. Hoor er de Boeddhistische mantra `Om Mani Padme Hum`uit de boxen klinken. Gezongen door Boeddhistische monniken. In Goa echt nog nooit eerder gehoord. Vrij vertaald; De parel van de wijsheid in de Lotus eren. Deze ontelbaar herhaalde mantra heeft me altijd tot diep in de ziel raakt. Ook nu weer. Ooit voor het eerst gehoord in Kathmandu waar het iedere ochtend de straten vulde om zo met positieve energie de kosmos gunstig te stellen. In de levensfases die ik heb doorlopen en waar ik nu middenin zit maakt het me bewust van al het goede dat me is gegeven, niet wetende waar dit pad uiteindelijk naar toe zal leiden en of mijn doelen bereikt zullen worden. Innerlijke verlangens vervuld zullen worden. Mijn intuïtie is mijn beste gids en geloof heilig dat alles met een reden gebeurd. Dat ik een heel bijzondere weg afleg is me wel duidelijk, merk dat bij mijn verblijf hier des te meer.
Wanneer ik rond 20.00 uur mijn scooter op het pleintje bij het Florinda guesthouse parkeer zie ik een groep mensen bij het balkon van Joy zitten. Julie, Sasha, Esprito, Kevin en Mitel. Zeg ze gedag en sluit me aan bij de groep na eerst een frisse douche te hebben genomen. We luisteren naar muziek en hebben interessante gesprekken. Ook over een nieuwe drug die de wereld opschud. Tranq genaamd en welke vaak gebruikt samenwerking met de pijnstillende fentanyl, zo lees ik op internet. Veelal gebruikt om vee en paarden mee te verdoven. Een drug waarbij mensen volledig buiten zichzelf uit stijgen. Het zo beangstigend om mensen in deze staat te zien dat het ook wel de zombiedrug genoemd wordt. Uiteraard heb ik heb wel eens een joint gerookt maar heb me er verder nooit aan toegegeven. Ben altijd wel geïnteresseerd geweest in wat het met mensen doet en de reden waarom mensen gebruiken. Toen ik hier twintig jaar geleden voor het eerst kwam was het bijna uitzonderlijk dat je geen wiet of hasj rookte. Het werd je ook van alle kanten aangeboden. De trance dansfeesten in Goa werden gedragen door dit soort geestverruimende middelen. Het ontwaken van je onderbewustzijn zoals het hier zo mooi wordt genoemd. Hebben het ook over de meerwaarde ervan in de jaren zestig. Dat het heeft geholpen om een andere energie te genereren en mede bepalend is geweest voor het ontwikkelen van nieuwe technologieën waardoor o.a. Silicon Valley is ontstaan. De High Tech campus in de omgeving van San Francisco. Ik luister voornamelijk naar Kevin en kan me er voor een deel in vinden. Er zijn immers zoveel manieren om je geest mee te prikkelen. De meeste hippies en veel gebruikers die ik in al die jaren ben tegengekomen waren prachtige mensen maar absoluut geen wereld verbeteraars. Hoorde destijds voornamelijk woorden van afkeer tegen de maatschappij om vervolgens een nieuwe joint op te steken. Heb hierover destijds zoveel oprechte gesprekken gevoerd. Er zijn ongetwijfeld prachtige dingen uit voorgekomen en nog steeds helpt het mensen met mentale gezondheidsproblemen maar kunnen de schade bij overmatig gebruik niet wegwuiven. Zeker niet als we praten over de zwaardere drugs als cocaïne en heroïne. Teveel is nooit goed. Of dat nu drugs, roken, suiker, gamen, mobiele telefoon of internet is maakt in mijn ogen eigenlijk niet uit. Alles draait om het vinden in een balans. Dat tranq en fentanyl vanuit China naar Mexico worden vervoerd om van daaruit over de hele wereld te worden gedistribueerd heeft volgens Kevin ook een politiek draagvlak tussen aartsrivalen China en Amerika om de wereldbevolking op enigerwijs mee te manipuleren. Zoals het in het verleden ook met opium is gebeurd. Zelf denk ik dat de moderne drug die smartphone heet een veel grotere invloed heeft op veranderingen en het mentale welzijn van mensen over de gehele wereld. Het is trouwens niet vreemd dat dit onderwerp hier eerder voor de hand ligt dan op een technologiebeurs waar waarschijnlijk het onderwerp Artificial Intelligence oftewel AI eerder op tafel ligt, dat kun je begrijpen.
Vond het verhaal van Sasha over haar ervaring enkele dagen geleden eigenlijk ook wel bijzonder. Als niet praktiserend katholiek heeft ze samen met Esprito een kerkdienst bezocht in een nabij gelegen kerk. Mensen hier zijn nog streng gelovig en die energie is voelbaar wanneer je een kerkdienst bezoekt, zo heb ik zelf ook jaren geleden mogen ondervinden tijdens een mis tijdens kerst. Bij Sasha rolde de tranen over haar wangen toen het koor begon te zingen. Moet weer even denken aan mijn bezoek aan het restaurant een paar uur geleden. Soms onverwacht worden geconfronteerd met een intens gevoel waarbij je kippenvel krijgt of spontaan emotioneel kunt worden. Ik vind dat altijd heel bijzonder omdat je niet denkt maar voelt. Ik noem dit geluksmomenten omdat je niet dichter bij jezelf kunt komen. In veel gevallen blijven dit soort momenten in je geheugen gegrift. Met Kevin loop ik nog even naar de gezamenlijke keuken bij de receptie om de glazen af te spoelen die we van Joy, de genereuze gastvrouw vanavond, kregen aangereikt gevuld met honeybee. Iets wat lijkt op rum maar dan anders. Hij is sinds een week in India en zal hier voor langere tijd blijven na een hectische periode in Australië waar na eenendertig jaar een einde is gekomen aan zijn relatie. Nu zijn kinderen volwassen zijn is het tijd om verder te gaan. Beginnend met een verblijf in India. Kevin zit in een periode met gemixte gevoelens maar merk dat hij hier op dit moment op de juiste plek is. Eerder vanavond nog hoorde ik zijn krachtige betoog aan over de ontwikkelingen op drugsgebied maar zie hier een volledig andere Kevin voor me staan. Kan de kwetsbaarheid in zijn ogen aflezen terwijl we in gesprek zijn. Hoe waardevol en mooi kunnen ontmoetingen toch zijn. We zetten de schone glazen weer terug op het balkon bij Joy. Zij die zelf, net als Julie en Sasha, het licht al hebben uitgedaan. Geef hem een oprechte knuffel en wens hem een goede nacht. Wat toch weer een bijzondere dag was dit.
Vandaag de wekelijkse Flea market in Anjuna. Op dit moment nog een van de uitjes gedurende de week nu het einde van het seizoen nadert. Een markt een paar honderd meter verwijderd van het Florinda guesthouse en pal aan het strand. Het trekt mensen van de noordelijke en zuidelijke gebieden hier naartoe en dus is er altijd meer drukte te vinden. Ben vandaag op pad met Sasha, mijn buurvrouw in het guesthouse. Ze vindt de markt wel leuk maar gaat niet graag alleen. Dit jaar meer marktkramen dan vorig jaar zo merk ik op. Vanwege de overtallige Indiase toeristen wel steeds minder kleding welke geschikt voor hippie festivals om het zo maar even te noemen. Iets wat hier in overvloed aanwezig was. Het is allemaal wat commerciëler geworden. Merk nu ook weer hoe het voelt om met een vrouw over een markt te lopen. Ook zij wil namelijk overal even snuffelen. Nu is winkelen niet echt mijn ding maar kan er wel van genieten. Sasha heeft zo´n open persoonlijkheid waardoor ze heel makkelijk contact maakt met mensen. Opvallend is haar connectie met de vele bekenden die zij hier de hand moet schudden. Kraamhouders maar ook een Sadhu die ons pad kruist. Met zijn beschilderde gezicht en oranje gewaad een opvallende verschijning. Ze heeft hem ooit eerder elders in India ontmoet. Hij is hier om geld in te zamelen voor een weeshuis in een noordelijker gelegen provincie. In zijn hand een schrift met daartussen verscholen een aantal oude foto´s van het weeshuis en de kinderen die ermee worden geholpen. Omdat hij een goede bekende is van Sasha geef ik hem geld. Ben in de afgelopen jaren zoveel mensen tegen gekomen die over de rug van mensen geld verdienen.
Mannen verkleed als Sadhu die er een verkapte manier van bedelen op nahouden. Mensen gaan hier werkelijk over lijken en is het bijna onmogelijk om iemand volledig te vertrouwen, hoe triest dit gegeven ook is. Verscholen tussen de marktkramen op het terrein is er het Sea Breeze café te vinden. Een restaurant waar een band staat te spelen. Voornamelijk covers uit de jaren zestig en zeventig. Het is er gevuld met dagjesmensen die er iets eten, drinken en luisteren naar de muziek. Zo ook Julie uit het guesthouse. We proberen haar te wenken maar is volledig gefocust op de band. Voor haar voelt de Sea Breeze bar als een soort thuiskomen. Komt hier al zo lang waardoor mooie vriendschappen zijn ontstaan. Ondanks alle veranderingen zijn deze altijd gebleven. Iets wat ik zelf de afgelopen dagen ook heb mogen ervaren bij het Florinda guesthouse. Vanwege de luidruchtige muziek geniet ik met Sasha van de zonsondergang in de Five Five bar aan het strand waar mijn vriend Ram uit Nepal werkzaam is. Drinken er een glas bruine lokale rum, Old Monk geheten met cola. Voor de geheelonthouder Sasha een hele stap. Ze proeft wel eens iets maar gebruikt verder geen alcohol. Met haar heb ik interessante gesprekken over haar leven als yogalerares in Tsjechië, Oostenrijk en Hongarije. Haar woonplaats is namelijk gelegen op slechts enkele tientallen kilometers afstand van de grens van deze beide landen. Hebben het ook over de situatie in haar thuisland. Ooit een communistische staat onder Russisch heerschap maar nu verdeeld door onbekwaam leiderschap. Alles werd geprivatiseerd waardoor buitenlandse economieën zich gingen mengen in grootschalige projecten zoals energie en watervoorzieningen en is het land tegenwoordig gevuld met Amerikaanse militairen. Tsjechië heeft zijn eigen identiteit enigszins verkocht, zo vertelt Sasha. Het is daarom niet verwonderlijk dat er veel onrust is onder de tien miljoen mensen die er wonen en een onbetrouwbare overheid. Zij die ook te maken hebben met de opvang van vluchtelingen uit Ukraine en noordelijk Afrika. Problemen die zich over heel Europa verspreiden. Het is 20.00 uur wanneer we de weg terug over het strand lopen. Eten samen bij het Sunset restaurant aan het strand voor het Florinda guesthouse en heb het om 22.00 uur wel gehad. Bij het balkon van Joy zitten de anderen gezellig bij elkaar met wat sfeerlampjes te praten. Ik zoek mijn kamer op. Heb ontzettend veel gelachen met Sasha en mooie gesprekken gevoerd maar zit duidelijk aan mijn taks.
Heb Sasha beloofd met haar een keer naar Morjim te rijden. Ze is eco-vriendelijk en heeft als een van de weinige hier een elektrische scooter. Nadeel is alleen dat je hier niet ver mee kunt rijden. De verhuurder had gezegd veertig kilometer nu de batterij al wat verouderd is maar er echt op vertrouwen durft ze niet. Rijd daarom voornamelijk ritjes in de buurt. Nu ligt Morjim twaalf kilometer verderop en moet de vierentwintig kilometer eigenlijk geen probleem zijn, ik ben vandaag de escort. Ga zoals de meeste dagen rond 10.00 uur naar de German Bakery en zodra terug gaan we onderweg na wat aarzeling vanwege haar keelproblemen. Nemen lacherig afscheid van de rest die haar, zittend aan tafel bij de receptie, uitzwaaien en onder wie ze al haar bezittingen hier zojuist heeft verdeeld voor het geval ze niet heelhuids terug komt. Haar elektrische scooter heeft twee standen. Stand 1 voor 20 km/uur en stand 2 voor 30 km/uur. Het gaat dus allemaal wat langer duren vandaag. We komen richting Siolim met moeite de heuvel over en moeten er beiden vreselijk om lachen. Waar gaat dit eindigen. Bij Siolim de brug over waar op het eind wederom politie op snelheid staat te controleren. Sasha verminderd haar snelheid, ook al heeft ze zonder helm niets te vrezen want ze komt onmogelijk boven de maximale snelheidsgrens van 30 kilometer. Zelfs de agenten moeten lachen wanneer ze zonder helm zwaaiend en gebarend passeert, wijzend naar haar elektrische bolide. Drinken in Morjim eerst nog even een werkelijk goede cappuccino in restaurant OSO waar ik afgelopen maandag ook heb ontbeten en rijden daarna de laatste kilometer naar het strand. Ondanks dat het niet druk is zijn de meeste strandbedden bezet. Vinden er enkele beschikbare naast een ouder stel en een Indiase jongen die zipt aan een grote fles Kingfisher bier. Toen we kwamen aanlopen zei hij vanuit het niets; Wat een leuk stel! Jullie lijken wel op die twee uit de film Titanic. Te weten Kate Winslet en Leonardo DiCaprio. Moeten beiden vreselijk lachen. Al heb ik wel even mijn bedenkingen omdat aan zijn gedrag te merken is dat dit zeker niet zijn eerste fles bier is vandaag. Hoe anders kun je mij vergelijken met Leonardo DiCaprio. Die heeft namelijk helemaal niet zo’n aantrekkelijke kale schedel als ik. De setting is in ieder geval gezet. Kate en Leonardo zullen ons de hele verdere dag achtervolgen.
Keek even verwonderd op wanneer Sasha met het oudere stel woorden kon uitwisselen. Door het communistische systeem heeft zij tot haar vijfde jaar Russisch moeten leren en daar is toch nog iets van blijven hangen. Ze komen uit Wit Rusland en zijn voor een maand in India, zo maak ik op. Krijgen brood met beleg en een tomaat aangereikt die we niet mogen weigeren. Raak zelf in gesprek met een jongedame uit Rusland die links van mij ligt en redelijk goed Engels spreekt. Ze werkt bij een machinefabriek waar ze internationale connecties onderhoud. Voorheen veel contacten in Europa, tegenwoordig grotendeels in China en een enkele in Italië. Het is allemaal een stuk moeilijker sinds het begin van de oorlog, ook vanwege de onbetrouwbare Chinese leveringen. Eigenlijk gelijk als India. Veel ja zeggen maar niet uitvoeren. Ook voor mij nog steeds een hele uitdaging. Maak zelf weer een lange wandeling over het strand. Ondanks de mooie gesprekken en het uitermate goede gezelschap kan ik ook heel erg genieten van de rust op het verlaten strand. Vlak voor de zon achter de horizon verdwijnt zijn we terug in Anjuna. De accu heeft zich goed gehouden en dus is de missie volbracht. Het is uitgestorven bij het Florinda guesthouse. Een ieder volgt zijn eigen weg om vervolgens weer thuis te komen, zoals dat ook daadwerkelijk aanvoelt. De kracht van het guesthouse van Esprito en onbetaalbaar voor de bezoeker. Precies zoals het behoort te zijn. Omdat we beiden nog moeten eten besluiten we samen een restaurant op te zoeken. Als we 22.30 weer terug zijn bij het guesthouse geniet ik, zittend op mijn balkon, van de kop Tulsa thee die ik krijg aangereikt van Sasha. Heb met haar de laatste dagen ontzettend veel gelachen en mooie gesprekken gevoerd. Een prachtige vriendschap die ik diep van binnen koester.
Een rustige dag neem ik me voor. Rijd na het ontbijt door naar het centrum om er wat Euro´s om te wisselen. Op dit moment een gunstige koers voor de Europese munt. Een prettige bijkomstigheid nu alles hier steeds duurder wordt. Weet nog goed dat ik twintig jaar geleden 55 INR kreeg voor een Euro, nu is het 90 INR. En gelukkig maar want anders zou India niet meer interessant zijn voor reizigers zoals backpackers. Bij het kruispunt in het centrum vind ik een wisselkantoor. Er zit een vrouw achter de balie maar verder niemand. Handel de financiën af en raak met haar verder in gesprek. Het is rustig zegt ze, het hele seizoen al. Indiase toeristen hoeven namelijk geen geld te wisselen en boekingen voor bus, trein en vliegtickets worden bijna niet aangevraagd. Als werknemer verdient ze een basissalaris van 10.000 INR per maand en zodra er veel omzet wordt gegenereerd krijgt ze een bonus uitbetaald. Nu is het voor haar gezin een extraatje dus zal ze het wel overleven. Toch is het totaal aan bezoekers in mijn ogen nog steeds aanzienlijk. Er is gewoon teveel van alles. Hotels, restaurants, bars etc. Wanneer ik ´s avonds door de starten rijd zijn de meeste bars en restaurants vrijwel leeg. Zo ook aan het strand. Als ik haar vraag of dit rond kerst en oud en nieuw ook zo is, knikt ze beamend ja. Mensen stampen alles maar uit de grond maar ben er zeker van dat er meer mensen hier verblijven dan in deze periode voor de corona epidemie.
Zo ondervind ik ook ´s avonds wanneer ik de Hil Top richting Vagator bezoek. Een groot terrein net buiten Anjuna waar iedere vrijdagavond een grote markt wordt gehouden. Voor 100 INR mag je het afgebakende marktterrein op. Vind er een overvloed aan marktkramen met werkelijk prachtige zelfgemaakte producten. Van kleding tot sieraden. Zoveel mooier dan de wekelijkse Flea market. Ook is alles zo kleurrijk opgezet en verlicht dat het een bijzondere ambiance creëert. Ben zelf voornamelijk op het plein te vinden waar een band staat te spelen. Herken de Russische violist die op het podium staat. Een ware virtuoos. Zag hem voor het eerst enkele jaren geleden in de Guru bar. Zoals wel vaker gebeurd komen musici naar Goa om zich gewoon aan te sluiten bij een band. Als een soort live jam sessie. De man is werkelijk een verademing om naar te luisteren zodra hij zijn solo´s inzet, ongeacht het type muziekgenre. Had eerst twijfels om hier naartoe te gaan maar ben blij de actie te hebben ondernomen. Drink een paar biertjes en rijd net na middernacht terug naar het guesthouse waar iedereen al ten ruste is. Morgen zullen nieuwe belevenissen zijn weg vinden…..jullie lezen het.