Week 01 (Ma. 02 – Zo. 08 jan.) 2012

Het feest is gehouden. We hebben er van genoten. De laatste dagen Goa zijn ingegaan. Velen verlaten het feestterrein waar Anjuna tot was omgetoverd. Mensen gaan verder. De Indiase toerist naar huis, de reiziger op verdere zoektocht naar ondoorgrondelijk India. Chris is inmiddels vertrokken naar Hampi en de meesten waarmee ik contact heb gehad hebben Anjuna verlaten. Het voelt vreemd. Alsof er iets van me ontnomen wordt en er een leegte achterblijft. Het hoort erbij. Ik denk dat iedereen dat wel begrijpt. Het is thuiskomen na een fantastisch weekend met vrienden of familie. Misschien is het daarom wel goed om hier nog een paar dagen te blijven. Even de rust weer op me in te laten werken en langzaam te wennen aan de realiteit in Noord India.

Ik ben overdag weer aan het toeren met de scooter. Bezoek de kleine dorpjes Saligao, Pilerne en Nerui om nog even te genieten van de schoonheid van het binnenland. De fel gekleurde huizen welke in Portugese stijl zijn opgebouwd. Zij die hier in het verleden de macht hadden na Goa te hebben veroverd op de lokale inwoners. Nu dus een stukje cultuur achterlatend waar de Goans dankbaar gebruik van maken. Het is heerlijk rustgevend om zo door dit deel van India te rijden. Volledig verwijderd van de drukte aan de kust. Pas in de namiddag ga ik weer terug. Zie de zon weer ondergaan aan het strand en loop ’s avonds mijn rondje. Overal is de ergste drukte verdwenen. Strandtenten hebben geen grote evenementen meer en de Techno party’s zijn niet meer zo druk bezocht. Langzaam gaat de kaars uit en ik vind het prima. Ga me langzaam weer focussen op datgene waarvoor ik naar India ben gekomen. Vanwege de slechte verbinding heb ik te weinig mensen kunnen bereiken. Niet verkeerd om me er even voor af te sluiten maar nu wacht er weer werk. Het grote werk gaat namelijk nu pas echt beginnen.

Deze dagen lig ik redelijk op tijd in bed om vervolgens op tijd op te staan. Vandaag naar het iets noordelijkere deel van Goa. Ik bezoek de brede stranden van Morjim, Asvem en Mandrem. Allen op de route naar Arambol, de plaats waar Chris zo vaak vandaan vertrokken is om ons op te komen zoeken. Ik wandel lange tijd over het strand en loop de winkel van Ambika nog even binnen. Ben er vorige week ook geweest. Ze heeft een tijdelijke winkel aan het strand bij Asvem waar ze haar kleding verkoopt. Het is goed gegaan de afgelopen tijd. Er is veel verkocht en dus een goeie zet om hier te starten. We drinken chai en zullen verder praten in Jaipur waar ze woont met haar zoontje terwijl haar Portugese echtgenoot de winkel in Goa runt tot einde van het seizoen. Terug in Anjuna bezoek ik de Flea Market. Een grote markt op een groot terrein gelegen aan het strand. Uit alle hoeken van Goa komt men hier naartoe. Alles gericht op de zonaanbidder en dus veel kleuren. Alleen daarom al is het een leuke markt om te bezoeken. Opvallend is de hoeveelheid buitenlanders die hier een kraam huren. Van alle nationaliteiten zijn ze er te vinden. De echte avonturiers zeg maar die hier alle lokale markten afgaan of het als tijdelijke afzetmarkt zien, zoals Ambica.

Vervolgens ben ik te vinden in de nabijgelegen strandtent waar vanaf 16.00 uur life muziek wordt gespeeld. Een gezellige bar met uitzicht op de zee en een langzaam dalende zon. Ik ontmoet er twee vrouwen uit Canada en drie Amsterdammers die helemaal uit hun dak gaan. Ze zijn net aangekomen in Goa en hebben een verhoogd adrialine gehalte. Begrijpelijk in zo’n omgeving. Zelf ben ik niet echt in de stemming te krijgen. Heb te veel feest achter mijn kiezen en kies ervoor om vroegtijdig terug te gaan. De avond vol te brengen in het Guru restaurant in de buurt van mijn gastverblijf Willams Nest. Daar waar Johnny altijd rondhangt en druk is met het ronselen van afnemers voor zijn collectie partydrugs. Hij die zelfs enkele woorden Nederlands kent. “Hey Kale neet” naar me schreeuwt en ik er iedere keer weer om moet lachen. Johnny be good! En dat is hij……..zo heel af en toe. Mathilde, de lieve vrouw des huizes verzorgt de kamerverhuur en drie herdershonden bewaken het terrein. Helaas zorgen deze ongecontroleerde blaffers ook voor slapeloze nachten. Iets minder dus. Toch is mijn verblijf hier aangenaam te noemen. Vriendelijke mensen en een stralend schijnend zonnetje doen wonderen.

Ik heb mijn scooter vandaag ingeleverd. Heb de kilometers gemaakt die ik wilde maken. Rijd nog een laatste keer naar de German Bakery om te ontbijten. Een heerlijk ontspannen ambiance op enkele kilometers van het strand waar je onder de bomen beschutting vindt. Daarna begeef ik me naar het strand. Voor strandtent de Liliput ga ik op een van de strandbedden liggen en luister naar de rustgevende trance muziek die er uit de speakers komt. Het is hier rond de 35 graden overdag en dat zal straks wel anders zijn. In Delhi komt de graadmeter ’s nachts al niet meer boven de vier en in Jaipur zal niet veel warmer zijn. Nog even genieten dus van de warme zonnestralen. In de avond maak ik gebruik van de gratis wifi in het Guru restaurant om mijn internetconnecties bij te houden maar houd het wederom rustig. Wandel nog een laatste keer over het strand en aanschouw de vele lichtjes die de kuststrook opsieren. Zittend in het zand kijk ik naar de golven die in een oneindig ritme het strand op rollen. De vele sterren en de maan die het water oplichten tot ver achter de horizon. Voor mij momenten waar ik intens van kan genieten.

Vandaag zal ik vertrekken. Heb een slechte nacht achter de rug, mede dankzij de honden en luidruchtige buren. Zal in Jaipur wel weer kunnen bijkomen, al krijg ik bericht via sms dat de vlucht enkele uren vertraging heeft en het dus laat in avond zal zijn wanneer ik er zal arriveren. Om 9.00 uur sta ik buiten mijn verblijf met mijn koffer en moet me tot 14.30 zien te vermaken. Zit het merendeel van de dag in het Guru restaurant aan de kust om mijn blog te schrijven en wandel langs de talrijke winkeltjes met kleding en andere zon en zee verwante artikelen. Ja, het is goed zo. Ik krijg nog een sms van SpiceJet dat de vlucht nog een uur extra vertraging heeft opgelopen maar laat me desondanks door een taxi naar het vliegveld brengen. Heb namelijk al genoeg afscheid kunnen nemen. Na een uur bereiken we het vliegveld van Dabolim in Goa. Het is er druk met toeristen die hier naartoe zijn gevlogen voor een korte vakantie. De meesten gaan weer terug naar Europa. Ik stap vermoeid in het vliegtuig richting Jaipur. Zittend bij het raam maak ik het opstijgen niet mee. De vermoeiheid van een slapeloze nacht speelt parten. Heerlijk eigenlijk. De vlucht verloopt voorspoedig. Na een korte tussenstop in Ahmedabad landen we rond 21.30 in Jaipur waar in de aankomsthal Rajasthan op een groot scherm wordt gepromoot. Beelden van prachtige forten, paleizen en kleurrijke dansende mensen op opzwepende muziek komen aaneenschakend voorbij. Een prachtige manier om nieuwe gasten te verwelkomen. En zo voelt het ook. Ik ben blij hier weer terug te zijn. Buiten gekomen staan er tientallen moderne taxi’s klaar. Geen enkele autoriksja is er te vinden bij deze nieuwe terminal van het vliegveld.

Alsof het een slechte reclame zou zijn. Bij navraag blijken ze op enkele honderden meters afstand, net buiten de hoofdingang te staan. En ja hoor! Ver buiten het bereik van de reiziger staan ze daar, verscholen op een donkere plek. Hopende op die verdwaalde passagier die geen zin heeft in taxi’s, zoals ik. Natuurlijk moet er weer onderhandeld worden over de prijs maar dat hoort nu eenmaal bij deze manier van reizen. Voor 200 rupees geniet ik van de koele wind die van alle kanten door de riksja waait. Proef de geur van India zoals ik die eerder heb gekend. Een half uur zal het duren voordat ik wordt afgezet aan de MI Road in het centrum. Koop er nog wat etenswaar langs de weg en loop vervolgens de laatste meters naar het Pink Sun hotel waar ik eerder deze dag al een kamer heb gereserveerd. Ik begroet er de mensen achter de balie en verdwijn al snel in de kamer met nr. 194. Het hoofdstuk Goa is afgesloten. Morgen een nieuwe dag.

De koele nacht en dikke betonnen muren zorgen voor een goede nachtrust. Ga voor mijn ontbijt naar het nabijgelegen Cocoon restaurant en ben voornamelijk te vinden bij het guesthouse. Begin mensen te bellen en mails te sturen naar diverse fabrikanten. Zij die me alles hebben toegezegd maar nog weinig van zich hebben laten horen. Iets waar ik van te voren rekening mee gehouden heb. Vanaf nu af aan er dus weer bovenop. Gek zullen ze van me worden. De zon in Goa heeft mijn batterijen volledig opgeladen en dat zullen ze weten. Het is zoals het hier in India gaat en waarom je hier moet zijn om zaken te kunnen opbouwen. Pas als er rendement is zullen ze zich steeds meer voor je gaan inzetten. Het ligt niet aan de mensen, het is de cultuur waarmee je tactisch en voorzichtig moet omgaan. Een lastige maar geen onmogelijke taak. Het is aan mij om deze klus te klaren. Moge alle krachten me bijstaan. Als het me gegund is, zal er over enige tijd iets moois opbloeien. Of 2012 mijn jaar zal worden? We gaan het meemaken.

Het is zondag vandaag. Omdat de avonden weinig vertier bieden en het ook niet prettig vertoeven is op straat vanwege de kou, lag ik gisteren op tijd in mijn slaapzak. Wordt op tijd wakker maar weiger vooralsnog op te staan. De kou komt van alle kanten mijn kamer in en zelfs mijn slaapzak heeft moeite om me warm te houden. Wanneer ik later bij het Cocoon restaurant aan mijn ontbijt zit en de Times of India aan het lezen ben snap ik wel waarom. In het meer noordelijker gelegen Manali en Shimla ligt 30 cm sneeuw. Iets wat prachtige plaatjes bied maar ook de reden is dat het hier koeler is dan normaal. Bovendien hangt er al dagen een mistige sluier boven de stad waardoor de zon moeilijk kan doorbreken. Op zich niet erg, maar er is hier geen verwarming en dus is het binnen net zo koel als buiten.

Voor mij geen prettige overgang na een paar weken felle zon in Goa. Hopelijk spoedig verandering. Omdat de meeste winkels dicht zijn is het rustiger op straat. Ik besluit daarom maar eens een fikse wandeling te gaan maken. Via enkele buitenwijken loop ik richting het station en kom er meerdere kapperszaken tegen. Ook al valt er niet veel te doen, ik stap naar binnen en laat me knippen en scheren voor 100 rupees. Met drie man sterk staan ze om me heen om alles eens nader te bekijken, terwijl ik hier toch echt niet de enigste Europeaan ben. Vele vragen moeten beantwoord worden terwijl het scherpe mes tegen mijn huid worden gedrukt. Als bijna een kruisverhoor. Een volledige behandeling waarbij alles uit de la wordt gehaald. Stoffers, scharen, scheermessen en halfvergane scheerkwasten. Allen nodig om me een beetje op te knappen. Het is een leuk half uurtje waarbij veel gelachen wordt. Leuk om dit weer eens te doen. Met een voldaan gevoel verlaat ik de zaak en maak mijn wandeling af. Via een omweg naar MI Road en terug naar het Pink Sun guesthouse. Zoek contact met Sunil en bereid me voor op de dag van morgen. Wil weer mails gaan versturen en zal wederom veel aan de telefoon hangen. Aan het eind van de komende week weten jullie meer.

Na een paar weken zon, zee en strand ben ik klaar voor een nieuwe week. Ik heb er erg van genoten en ben achteraf blij de keuze Goa gemaakt te hebben, ook al moet ik nu weer erg wennen aan het kille klimaat in het noorden. Een tijd van plezier is afgesloten. Vanaf morgen back to business. Het is goed zo.