De kerstdagen verlopen verder rustig. Anjuna is omgetoverd tot een party centrum waar veel toeristen vertoeven gedurende deze periode. Mensen uit alle hoeken van India hier naartoe komen om even te relaxen na een lange periode in deze traditionele cultuur. Het is een aangenaam vertoeven. Langs het strand vind je een grote hoeveelheid aan strandtenten waar je je kunt uitleven. Vermoeiend, dat is het zeker. Als je er tenminste iedere avond aan deel wilt nemen. Ikzelf ben daar niet echt voor in. Vind het altijd wel leuk om over het strand te lopen en hier en daar even binnen te stappen.
Deel te nemen aan de dansende massa op het strand. Alleen of samen met mensen die ik overdag op het strand ontmoet. Ik heb contact met enkele Noren, Zweden en ben regelmatig op stap met de twee Iraniërs Hanien en Kudus. Twee grapjassen die Iran even achter zich laten. Het land waar zoveel restricties zijn maar heel veel mensen via de achterdeur grote hoeveelheden drugs en drank binnenslepen. Drank eigenlijk verbannen is maar veel mensen er een bar hebben in het achterhuis of de kelder. Hoe kun je jezelf voor de gek houden. Het lukt hun dus aardig, al hebben zij hier niet zelf voor gekozen. Het is goed gezelschap, al zijn ze erg aan de joints gehecht. In welke variatie dan ook. Alles is hier erg makkelijk verkrijgbaar. Op de wegen naar het strand wordt je van alle kanten belaagd door verkopers van dit gevaarlijke spul. Zelf probeer ik wel eens wat, maar verder houd ik me buiten deze partydrug. En dan zijn er natuurlijk Chris en Greg. Chris met zijn Buddha achtige uiterlijk die te veel vrouwen leuk vindt en daar van af wil maar Goa niet echt de juiste plek is en de iets oudere Greg uit Australië.
Hier voor enkele weken in India vanwege Indiase kinderen die hij huisvesting biedt in zijn huis in Australië. Ze volgen daar hun studie. Na een bezoek aan hun ouders in Pune nu dus enkele weken op het strand. Dit zijn toch wel de meest beste maten hier. Het mooie is dat iedereen zijn eigen kant op gaat maar we elkaar met regelmaat weer opzoeken bij het Tantra restaurant. Er wordt altijd veel gelachen en daardoor zijn er altijd nieuwe mensen die zich aansluiten. Het overdag leuk is om mensen weer tegen te komen, een praatje te maken om daarna weer verder te gaan. Netwerken zoals dat heet, op een sociale manier. Het zijn daarom een paar leuke weken. Wilde eigenlijk na kerst naar Palolem in Zuid Goa maar heb besloten hier te blijven. Op mijn scooter rijd ik in de ochtend naar Bagga, Calangute en Candolim.
Het meer drukke gedeelte ten zuiden van Anjuna. Ik zoek er Sunita nog een keer op om samen haar nieuwe appartement van binnen te bekijken en zitten samen voor een uurtje in een restaurant bij het strand. Daarna vind ik mijn weg terug via de smallere binnenwegen om het eind van de dag op het strand mee te maken. Voor de zoveelste keer een mooie zonsondergang te aanschouwen. Iets wat nimmer verveeld. Zeker niet wanneer je goed gezelschap hebt.
De kuststreken in Goa zijn gevuld met Indiërs. Veel hebben er tussen kerst en Nieuwjaar vakantie en kiezen deze plek om zich uit te leven. Even helemaal uit hun bol te gaan. In de avond zijn er altijd wel een aantal die, gevuld met de nodige alcohol, zich door het zand laten rollen, hun armen tot de hemel reiken en zich vervolgens in het water te laten vallen om vervolgens iedereen te willen knuffelen. Vreselijk lachen natuurlijk, zeker wanneer na enkele uren deze traditie voor de honderdste keer wordt herhaalt. Zwemmen kunnen de meeste niet en verder dan middel mogen ze overdag het water niet van de mensen van de reddingsbrigade. Te gevaarlijk….al is het spartelen in de golven al meer dan voldoende. Hele groepen staan in hun ondergoed in het water of slapen hun roes uit in het zand. Het is India zoals het is. De westerlingen zullen de stranden weer beheren zodra het nieuwe jaar is ingegaan.
Ikzelf ben veel onderweg. Rijd in de vroege morgen richting Arambol voor een ontbijt, daar waar Chris inmiddels naartoe is verhuisd vanwege enkele Mexiaanse dames maar toch iedere avond richting Anjuna rijd op een uur rijden met de brommer. Hier toch de gezelligheid mist met Greg en de andere tijdens zonsondergang. En….ik geef hem geen ongelijk. Het zijn de mooiste uren van de dag. Greg die volgende week naar de Filippijnen gaat om daar zijn 21 jarige facebook vriendin op te zoeken na lange tijd contact te hebben gehad. Hij woont in Perth en werkt de halve week aan zijn eigen jacht. Daar waar hij straks grote reizen mee wil gaan maken. Een mooie kerel met prachtige verhalen. Vreemd genoeg is hij op oudejaarsdag onverwachts verhuisd naar Arambol, zo hoor ik Sara zeggen. De laatste dag van het jaar lijkt het daarom alsof de meesten zijn vertrokken.
De Noorse dames die ergens anders zijn gaan stappen, Sara die vanavond terugvliegt naar Delhi en het voelt een beetje vreemd. Zal er dan niemand meer overblijven van onze gezellige groep? Wanneer ik om 18.30 toch nog richting Tantra loop tijdens zonsondergang zie ik in de verte een bekend gezicht. Het is Chris die weer helemaal vanuit Arambol is komen aanzetten. Een zucht van verlichting gaat door me heen. Het gaat een mooie avond worden. We drinken bier, rum en gaan op pad. Langzaam vult het strand zich met mensen. Steeds meer en meer. Overal waar je kijkt zie je een menigte dansen op de beat van de muziek die uit grote speakers komt. Om middernacht is het dan zover. Een groots vuurwerk verlicht de hemel en het nieuwe jaar is een feit. Laat het begin zijn van een mooie toekomst voor iedereen. Chris en ik hebben een prachtige avond.
Ontmoeten weer allerlei mensen op het strand en bezoeken een dansfeest net buiten het centrum van Anjuna. Het is vroeg in de morgen wanneer ik terugwandel naar mijn verblijf. Voor mij is het jaar goed begonnen. De komende 5-6 dagen zal ik hier een beetje nagenieten. Even niet teveel feesten maar me voorbereiden om weer terug te gaan naar Jaipur. Het zal wel weer even wennen worden na alle drukte hier in Anjuna. We gaan het beleven.
Deze week heb ik wederom genoten van goed gezelschap. Ook al valt er niet veel te berichten over strand, zee en uitgaan. Het vervelende is wel dat de verbinding erg slecht is en ik moeilijk contact kan krijgen via internet en mobiel. Hopelijk snelle verbetering zodra ik Goa verlaat. Het heeft zo moeten zijn. Vanuit Goa wens ik iedereen een ontzettend goed, liefdevol en vooral gezond 2012 toe. Proost!!!
No Comments