Week 2 (8 jan.-14 jan.) 2018

Week 2 (8 jan.-14 jan.) 2018

Mijn laatste week in Goa is begonnen. Het lijkt of de tijd hier steeds sneller verstrijkt nu alles meer in rust is. Niet meer het gevoel heb om allerlei dingen te moeten ondernemen maar gewoon de dag te nemen zoals hij is. Vanaf vandaag zal een kennis van Danny ons komen vergezellen. Iemand die hij in een Engelse pub heeft ontmoet en die toevallig ook naar Goa zou komen voor een paar weken. Danny heeft een kamer voor hem bij het Florinda guesthouse geboekt zodat hij voor de eerste dagen een onderkomen heeft. Eigenlijk precies op het goede moment want ondanks dat het goed vertoeven is met Danny, hele dagen samen optrekken gaat op den duur ook tegenstaan. Nieuwe gesprekstof is daarom zeer welkom. Zijn naam is David, een 56-jarige melkboer uit Londen die veertien jaar geleden gescheiden is van zijn Indiase vrouw.

David en Danny bij guesthouse

Hij doet me sterk denken aan mijn vriend Harrie Nouwen. Een ontzettende goedzak met een geweldig gevoel voor humor, zoals dat bij meeste Engelsen wel goed zit. Omdat David een lange reis achter de rug heeft en vroeg wil slapen gaan we vanavond zonder hem op stap. Bovenop een heuvel in Arpora, net buiten Anjuna op twintig minuten rijden is de prachtige Club Cubana gelegen die we een keer willen bezoeken. Een nachtclub waar je voor 2000 rupees naar binnen mag en voor dat geld onbeperkt kunt drinken. Het is werkelijk een prachtige locatie vanwaar je een schitterend uitzicht hebt over de kuststreek van Noord Goa. Bars in de open lucht, een zwembad, een afgesloten ruimte waar een DJ de menigte aan het dansen houd en op een ander niveau tegen de heuvel een open plek waar heerlijke trance muziek wordt gedraaid en men danst onder de sterrenhemel. Met een temperatuur van achttien graden zeer aangenaam. Het is er druk maar de sfeer is heel relaxed. Ik weet me goed in te houden terwijl Danny het nuttigen van onbeperkt alcohol als muziek in de oren klinkt. Snap niet hoe het mogelijk is dat hij zoveel kan drinken, al is dat wel meer gebruikelijk in Engeland. Natuurlijk ook omdat hij vrijgezel is, maar toch! Iedere dag duikt hij onderweg van zijn werk naar huis steevast de plaatselijke pub in om even bij te kletsen onder het genot van enkele grote glazen bier. Een gewoonte die hij moeilijk los kan laten. De nachtclub is voornamelijk gevuld met Indiase toeristen maar kunnen vreselijk lachen met enkele westerlingen die er zijn. In dat opzicht heb ik aan Danny een goede ijsbreker omdat zijn humor de boel al snel aan het lachen krijgt waardoor we makkelijk contact maken. De nacht is al grotendeels verstreken wanneer we terug rijden en te gaan slapen.

Houtzagerij net buiten Anjuna

Wakker geworden merk ik dat David al een tijdje staat te popelen. Had hem beloofd aan een scooter te helpen en had Sanchin gisteren gevraagd iets te regelen. Binnen een uur staat het voertuig voor zijn neus en kan ook hij in alle vrijheid van de omgeving genieten. Danny komt een half uur later behoorlijk gesloopt uit zijn kamer met een beker koffie in zijn hand. Hij weet niet meer hoe we thuis zijn gekomen en is een deel van het plaatje kwijt. Begrijp er werkelijk helemaal niets van. Het is ook waar hij vanaf wil, zo zegt hij meerdere malen. Wil stoppen met roken en minder gaan feesten en dus minder drinken. Hebben hier samen werkelijk serieuze gesprekken over maar of het iets zal uitmaken. Ik laat hem zijn keuzes maken. Voor mij is zeer duidelijk dat deze periode ver achter me ligt. Naast David zijn er ook een paar nieuwe gasten aangekomen waarmee het goed klikt. Ze reizen allemaal alleen. Matt, een 38-jarige Duitser die op zijn gehuurde Enfield motor door India toert maar nu voor enkele weken in Anjuna is neergestreken. Heeft zijn baan bij een organisatiebureau opgegeven en reist door India zolang het budget het toe laat. Rebecca, een 38-jarige vrouw uit zuid Duitsland die voor drie weken naar Goa is gekomen om bij te tanken en een hoger niveau van Yoga te gaan leren. Na een verbroken relatie van acht jaar en een geschaad vertrouwen met hartsvrienden wil ze een nieuw leven beginnen. Wil zodra ze thuiskomt een busje gaan kopen om daarmee naar zuid Europa te rijden om daar Yoga-lessen en fysiotherapie gaan geven. Daar waar ze nu haar brood mee verdient in Duitsland. Daarnaast leer ik de 48-jarige Sacha uit Tsjechië steeds beter kennen. Een yoga docente die voor ruim drie maanden in India is om Yoga lessen te gaan geven in het meer zuidelijk gelegen Kerala maar nu voor een korte periode In Anjuna is. Wil voor even helemaal niets te doen. Naast Danny en David een prachtige groep mensen. Allemaal mensen met een bijzonder verhaal en een totaal verschillende levensstijl. Tijdens een gesprek met Matt blijkt dat een goede vriend van hem Reggae muziek produceert en deze vanavond een concert geeft in het noordelijker gelegen Ashvem. Omdat er hier weinig op het programma staat besluiten we hem met z’n allen te vergezellen. Hebben eigenlijk totaal onverwacht een prachtige avond samen. Voer interessante gesprekken en geniet dansend op het zand van de reggae muziek die er gespeelt word. Omdat het concert al redelijk vroeg is afgelopen besluiten we terug te rijden en de dag af te sluiten bij de Guru bar, gelegen aan het strand in Anjuna waar vrijwel iedere avond life muziek te horen is. Op het podium een mix van muzikanten. Ze komen hier naar toe met hun muziekinstrument en kunnen zich dan aansluiten bij de groep. Iedere avond nieuwe mensen en we hebben geluk vandaag. De aangemelde muzikanten spelen werkelijk ongelofelijk goed. Met name de Russische violist die zich moeiteloos aanpast aan ieder gespeeld genre. Als een jamsessie waarbij topmuzikanten iedere noot kunnen volgen. Het was een avond om nooit meer te vergeten. Laten er nog een paar mooie volgen.

Het Oasis restaurant in Anjuna

Ik besluit om een rustig dagje te pakken. Ben redelijk op tijd wakker en rijd niet veel later naar het Artjuna café, gelijk de German Bakery, om er te ontbijten. De sfeer is er gemoedelijk en geeft me de ruimte om me even terug te trekken. Te genieten van mediterende klanken die uit de speakers komt en de rust volledig tot me te laten komen. De ideale plek ook om te schrijven aan mijn blog. Zittend en schrijvend aan een tafeltje krijg ik gezelschap van een jonge Japanse vrouw. Heel eerbiedig en goedlachs neemt ze plaats en door haar onschuldige uitstraling neem ik even de tijd om met haar te praten. Zij, die voor tien dagen naar India is gekomen en in die periode een druk reisschema heeft. Het is zoals de meeste Japanners reizen. Alles willen zien in korte tijd omdat het onmogelijk is om langer dan twee weken vrij te krijgen. Hoe anders is het voor de oudere 75-jarige man uit Engeland met zijn lange grijze haren in een staart gebonden die ook komt aanschuiven. Hij verblijft ieder jaar vanaf begin oktober tot eind maart in Goa om het hectische leven en de kou in zijn thuisland te ontvluchten. We praten over de veranderingen in India en merk dat hij zich nog stevig vasthoud aan de nostalgische herinneringen. Daar ook moeilijk afstand van kan doen zo merk ik tijdens ons gesprek. Herinneringen zijn mooi maar ze moeten geen belemmering vormen voor een verdere groei in dit leven, zo is mijn stelling. In het begin van de middag rijd ik met Danny en David naar Morjim Beach. Daar waar ik een ligbed eens goed ga benutten. Luisterend naar muziek via spotify val ik af en toe in slaap. En het mooie is, het mag gewoon! Hoe mooier kun je een dag beleven. Wanneer we op het eind van de dag de scooters op het pleintje van het Florinda guesthouse parkeren blijkt er een ware familie te zijn ontstaan door de onderlinge banden die steeds sterker worden. Tijd om te praten is er in overvloed en dat helpt om ieder zijn persoonlijkheid verder in te kleuren. Het voelt echt als thuiskomen en dat is precies zoals het hoort te zijn bij een guesthouse. Daar waar de luxe veelal beperkt is maar waar mensen die zich minder met materialistische zaken bezighouden graag vertoeven. Ik vind luxe heerlijk maar zou absoluut niet zonder dit soort mensen kunnen omdat ze de ruimte vullen met kennis, ervaringen, inspiratie en vooral heel veel liefde.

Kustroute richting Kerri Beach

In Bagga zijn we een paar dagen geleden een Engelse muzikant tegen het lijf gelopen. De 40-jarige Chris speelt vanavond bij een van de vele restaurants in Calangute. Een mooie afwisseling om daar eens een kijkje te gaan nemen. Danny, David en ik rijden in het begin van de avond naar het tien kilometer meer zuidelijke gelegen Calangute. Naast Bagga gaat ook deze kustplaats steeds meer op Benidorm lijken. Bij het Nirvana restaurant waar hij speelt zijn het vrijwel allemaal Engelse bezoekers van middelbare en oudere leeftijd. Zoals heel Calangute overspoelt wordt door de iets oudere Engelse toeristen die hier willen genieten van de warmte en een redelijk goedkoop verblijf. Chris speelt een prachtige set op zijn akoestische gitaar en ondanks dat de voetjes niet van de vloer gaan, is het hier goed vertoeven. Omdat er ondanks de drukte verder niet veel te doen is in Calangute rijden we halverwege de avond terug naar Anjuna. Bezoeken voor even de Guru bar en genieten later van de heerlijke trance muziek bij Café Lilliput aan het strand en op steenworp afstand van het Florinda guesthouse. Ben er in gezelschap van David, Matt en Jai, een Australiër die samen met Matt enkele weken op de motor door India heeft gereden. Een hele knappe jongen die helaas te veel jointjes en andere middelen nodig heeft om zich goed te voelen, zo word me al snel duidelijk. De 38-jarige Jai gaat over zes dagen terug naar Australië waar hij werkzaam is als onderwijzer op een basisschool. Zijn armen getatoeëerd en zijn hoofd kaal opgeschoren. Hij is duidelijk de populaire jongen die niet alleen veel aandacht krijgt maar dit ook opeist. Ook van mij maar daar ga ik niet in mee. Iets waar hij zich ongemakkelijk bij voelt. De kracht die hij zichzelf aanmeet eigenlijk zijn grootste zwakte is. Jai is eigenlijk een brok onzekerheid waar hij absoluut niet mee om kan gaan. Ziet langzaam de muur op zich afkomen zodra hij weer in het vliegtuig zal stappen. Het keurslijf dat hem niet past weer zal moeten accepteren. Dansend op een heerlijke beat neem ik alles waar. Voel me fit en volledig in mijn kracht terwijl ik Jai op een volgende vrouwelijke overwinning zie afstappen. Het is eigenlijk een triest verhaal en heeft hij nog een lange weg te gaan om zichzelf te herpakken. Wanneer ik in de donkere nacht met Matt over het strand terug wandel praat ik over mijn bevindingen en blijkt het allemaal te kloppen. Matt heeft lastige weken met hem beleefd door zijn haantjesgedrag maar is daartegen zelf aan een hele mooie reis bezig. Heeft in India gevonden waar hij al heel lang naar op zoek was. Een doel om verder te gaan. Matt wil zich gaan inzetten om alleenstaande oudere vrouwen in India een menselijk bestaan te geven omdat er velen op straat leven en slapen. Mensonterend maar het komt nog te vaak voor. Hij voelt zich sterk verbonden met zijn eigen moeder in Duitsland die nu 81 jaar oud is en waarschijnlijk de reden dat hij zich hier op een of andere manier goed bij voelt. De passie in zijn woorden geven aan dat dit is wat hij moet gaan doen. Voor een uur luister ik naar deze ontzettend leuke jongen. De moeilijke periode die achter hem ligt en de passie waarvoor hij graag wil leven. Het is de afsluiting van een bijzondere dag.

Sacha geeft Yoga aan Sewantee

Zoals iedere dag zit David al tijdig op het terras terwijl Sacha in alle stilte aan haar yoga oefeningen bezig is. Het is een heerlijk begin van de morgen. Ervaringen en belevenissen worden uitgewisseld en worden de plannen van de dag gemaakt. Ieder op zijn eigen manier. Het word me steeds duidelijker dat het einde van mijn verblijf in Goa nadert. Ik over enkele dagen afscheid zal moeten nemen van deze lieve mensen waartussen ik me de afgelopen weken heb mogen begeven. Vooralsnog wil ik daar nog niet aan denken en wil de dag plukken. Rijd met Danny en David naar het achter Arambol verscholen Kerri Beach waar het toerisme nog niet de overhand heeft en waar een prachtige route langs de kust ons naar toe leid. Wil nog een aantal dagen van de zon genieten en het aangename gezelschap van de twee mannen waar ik heel veel plezier mee heb gehad. De energieke Danny, waarmee ik ontzettend gelachen heb en David die de rust zelf is. Zeer geïnteresseerd in Soul muziek en wat we iedere dag te horen krijgen zodra we thuis komen van het strand. David heeft veel contacten bij de radio in Engeland en wanneer hij via Facebook een plaatje aanvraagt via een internet kanaal waar een goede vriend de DJ is, wordt het plaatje niet veel later live gedraaid. Hoe bijzonder is dat? Een bescheiden man en vader van twee beeldschone dochters die prachtig kunnen zingen en ook meegedaan hebben aan X-Factor, The Voice en andere talentenjachten. Via youtube krijg ik het allemaal te horen. De melkboer uit Londen is trots op wat hij heeft opgebouwd tot zover en terecht.

Een laatste dag bij Kerri Beach

Het waren prachtige dagen met de twee mannen waarmee ik zo goed bevriend ben geraakt. Samen met Matt, Rebecca en Sacha maakten zij mijn verblijf bij het Florinda guesthouse zeer aangenaam. Daar waar Esprito de leiding heeft, Jason de dagelijkse zaken regelt en Sewantee de boel schoon houd. Een prachtige periode in Goa die ik weer kan bijschrijven aan mijn herinneringen. Iets wat betekent dat de deur naar nieuwe avonturen voor me liggen. Beginnend bij een vlucht naar noord India, daar waar ik mijn werkzaamheden voor The Soul of India zal voortzetten. Jullie lezen het weer….

 

2 Comments

  • Suzan

    January 14, 2018 at 10:31 am Reply

    Jeetjuuuu alsof ik er ook was… zo gedetailleerd en met gevoel schrijf je dit allemaal… echt heel mooi, al die deuren die opengaan en avonturen die je beleeft. Echt blij voor je! Geniet van wat nog komen gaat 😀
    kus

    • Eugen de Boer

      January 16, 2018 at 3:32 pm Reply

      Hey Suzan, wat leuk om te horen! Dank je wel. Ga er zeker nog even van genieten. Nog ruim een week te gaan 🙂

Post a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.