Week 29 (Ma.16 juli – Zo.22 juli) 2012

Vandaag de start van een nieuw hoofdstuk. Vanuit Amsterdam eerst richting Berlijn gevlogen op uitnodiging van mijn goede vriendin Katrin. Een vrouw die ik eerder heb ontmoet in India. Op het vliegveld van Schonefeld staat ze in de aankomsthal al op me te wachten. Omdat ze zelf haar rijbewijs tijdelijk kwijt is vanwege enkele snelheidsovertredingen mag ze eigenlijk niet rijden en kruip op haar verzoek daarom zelf achter het stuur van haar grijze VW Golf.

De Rijksdag in Berlijn

We rijden kriskras door Berlijn. Langs de Brandenburger Tor, de Rijksdag en zo veel andere herkenbare locaties. Voor enkele nachten zullen we verblijven in het appartement van een goede vriendin van haar. Midden in het centrum en alles binnen handbereik. Het voelt goed om hier weer een keer terug te zijn en heb aan Katrin de beste gids die ik me maar kan wensen. Een vrouw die werkzaam is als decor en kostuumontwerpster in de Duitse theaterwereld. Reist daarvoor heel Duitsland door maar kon gelukkig enkele dagen vrij nemen om mij te ontvangen. Ik kom op plaatsen die de vele toeristen in Berlijn waarschijnlijk nooit onder ogen zullen krijgen. Zoals de buitenwijken waar oude fabrieken dienst doen als inspirerende theaterlocaties. Met Katrin bezoek ik ook het verlaten kamp Beelitzer Heilstatten, net buiten het oostelijke deel van Berlijn gelegen. Daar waar nu alleen nog verlaten panden te vinden zijn sinds de Russen er vertrokken zijn. Een ruim opgezet complex met meer dan 20 imposante gebouwen die tot het einde van de oorlog werden gebruikt als ziekenhuis en gezondheidsklinieken. De Russen kregen dit deel na de oorlog in handen en sinds de getekende verdragen in 1995 afliepen, hebben de Russen het verlaten. Nu dus weer in Duitse handen maar geld om er iets mee te doen is er niet. Langzaam worden de gebouwen opgeslokt door de natuur.  Het maakt een behoorlijke indruk op me.

Vergane glorie in Beelitz

Ook omdat Katrin hier 8 km vandaan is opgeroeid en oude tijden bij wijze van spreken weer herleven. Ik heb Berlijn voor en na de val van de muur bezocht en nu na ruim 20 jaar mag ik het nieuwe Duitsland ontdekken. Er is veel veranderd maar in het vroegere Oost Duitsland is het verleden nog duidelijk zichtbaar. De oude bakkerij waar we brood halen, het restaurant waar het interieur te kennen geeft nog ver in het verleden te leven. De oudere mensen met hun even oude gewoonten en rituelen. Zelfs na zoveel jaren zijn de grenzen in Duitsland dus alleen op papier geheel weggevaagd. Vanaf Beelitzer Heilstatten rijden we door richting Potsdam. Een historische plaats waar de koningen van Duitsland zich ophielden en waar belangrijke verdragen zijn getekend na de tweede wereldoorlog. Er bevinden zich diverse paleizen welke verspreid staan over een groot landgoed. Tuinen waarin je kunt verdwalen en waar het druk is met mensen die een uitstapje maken vanuit Berlijn. In de twee dagen dat ik hier ben heb ik ontzettend veel gezien en ben een schat aan ervaringen rijker. Toch wel bijzonder om dit even mee te kunnen pakken. Na nog een laatste overnachting in het buitenhuis van Katrin in het plaatsje Ferch is het tijd om te vertrekken. Zal vandaag vanaf luchthaven Schonefeld, een van de drie luchthavens van Berlijn, verder reizen richting India Moet helaas ook afscheid van mijn lieve gastvrouw Katrin na een paar mooie dagen. Ben haar dankbaar want zonder haar had ik dit avontuur nooit kunnen beleven.

Katrin...buitenwijk Berlijn

De reis gaat via Moskou waar ik 5 uur moet wachten op de volgende vlucht naar Delhi. Uiteraard heel veel Indiase gezichten en een daarvan zit naast me. Meteen ook de oudste passagier. Zo lijkt het tenminste. De oude Indiase man, gekleed in een traditionele Indiase kurta is 72 jaar oud maar ziet eruit alsof hij de 90 ruim is gepasseerd. Hij is voor enkele maanden op bezoek geweest bij zijn zoon in de Oekraïne en zijn nu samen op weg naar huis. Veel meer krijg ik er niet uit omdat de slaap beiden al snel heeft overmeesterd. De vlucht verloopt verder rustig. Probeer wat te slapen maar veel komt er niet van. Het is 3.00 uur wanneer we landen en ik niet veel later de luchthaven verlaat met een oude taxi die ik bij de prepaid balie krijg toegewezen. Al moet ik de man wel eerst wakker maken. Het was een hele lange dag, zo aan zijn rood doorlopen ogen te zien. Het voelt enigszins vreemd om hier weer terug te zijn. Ook omdat ik zonder enige visumproblemen de douane passeer. Het is warm in Delhi. Met alle ramen open rijden we door een akelig zwoele nacht richting het centrum. Passeren onderweg al zigzaggend de vele vrachtauto’s die overdag geen toegang hebben tot het centrum van Delhi. Zoals de meeste keren verblijf ik ook nu in het Hare Rama guesthouse aan de Main Bazar. Rijdend over de Main Bazar zie ik overal mensen buiten liggen te slapen. Niet onbegrijpelijk met een temperatuur nog boven de 30 graden. Een kamer heb ik al geboekt en na een korte verwelkoming door de jongens achter de balie zoek ik deze op. Het voelt klam aan maar de ventilator zorgt voor nog enige verkoeling. Mijn eerste nacht in India….we gaan het beleven.

Te warm.....niet alleen voor mij.

Ik slaap boven verwachting goed. Waarschijnlijk door de vermoeiende dagen die achter me liggen. Ben eigenlijk vrij laat wakker en krijg voor het eerst te maken met de echte warmte hier in India. Ik kan je vertellen, het is wel even wennen. Wil graag altijd een stuk lopen maar het zweet begint me al uit te breken zodra ik de eerste honderd meter heb afgelegd. Nee, ik moet me aanpassen aan het huidige klimaat. Ruim 40 graden is geen pretje. Ik wist het, maar nu is het me helemaal duidelijk. Het mag in Nederland dan minder warm zijn dan verwacht, dit is weer het andere uiterste. Probeer me vooral rustig te houden en verkoeling te zoeken bij draaiende ventilatoren. De Main Bazar is druk als altijd, alleen zijn er weinig buitenlandse reizigers te bekennen. De meesten bevinden zich in het noordelijke gedeelte. De bergen waar het op dit moment heerlijk vertoeven is. Ik zelf zal de komende dagen enkele afspraken in Delhi maken en zal volgende week verder gaan richting Jaipur. Het zal er niet veel aangenamer zijn. Ach, ik zal hier na een aantal dagen ook wel weer aan gewend aan raken en zie het daarom als een nieuwe uitdaging. Al hoeft deze van mij niet lang te duren.  De moesson is nog steeds uitgebleven en buiten een aantal goede buien is er weinig regen gevallen. Hopelijk gaat het nog gebeuren. Niet alleen om verkoeling te krijgen door lagere temperaturen maar ook voor de boeren die hun rijstoogst anders verloren zien gaan. De komende tijd zullen we het weten.

Bij het Hare Rame guesthouse ontbreekt er iemand. Het kantoor van Mr. Harish is gesloten. Hij die me zoveel op weg heeft geholpen met mijn visum hier in India. Zijn moeder blijkt 1,5 maand geleden te zijn overleden en is sindsdien niet meer teruggekomen, zo hoor ik de jongens achter de receptie zeggen. Harish was in voor vernieuwing en renovatie maar nu er in de zomermaanden minder geld in het laatje komt, is dit een onmogelijke opgave. Het zou mede een reden kunnen zijn geweest voor zijn onaangekondigde afwezigheid. Jammer, want met hem had ik altijd waardevolle gesprekken. Heb ook contact gezocht met kunal, mijn contactpersoon in Delhi, en hoop hem een dezer dagen te ontmoeten. Aan hem de taak producten aan te leveren die geschikt zijn om op de website te plaatsen. Het uiteindelijke doel van mijn verblijf hier in India. Al zal alles wel weer tijd nodig hebben. Gezien de huidige omstandigheden hier is haast een volkomen onbekend begrip.

Omdat Kunal nog niet terug is uit Moradabad waar hij inspecties uitvoert voor buitenlandse klanten en ik ook Mr. Yadav van FTFI niet kan bereiken zit er niet veel meer op dan me te vermaken bij een van de restaurants aan de Main Bazar. Heb ook eigenlijk niet veel fut om meer actie te ondernemen. Zit er gelukkig niet als enige. Een tafel verderop zit de Zuid Afrikaanse Robin. Een leuke vrouw van 32 die net terug is gekomen vanuit Calcutta waar er helemaal geen toeristen te vinden waren en ze bijna met niemand een woord kon wisselen. Ik fungeer dus even als praatpaal om al haar verhalen aan te horen. Robin wacht in Delhi op haar Turkse vriend die morgen aan zal komen en is meer dan enthousiast. Zelf woont ze tegenwoordig ook in Turkije maar heeft al veel over de wereld gezworven. Thailand, China, Engeland en straks misschien Honk Kong. Als lerares Engels is ze overal welkom. Robin is goedlachs, heeft een brede interesse en daarom goed gezelschap om de dag mee vol te maken.

Kunal daartegen krijg ik moeilijk te spreken. Via de telefoon laat hij weten nog een paar dagen extra nodig te hebben in Moradabad. Ik kan niet veel meer doen dan het te accepteren en verwacht hem nu over enkele dagen te ontmoeten. Om toch nuttig te zijn zoek ik de koelte op in een van de koffieshops die Connaught Place rijk is. Werk er aan documenten en de nieuwsbrief die ik aan het opzetten ben. Toch heb ik het grotendeel van de dag te maken met klamme warmte. Een gevecht daartegen is zinloze energieverspilling. Alles zal zijn weg vinden en laat me meevoeren in de flow. Waarheen?…ik laat me verrassen zoals dat ook in Berlijn goed heeft uitgepakt.

Het was een bijzondere week. De dagen in Berlijn die een onverwacht mooie herinnering achterlaten. Landen in Delhi waar ik met een raar gevoel ben weggegaan en ik de eerste dagen weer erg wennen moest. De warmte die hier bepalend is voor alles wat ik doe en duidelijke grenzen aangeeft voor de energie die ik kan verbruiken. Heb inmiddels mijn draai weer redelijk gevonden en hoop dat ik, na mijn ontmoeting met Kunal, met een goed gevoel richting Jaipur kan vertrekken. Ben klaar om grotere stappen te zetten. Nu hopen dat India er ook klaar voor is.

No Comments

Post a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.