Week 39 (Ma.24 sept. – Zo.30 sept.) 2012

Het is zondagavond wanneer ik me naar de Indira Gandhi luchthaven van Delhi laat brengen door een van de vele taxi’s. Het is op dit tijdstip rustig en verlaten op de wegen. Alleen een grote hoeveelheid vrachtwagens die richting het centrum rijden vanwege de bevoorrading van de winkels. Drukte dus aan de andere kant van de vangrail waar wij gelukkig geen last van hebben. Ik ben onderweg naar het vliegveld om Katrin, een vriendin die ik in januari in Delhi heb ontmoet, op te gaan halen. Voor 3 weken komt ze naar India om me te vergezellen en producenten te vinden voor haar ontworpen kledinglijn waarmee ze in Duitsland een markt wil creëren.

Rond 23.45 verschijnt op het grote bord buiten de aankomsthal het bericht dat vlucht SO 033 uit Wenen is geland en zie ik binnen korte tijd een stralende Katrin via de sluisdeuren naar buiten komen. Klaar voor een nieuw avontuur. Door haar enthousiasme en de gesprekken die daarop volgen gaat de terugreis grotendeels aan ons voorbij. Praten we tot diep in de nacht. Al komt er natuurlijk aan iedere dag een einde.

Het is voor mij een aangename afwisseling om de komende weken met Katrin rond te reizen. Ze is eerder in India geweest en daarom is Delhi geen onbekend terrein. De Main Bazar, Connaught Place, Pahar Ganj en Chandi Chowk. Locaties die we samen bezoeken. Voor ontspanning maar ook om er op zoek te gaan naar stoffen voor Katrin. We bezoeken ook het kerkhof welke verscholen is achter een drukke zijstraat van de Main Bazar. Alleen te bereiken is via een kleine toegangspoort. Een plaats waar ik zelf al meerdere keren geweest ben en ook door Katrin was ontdekt. De stilte die er heerst is indrukwekkend. En dat op slechts enkele tientallen meters van de hectische drukte. Voor slechts enkele dagen zullen we in Delhi verblijven. In Jaipur heb ik enkele goede contacten in de textielindustrie en daar zullen we meer informatie vinden over de mogelijkheden voor haar ontwerpen. Kwaliteit ligt hier namelijk niet voor het oprapen.

Op het metrostation van Rajeev Showk hebben we nog een kortstondig contact met mijn agent Kunal omdat we haast hebben. We zijn onderweg naar het Old Delhi station om daar met de Ashram Express richting Jaipur te vetrekken en veel tijd om bij te praten is er niet. Een voor mij bekende route maar voor Katrin de eerste keer. De eerste keer ook dat ze Rajasthan bezoekt. Veel fotograferen en indrukken opdoen van de meest traditionele cultuur in India. Ik geniet van haar emoties terwijl ik in gesprek met een van de drie afgestudeerde advocaten die bij ons in de coupe zitten. Nu ze hun diploma op zak hebben gaan ze naar Goa om daar de bloemetjes buiten te zetten. Met Ahmadabad als kleine tussenstop om er enkele praktische workshops te volgen. Het zal ze bevallen. De vrijheid, de prachtige natuur maar ook het vrouwelijk schoon wat er te vinden is. De 25, 26 en 28-jarige mannelijke advocaten zouden namelijk graag eens een vriendin willen hebben alvorens ze in het huwelijkbootjes stappen met hun toekomstige Indiase bruid. We lachen erom en wensen ze op alle fronten succes. Stappen om 21.00 uur uit bij het station van Jaipur waar we worden opgehaald door een riksja van het Sunder Palace hotel. Zitten niet veel later op het dakterras waar vandaan je een prachtig uitzicht hebt over de stad. Genieten er van de fles wijn die Katrin op mijn verzoek vanuit Duitsland heeft meegenomen. Want dat is iets wat ik duidelijk mis. Een heerlijke fruitige wijn op de vele zwoele avonden die India rijk is.

Met mijn vriend Rajesh had ik afgesproken om hem te bellen zodra we in Jaipur zouden aankomen. Rajesh en zijn vriend Johnny willen ons rondleiden bij enkele textiel fabrikanten en ook helpen bij het zoeken naar een naaiatelier om de ontwerpen van Katrin te produceren. In de loop van de middag zitten we in de winkel van Rajesh, krijgen er een hartelijk welkom en drinken er chai zoals gebruikelijk bij ieder bezoek. Als teken van vriendschap. Iets wat voor hem van onschatbare waarde is. We spreken af om morgen rond het middaguur terug te komen en enkele fabrikanten te gaan bezoeken. Vandaag tijd om Narender te bellen. Tijdens een wandeling in de ochtend zijn we hem en zijn vriend Suraj tegengekomen en hebben beloofd hem dezer dagen op te komen zoeken. Beiden ken ik al sinds mijn eerste bezoek aan India en is de vriendschap eeuwig blijvend. Buiten dat voor Katrin een mooie kans om de colony waarin hij woont te bezoeken en zijn kunst van het poppenspelen te aanschouwen. Narender heeft namelijk al meerdere reizen gemaakt naar Europe, waaronder Berlijn, om er op te treden met zijn poppentheater. In het begin van de avond worden we opgehaald met een riksja en zitten 20 minuten later in zijn stenen huisje, verscholen tussen het netwerk van steegjes die de colony rijk is. De colony is een sloppenwijk waar de minder bedeelde families wonen.Twee kleine ruimtes opgebouwd uit baksteen met stalen golfplaten op het dak. In een van de ruimtes staat een oude tv en een koeler. Verder is er geen luxe te bekennen. Wordt de saaie ruimte vooral gevuld door de liefde die er heerst. De kinderen die er spelen. Van hemzelf, van zijn broers of uit de buurt. Gelegenheid om te praten is er nauwelijks omdat we worden omringt door zeven kinderen in de leeftijd van 4 maanden tot 7 jaar. Allen met een prachtige glimlach, open karakters en speels. Dit is waar het hier in de colony om draait. Samenhorigheid in zijn puurste vorm. We krijgen nog wel wat te zien van het poppenspel van Narender maar hier aanwezig zijn maakt duidelijk de grootste indruk. Zeker voor Katrin die dit nog nooit eerder heeft mogen beleven. Onuitwisbare indrukken waar uren later nog over wordt gesproken.

Het zou het begin worden van een prachtige dag. Na een goed ontbijt op het dakterras bereiken we rond het middaguur de winkel van Rajesh en niet veel later vervolgen we onze weg per riksja naar enkele textiel fabrikanten. Er worden goede contacten gelegd en bijkomend voordeel is dat het in de buurt is van mijn eigen bedrijfsadres in Jaipur. Ook The Soul of India kan hier zijn voordeel mee doen. Nu echter voornamelijk gefocust op de werkzaamheden van Katrin. Bezoeken nog wel Sunil die in zijn showroom aan het werk is en laat de fotostudio zien waar we de laatste weken mee bezig zijn geweest, maar laat het verder voor wat het is. Wachten op de informatie die ik nodig heb is het enigste wat ik kan doen op dit moment. In de avond zijn we uitgenodigd bij Rajesh thuis. Hij heeft het me al zo vaak gevraagd, maar nu Katrin er is een mooie gelegenheid om haar met de Indiase cultuur en hun gebruiken in aanraking te laten komen. Drinken samen bier en krijgen rijkelijk voedsel aangereikt op het bed waarop we met z’n allen zitten. Rajesh is een bijzonder mens. Toen ze na enkele miskramen en veel verdriet na vele jaren in verwachting raakte van een tweeling, hebben ze een kind afgestaan aan de broer van Rajesh omdat deze zijn verdere kinderwens had afgebroken na de geboorte van een gehandicapt kind. Een ongelofelijk gebaar van liefde als je zo’n daad kunt verrichten. Rajesh en zijn vrouw zijn later nog beloond met een nieuw wonder. Deze drie-jarige spruit is vandaag de grote aanwezige op het bed. Het zijn waardevolle uren waarbij ik Rajesh van een heel andere kant heb mogen leren kennen. Katrin is niet minder geraakt door ons bezoek. Het zijn momenten waarbij vriendschappen worden onderstreept. Rond 23.00 uur zijn we weer terug bij het hotel waar we op het dakterras napraten over deze bijzondere dag. Op ieder front geslaagd.

Het werk is afgerond en Jodhpur wacht op ons. Ik heb er al contact gehad met enkele bekenden en ook daar is alles voorbereid. Stappen rond de middag met een goed gevoel in de Marudha Express welke ons in 5,5 uur naar Jodhpur zal brengen. Een nieuwe uitdaging staat Katrin te wachten. Jodhpur, de stad waar de tijd lijkt stil te hebben gestaan. De reis gaat langs de zoutvelden, de marmergroeven en loodst ons langs de vele velden waar maïs en wiet wordt verbouwd. Warm gekleurd door de zon die op weg is onder te gaan. Vanaf het station worden we opgehaald door een auto van het hotel. Het Haveli hotel met zijn al zijn traditie is de plaats waar we zullen verblijven. Midden in het centrum van de oude stad en op steenworp afstand van het Anil Sunrise Guesthouse waar ik normaliter verblijf. Het is bijzonder om iemand rond te mogen leiden door het leven dat ik hier leid. De mensen voor te stellen waarmee ik banden heb opgebouwd de afgelopen jaren, ook al zal ik me hier nooit volledig in Rajasthan vestigen. Daarvoor zijn de cultuurverschillen met dit deel van India gewoon te groot. Alles staat nog open. Ik laat het gevoel beslissen. En die heeft geduld….

Het is een bijzondere week geweest. Heb werk en ontspanning goed kunnen combineren en heb aan Katrin een aangename reisgenoot. Geniet van haar enthousiasme over alles wat ze ziet en de indrukken die ze opdoet. In het kader van haar werk, maar ook bij het bezoeken van vrienden en monumenten. Heb soms te weinig tijd om alles op te schrijven want de dagen zijn te kort. Het mag allemaal even zo zijn. Even een stapje terug te doen en te genieten van het mooie wat India te bieden heeft. Het voelt alsof er wat extra kruiden aan de India-mix zijn toegevoegd en dat smaakt naar meer.