Week 8 (16-22 febr) 2020

Het is zondag vandaag. Word heel prettig wakker wetende dat er niets anders op het programma staat dan om op tijd op de luchthaven van Jaipur te zijn voor mijn vlucht naar Goa en dat ben ik ruimschoots. Tekenend voor de behoefte aan een beetje zon, strand en vertier. Het is rechtstreeks een drie uur vliegen maar omdat er tegenwoordig geen rechtstreekse vluchten meer naar Goa zijn ben ik een kleine vijf uur onderweg. Eerst vliegen we voor een tussenstop naar de zuidelijk gelegen stad Hyderabad en anderhalf uur later door naar Goa. Ik heb er geen problemen mee. Ben wel blij om na enkele uren van die kleine professor te zijn verlost die naast me zat tijdens het eerste deel van de vlucht. Hij was al vrij laat met boarden, heeft een kort en redelijk gezet postuur, rond en bol gezicht, haren verward en op zijn neus een klein brilletje. Alsof hij zo uit de meest intense les van z’n leven is gestapt. Zit nog geen twee minuten in z’n stoel wanneer hij al begint te snurken, z’n hoofd licht gebogen en leunend op z’n volle onderkin. Snap er echt helemaal niks van. Ik vind het überhaupt een wonder hoe mensen hier op alle mogelijke plekken en in de gekste posities slaap weten te vatten. Voor hem moet de vlucht naar Hyderabad de beleving van een tijdmachine geven, iets waar hij waarschijnlijk zijn hele leven al onderzoek naar aan het doen is. Ik moet er wel een paar uur voor in het gebulder zitten maar kan er ook wel om lachen. Het is rond 23.00 uur wanneer we landen op de luchthaven van Dabolim in Goa. Heb via whatsapp eerder een taxi geregeld bij Vincent, een goede vriend met een taxibedrijf in Anjuna en deze zou me zelf komen ophalen. Groots zwaaiend zie ik hem tussen de massa taxichauffeurs staan die op klanten wachten zodra ik de aankomsthal verlaat. Op dit moment negenentwintig graden buiten en dat is duidelijk te merken. De luchtvochtigheid ligt hier veel hoger en het voelt klam aan. Het is het verschil tussen het droge woestijnklimaat van Rajasthan en het tropische klimaat in Goa. Na ruim een uur rijden bereken we het noordelijk gelegen Anjuna. De weg is goed begaanbaar, al zijn er nog steeds veel werkwerkzaamheden en is er nog druk verkeer. Pas in de laatste tientallen kilometers, wanneer we de hoofdweg verlaten en de smalle wegen richting de kust volgen, voel ik de rust zoals ik dat ken. Ben absoluut niet moe, integendeel. Wederom geboekt bij het Florinda guesthouse en heb een berichtje ontvangen van Esprito dat de sleutel onder de mat ligt. ‘Je hebt je eigen kamer weer’, zo laat hij weten met een lachende emotion. Het feit dat alles in vertrouwen is maakt de sfeer hier uiterst aangenaam. Vind de sleutel, drop mijn bagage en loop naar het strand op slechts tientallen meters afstand. Wat is het heerlijk om weer terug te zijn. De trance muziek uit de boxen van de Lilliput bar op nog geen honderd meter afstand voeren duidelijk de overtoon. Het is precies waar ik de komende uren wil doorbrengen. Het heeft een grote dansvloer drie meter boven het strand gelegen met enkele iets lager gelegen plateaus waar je kunt zitten. Aan beide zijden betonnen trappen die naar het strand toe leiden. Vanaf de dansvloer een prachtig uitzicht over de hele strandlinie met al zijn verlichting en de zee die nog geen twintig meter ver weg is.

Uitzicht vanaf de Lilliput

Zittend in een comfortabele stoel neem ik een slok van de bacardi cola die net is gebracht en kijk naar de golven die zachtjes over het strand rollen. Wat kan het leven toch mooi zijn. Momenten waar ik echt intens van kan genieten. Een paar stoelen verder zit ook een jongen alleen waarmee ik contact maak. Hij komt bij me zitten en proberen een gesprek te voeren. Het valt niet mee vanwege de muziek die redelijk hard uit de boxen dreunt. Daarnaast is Engels niet zijn sterkste punt. Hij heet Neeraj, is afkomstig uit Mumbai en komt ongeveer zes keer per jaar in z’n eentje naar Goa om te feesten en wiet te roken. De 33-jarige Neeraj is getrouwd maar zijn vrouw houd niet van Goa en laat dit met enige tegenzin toe. Het is ook eigenlijk niet helemaal gezond zo vertel ik hem, al is het onderscheid tussen normaal en abnormaal soms behoorlijk vervaagd. Nu komt hij uit een grote stad als Mumbai, maar toch! Zoals het aanhouden van zijn vriendin waarmee hij niet mocht trouwen van zijn ouders omdat deze een andere dame voor hem uitgekozen hadden. Met deze vrouw is hij nu getrouwd en heeft hij samen ook een kind gekregen. Na ons gesprek bedankt hij me hartelijk, alsof er iets is losgemaakt. ‘Zodra ik thuis ben maak ik het uit met met vriendin’, zegt hij vol overtuiging. Hij heeft bijna een obsessie voor jointjes zo blijkt. Omdat jointjes niet voorradig waren is hij meer sigaretten gaan roken en heeft net de laatste sigaret uit zijn derde pakje van vandaag gehaald. Hoe bedoel je, een steekje los? Vervolgens zet hij zijn wollen muts op en loopt richting de dansvloer om zich te laten beroeren door de dreunende beat. Ik volg zijn, dit keer goede voorbeeld. Ben tot vijf uur in de Lilliput te vinden om vrijwel onafgebroken te dansen. Neem dan afscheid van Neeraj die nog even doorgaat. Voor mij is de dag lang genoeg geweest.

De weg terug vanuit Morjim Bora Bora

Ondanks dat ik er laat in lag ben ik rond 8.30 wakker. Vol energie alsof ik vannacht heel lang geslapen heb. Besluit uit bed te stappen en de jongens van het guesthouse een goedemorgen te zeggen. Het zijn Esprito, de eigenaar en Jason die zich bezighoud met de dagelijkse gang van zaken. Kom hier al enige jaren dus is het een vertrouwd weerzien. Alleen de gasten die er verblijven zijn nieuw voor me en daar zal ik later nog wel mee in contact komen. Vincent, de taxichauffeur, heeft ook een scooter voor me geregeld voor de komende weken en zoals afgesproken wordt deze netjes afgeleverd bij het Florinda guesthouse. Een scooter van nog geen twee weken oud voor slechts drie euro per dag. Het maakt mijn verblijf hier in Goa zoveel aangename en voor het geld hoeft je het niet te laten. Ben al snel onderweg voor een goed ontbijt bij de Geman Bakery, verscholen in een klein dorpje op enkele kilometers van de kust. Een echte chill out plek waar in de vroege ochtenduren yogalessen worden gegeven en waar je de dag niet beter kunt beginnen. Neem er ook de tijd voor om in alle rust enige tijd aan mijn blog te schrijven. Rijd daarna terug om mijn laptop in mijn kamer achter te laten en maak er kort nog even contact met June, een vrouw van in de zestig die voor een aantal maanden in het guesthouse verblijft. Afkomstig uit Engeland heeft ze na een paar zware jaren een jaar voor zichzelf uitgetrokken. Haar verhalen zal ik later vast nog wel te horen krijgen. Spring op mijn scooter en rijd naar de rustige stranden van Morjim en Bora Bora. Een twintig kilometer noordelijk van Anjuna. Hier zou ik Neeraj ook ontmoeten maar krijg halverwege de middag een berichtje dat hij net wakker is. ‘Ik heb vreselijk hoofdpijn en ga nu ontbijten’, zo lees ik. Ik kan er alleen maar om lachen. Spreek hem waarschijnlijk vanavond weer. Om er te komen moet ik over de betonnen brug om de brede rivier over te steken en sla daarna linksaf om vervolgens de rustige weg langs de kust te volgen. Afslag Morjim laat ik links liggen omdat hier de grote massa naar toe gaat. Neem een paar afslagen verder de smalle weg naar het strand. Hier en daar verscholen tussen de palmbomen zijn resorts en hotels gebouwd. Het strand zelf is heel breed en staan er alleen enkele uit hout en rieten wanden opgetrokken strandtenten tegen de bomenlijn. Ze noemen het hier Bora Bora. Liggend op een ligbed kom ik in contact met het jonge stel dat de ligbedden naast me bezet. Beiden als docent Engels werkzaam in Shanghai maar sinds Chinees nieuwjaar op reis. Vlak voordat het Corona virus uitbrak. Hij oorspronkelijk afkomstig uit Canada en zij uit Zuid Afrika en nu als stel op vakantie in Goa. Over enkele dagen gaan ze terug en dat baart ze wel enige zorgen, al is de school waar ze lesgeven gewoon open. Nauwlettend houden ze de ontwikkelingen in China in de gaten en houden contact met de school waarop ze lesgeven maar vooralsnog groen licht. Het strand bij Bora Bora is voornamelijk gevuld met Russische toeristen die het grotendeel van de hotels in deze streek vullen. Pas laat in de middag rijd ik de weg terug. Wanneer de zon een prachtige oranje gloed achterlaat op de natuur en de kleurrijke huizen van Portugese oorsprong vanwege het koloniale verleden hier in Goa. Heerlijk om op dit tijdstip de slingerende weg terug te volgen. Na een half uur rijden bereik ik Anjuna waar iedereen zich aan het klaarmaken is voor de zonsondergang. Worden er voor sommige restaurants op het strand dan rituelen uitgevoerd om de zon vaarwel te zeggen gepaard met brandende fakkels en belgerinkel.  Een moment waardoor je wel bewuster wordt van de dag die je geleefd hebt.
s’Avonds eet ik iets in het Oases restaurant aan de hoofdweg van Anjuna. Het is er altijd druk en dat betekent dat ze er goed voedsel opdienen. Krijg meerdere berichtjes van Neeraj binnen dat hij al in de Lilliput zit. De goedlachse Neeraj is volledig in zijn element om hier als vrije vogel rond te dwarrelen en ziet er vreselijk tegenop om over enkele dagen weer naar huis te gaan en zijn werk als bankbediende weer op te pakken. Onze party boy wil nog een keer helemaal los gaan. Zoek hem nog wel even op maar heb het op een gegeven moment wel bekeken. Loop over het strand terug en laat de klanken van de dag langzaam achter me.

Het Florinda guesthouse

Naast een goedmorgen tegen de goedlachse Jason maak ik even een praatje met June die op de veranda voor haar kamer zit. Even de dag van gister doornemen en met de gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden. Kom ook iets meer over haar te weten. Ze is gescheiden, heeft een dochter die haar leven in Dubai heeft en heeft samen met haar ex-man heel goed geld verdient in het stylen van interieurs en het onroerend goed. Het enige waarvoor ze terug moet is de kat die nu door haar ex verzorgt wordt. Een onbezonnen leven waarbij ze minimaal zes maanden buiten Engeland wil doorbrengen. En zo te horen lukt haar dat aardig. Vandaag de Anjuna Flea Market. Iedere woensdag is er op een groot stuk grond aan het strand een grote markt. Voorheen waren de kramen grotendeel bezet door hippies met eigen gemaakte waar zoals sieraden en kleding. De manier om een creatieve geest om te zetten in geld waardoor ze voor lange tijd in dit soort plaatsen konden blijven. Nu zijn het voornamelijk Indiase mensen die hun waar verkopen. De sfeer is gelukkig niet veel veranderd, mede omdat deze markt bezocht wordt door mensen vanuit heel Goa. De strandtent, half op palen, die boven het strand uitsteekt is het altijd een drukte van belang met bezoekers die er iets willen eten en naar muziek willen luisteren. Ik heb hier prachtige herinneringen gemaakt met de Engelse Danny en de Japanse Yugi. June is er ook met een paar oudere vriendinnen en kom er en oude bekende tegen. Het is Annemari uit Finland. Een vrouw die hier ieder jaar voor drie maanden verblijft in het zuidelijkere en meer toeristische Candolim. Ze is vergezeld door een Zweeds stel die ook enigszins in de hippie cultuur zijn blijven hangen. Carl en Karina heten ze. Ontzettend leuke mensen van ruim boven de zestig. Iets wat hier op dit moment de gemiddelde leeftijd is in deze strandtent. Mede door oudere Engelse toeristen die een korte vakantie geboekt hebben en nu een dagje op stap zijn. Meestal verblijven ze in de plaatsen Bagga, Calangute en Candolim. Kustplaatsen een vijf tot tien kilometer ten zuiden van Anjuna. Ik kan hier erg van genieten, zeker als ik de verhalen hoor van Carl die gehuld in een lang wit T-shirt zich in het zweet danst met onnavolgbare bewegingen. Zijn haren half geklit tot dreadlocks en behangen met zelfgemaakte sierraden en ringen. Carl is net hersteld van een zware griep. Op een gegeven moment kwam hij in een volledig andere wereld als een bijna dood ervaring, zo zegt hij met serieus gezicht. Zag Carl engelen en colibries voor zijn ogen. Zes stuks in totaal zo zegt hij er duidelijk bij en….fladderend, terwijl hij vliegende bewegingen maakt. We moeten vreselijk lachen en vraag me af of dit alles door de griep kwam of door de vele joints waarvan de rook nog uit zijn oren komt. Wat zijn er toch een bijzondere mensen op de wereld. Stap voldaan na een aantal uren de trappen af die naar het strand leiden. Rechtstreeks in de armen van een vrouw die me naar de tijd vraagt. Het begint al donker te worden en ze is haar vriendin kwijt waarmee ze naar de markt was gekomen. Ze heet Eva verblijft in het noordelijke kustplaats Arambol en wil nu terug maar is radeloos wat te doen. De batterij van haar mobiel is leeg en haar vriendin bellen kan dus niet. Aangezien ik een powerbank bij me heb om batterij weer op te laden stel ik voor om dit te doen tijdens een biertje bij de nabijgelegen strandtent. Voor een half uur ben ik in gesprek met de vrouw afkomstig uit het Duitse Wurzburg. We hebben vreselijk gelachen maar de batterij van haar oude telefoon heeft het begeven of mijn powerbank functioneert niet. Er zit niets anders op dan een taxi te regelen en Eva een veilige reis terug te wensen. Het is een prachtige dag geweest waarbij ik weer mooie mensen heb mogen ontmoeten.

With Annemari uit Finland and Carl uit Zweden

Het is wederom een zonovergoten dag. Gemiddeld een 33 graden overdag en de nachttemperatuur daalt niet onder de 25 graden. Eindelijk iets beter kunnen slapen vannacht. Krijg al redelijk op tijd een berichtje van Eva. Haar vriendin was inderdaad ook zelfstandig huiswaarts gekeerd na een onbegonnen zoektocht. Een Hollandse yoga lerares, dat even terzijde. Ik wil vandaag even niet teveel in de zon zitten maar helemaal niets doen is ook niet mijn ding. Wil een beetje gaan rondtoeren met de scooter. Land inwaarts is een groot netwerk aan smalle kronkelende wegen en dat is prima tijdverdrijf. Onderweg krijg ik een berichtje van Eva of ik nog plannen heb. Ben er eigenlijk al mee bezig maar kan doorrijden naar Arambol, nog een klein half uur rijden. Wil eerst nog even tanken bij het tankstation maar die blijkt nog steeds gesloten. Op een groot bord staat geschreven ‘No Patrol, No diesel’, zonder verdere informatie. De enige manier is om benzine te kopen bij een van de vele stalletjes langs de weg. Mensen met een groenten winkel die waterflessen gevuld hebben met benzine en deze voor twintig rupees per liter duurder verkopen dan normaal bij de pomp. Ze halen dit zelf bij een tankstation vijftien kilometer verderop. Ook dit is handel en dat gaat goed zo te zien want veel voertuigen in deze regio worden zo bevoorraad. Aangezien Eva goed gezelschap was spreken we af bij het Coco Loco restaurant aan het strand die aan het begin van Arambol is te vinden. Deze kustplaats was jaren geleden het toevluchtsoord van Israelis. Daarna kwamen de Russen en inmiddels ligt het strand hier nu ook vol met Indiase toeristen waardoor de rust ver te zoeken is. Het lijkt wel of de Indiase bevolking zo langzamerhand overal de overhand gaat krijgen. De westerse packpackers en oude hippies zijn verdrongen naar andere nog onbevangen gebieden. Het zijn logische ontwikkelingen die hier in India plaatsvinden. Een gevolg is wel dat de prijzen hier op alle gebied aan het stijgen zijn. Ik heb met het Florinda nog een goede deal kunnen sluiten van 800 Rupees maar zijn er verder vrijwel geen kamers te boeken onder de 2000 Rupees. Het hebben van contacten werkt in dit geval duidelijk in mijn voordeel. Het zegt maar weer hoe waardevol vriendschappen kunnen zijn. Bij het Coco Loco restaurant ontmoet ik Eva en vullen we de uren met waardevolle gesprekken. Ze werkt deels in psychiatrische instelling en werkt daarnaast sinds enkele jaren als zelfstandig therapeut. Een positief ingesteld mens die als enigst kind nu de zorg heeft over haar 80-jarige moeder die Alzheimer heeft. Omdat haar ouders al lange tijd gescheiden zijn voelt zij zich verantwoordelijk voor haar moeder. Tegenover me zit een krachtige vrouw die gesterkt is door het leven waarvoor ik diep respect heb. Als de zon langzaam naar beneden zakt besluit ik om terug te gaan. Wil niet de hele weg in het donker rijden vanwege de vele gaten in de weg en wil heelhuids thuiskomen. Bij het guesthouse zit June altijd onder haar veranda. Kaarsje aan, bloemetje op tafel en kop thee in de hand. Tijdens onze korte dagelijkse praatjes lachen we heel wat af. Mooie momenten die mijn verblijf in het Florinda guesthouse zo aangenaam maken. Ieder die zijn eigen weg gaat maar toch op een of andere manier verbonden blijft. Eet s‘avonds weer bij de Oases en rijd daarna door na de Guru bar die langs de kustweg te vinden is op de weg terug. Iedere donderdag avond speelt er een band en is een goede afwisseling met de techno en trancemuziek bij de Lilliput. Er komen ook enkele mannen met kniebeschermers en leren jassen binnenlopen. Onder het stof met in hun hand een helm. Ze gaan naast me aan de bar zitten en krijg te horen dat ze net zijn aankomen. Hebben er een lange motorrit van zevenhonderd kilometer op zitten. Zijn vanmorgen vroeg vertrokken vanuit Bangelore, een grote stad in het zuiden van India en blijven hier tot zondag. Een prachtige avond tot de band zijn laatste nummers speelt tegen middernacht. Tijd ook voor mij om het paadje in te korten.

De bikers uit Bangelore

Ik ben op tijd wakker. Ondanks de warme en woelige nacht voel ik me uitgerust. Het niet te laat in bed liggen heeft zo ook zijn voordelen. Wil ook niet zo heel veel plannen en dat bevalt me wel. Ga voor een ontbijt en rijd mijn rondjes door het wegennet rondom de kustplaats Anjuna. Beland er in het nabijgelegen Vagatore. Een klein plaatsje met enkele resorts en hotels langs de kust. Ook zijn er enkele massage salons te vinden. Ben hier enkele jaren geleden ook meerdere keren geweest en kan de verleiding wederom niet weerstaan. Laat me voor een uur heerlijk masseren met warme olie. Een heerlijk ontspanning, al is het onmogelijk om hier in de stress te geraken. Besluit de namiddag door te brengen op het strand van Anjuna waar ik een ligbed vind bij het Happy Hour restaurant. Wanneer ik me bezig houd met de jonge pups die onder het bed liggen krijg ik aanspraak met de vrouw enkele bedden verderop. Het is al snel duidelijk dat het hier gaat om een Nederlandse. Het is Karin uit Amsterdam. Vol van energie praat ze over haar eerste vakantie die ze in haar eentje viert. Een grote stap maar het blijkt haar goed te bevallen. We praten voor een tijdje maar zoek de rust op mijn ligbed, luisterend naar mediterende muziek. Relaxter kun je de dag bijna niet beleven. Wanneer de zon langzaam ondergaat loop ik terug over het strand dat zich inmiddels gevuld heeft met hoofdzakelijk Indiase toeristen die zich van alle kanten laten fotograferen nu het zonlicht zijn mooie kleuren afgeeft. Waar ze ineens allemaal vandaan komen weet ik niet maar bijzonder is het wel. Vanavond wil ik naar de Hill Top gaan, gelegen op een heuvelachtig terrein op enkele kilometers van Anjuna waar om de zoveel tijd grote feesten worden gehouden en waar tegenwoordig iedere vrijdag een markt wordt gehouden. Weet niet wat te verwachten maar word overrompeld bij de enorme hoeveelheid auto’s, motoren en scooters die er op het naastgelegen veld staan geparkeerd. Betaal de honderd rupees entree en kom in een prachtige scene terecht. Honderden marktkramen die staan tussen de beschilderde palmbomen, prachtig gekleurd licht en kunstzinnige creaties die de ruimte vullen, waaronder een waanzinnig mooie stage gemaakt van hout en beschilderde doeken. Het voelt alsof ik weer terug ga in de tijd. De westerse hippies die niet meer op de flea market vertoeven maar nu hun eigen plek hebben gecreëerd. Je voelt aan alles dat hier een heel bijzondere energie heerst en ik geniet er van. De mensen, de entourage en de muziek. En wie kom ik daar tegen? Onze energieke Karin die ik vanmiddag op het strand heb ontmoet. Ze reed met vrienden mee maar dat stel was zo verliefd dat ze deze niet langer wil storen. We hangen op het festival terrein rond tot middernacht en genieten van de mooie setting maar besluiten dan terug te gaan. Geef Karin een lift tot bij de German Bakery waar zij onderdak heeft en rijd zelf terug naar de kust. Kijk nog even op het strand van Anjuna maar kan de fut niet vinden om de nacht door te halen. Het is weer mooi geweest.

Bij het Hill Top festival in Anjuna

Ontbijt bij de Artjuna garden even verder dan de German Bakery en schrijf er mijn laatste regels voor mijn blog. Tegenover me een Duitser die voor een paar weken in Goa is ter afwisseling van zijn werkzaamheden in Jaipur. Hij handelt in edelstenen en daar staat Jaipur om bekend. Hij kiest dus dezelfde weg als ik alleen blijft hij nog een maand langer. Mooi om onze ervaringen van de laatste twintig jaar te delen. En wat valt er dan veel te lachen. Om de bijzondere dingen die hier gebeuren zoals ik net te horen krijg dat het tankstation dicht is vanwege ontbrekende vergunningen. Nu de overheid alles meer gaat registreren zijn ze door de mand gevallen. Of het daadwerkelijk iets uit gaat maken weet ik niet want met geld is alles zo weer terug te draaien. Ik laat het voor wat het is. Zoek straks het strand van Morjim op en vanavond richting Bagga om me tussen de menigte Engelsen te storten in de Sport Bar. Jullie lezen het weer…later  

World Fair Trade Day May 11th 2013

On May 11th people, organizations and groups worldwide celebrate the World Fair Trade Day to create public awarenes.

The World Fair Trade Organization says about this day on their website:

“The World Fair Trade Day is an initiative of the World Fair Trade Organization (WFTO) that takes place on 11 May 2013. It is a worldwide festival of events celebrating Fair Trade as a tangible contribution to the fight against poverty, climate change and the economic crisis that has the greatest impact on the world’s most vulnerable populations. A third of the world’s population lives on less than two dollars a day. The global crisis confirms the need for a fair and sustainable economy locally and globally. Trade must benefit the most vulnerable and deliver sustainable livelihoods by developing opportunities for small and disadvantaged producers. Millions of producers and traders, business and policy makers, supporting organizations and volunteers have contributed to the substantial growth of Fair Trade.  Fair Trade makes a difference. Fair Trade Organizations are pioneers and change makers.”

This is the reason why we are passionate about Fair Trade products!

We would also like to add a few specific points to the ones mentioned above.

  • We want to support artisans and conserve Indian tradional arts and crafts. As the lifestyle is chaning fast in developing countries and more and more people eager to live a “western” life they tend to forget their own roots. We wish that buy selling more of these products the young generation in India will understand the value of their culture.
  • We want to demonstrate that Fair Trade can be trendy and it is not only a model for small NGO´s and groups in niche areas.
  • We hope bring quality products to Europe that are unique and stylish – at the same time we can support the artisans in India.
  • We want to support local projects with the profits made from the business. Our customers have the option of choosing which project they would like to support.
  • We want to offer greater flexibility to wholesalers and retailers as well as single buyers! We can offer customized solutions to different target audiences.

Fair Trade is the way to go!

 

The many Forms of Spirituality

 

What is that attracts that many seekers from Western cultures to India? Often it is the search for meaning in life, the longing for a guru and the interest in ancient wisdom that is calling people to India.

As the famous yoga teacher Gurmukh Kaur Khalsa once said in an interview: In India the question, whether God exists or not, is not at all relevant. For Indians belief and spiritual life are so natural, that this question would not make any sense at all. The more relevant question would be:

In which FORM does one worship and honor the divine?

Spirituality any visitor would notice very soon is visible everywhere. It is probably impossible to find any room that is not located next to a temple, mosk or church. Early wake up will be guaranteed in any case! Again it is just the form that differs…

As birthplace of some of the world’s major religious traditions; namely Hinduism, Buddhism, Jainism and Sikhism, India is a place of huge diversity when it comes to spiritual life.

Whether you drive in a rickshaw or a bus, whether you go to buy your groceries or visit any official institution – you can immediately recognize which religion the owner or group follows. Hindu deities with colourful blinking lights and garlands, Jesus-figures and guru-pictures are commonly found accessories along other images of masters and teachers. You may even find a mix of various religious elements.

In India there seems to be no conflict between them. As the Sikhs would say: There is only ONE creation.Everything falls under that umbrella (if you are aware or it or believe it or not!). We are all brothers and sisters and all children of that one Creator.

That is probably the reason, why so many of us westerners experience an unseen sense of TRUST in this country. A certain doubt that we experience in our rational world simply vanishes in India. And we reach a point where instead of analyzing and thinking we can open up for the experience of being.

Better knock on wood: The King of Trees

 

The so-called Bodhi Tree is a fig tree, but not every Ficus religiosacan be called a ‘Bodhi tree’:

A ‘Bodhi tree’ must be retraceable to its parent, another Bodhi tree, and the line of heritage goes on unto the first Bodhi tree under which Lord Gautama Buddha is said to have gained enlightenment.

 The Ficus Religiosa has distinctive heart-shaped leaves and bears small figs that turn from green to purple. The trunk can have a diametre of 9.8 ft, and its total height can be up to 98ft.

In Sanskrit, Bodhi means “wisdom”, “enlightened”, and as a Sinhalization Bo or Peepal in India. The tree is native to India, Bangladesh, Nepal, Pakistan, Sri Lanka, southwest China and Indochina.

 The Buddhist legend tells that Gautama Buddha attained enlightenment (bodhi) while meditating underneath the Bodhi tree in Bodh Gaya, North India. The Sri Maha Bodhi’s planting date goes back to 288 BCE; that is the oldest verified age for any flowering plant (angiosperm).

Sadhus meditate beneath sacred fig trees and Hindus do pradakshina, a worship by circambulation: Seven pradakshinas are done around the tree in the morning time chanting “Vriksha Rajaya Namah”, “Salutation to the King of Trees”.

Ficus religiosa is used in traditional medicine for about 50 types of disorders including asthma, diabetes, diarrhea, epilepsy, gastric problems, inflammatory disorders, infectious and sexual disorders.

Are you wearing Persian Pickles ?

The Soul of India would like to introduce you to a traditional pattern that can be found in cloth design almost everywhere:

The Paisley pattern is a design that uses the boteh, a droplet-shaped vegetable motif of Persian or Indian origin. These designs became very popular in the West in the 18th and 19th centuries and  followed imports of post-Mughal versions of the design from British India, for example on Cashmere shawls.

Design scholars call the distinctive shape boteh and believe it is the convergence of a stylized floral spray and a cypress tree, symbol of life and eternity.

In Bengali (Bangla), the Paisley design is known as Kolke, in Pakistan, Paisley designs are widely termed the Carrey design. Carrey in Urdu means mango seed. In Punjab, this pattern is referred to as an “Ambi”. Ambi is derived from the word Amb which means mango in Punjabi.In Tamil Nadu, the design is known as Mankolam (Mango design). The traditional design is also used in gold jewelleries.

The manga maalai (Mango necklace)with matching earrings is a traditional bharathanatyam/temple jewellery.It is a prominent design in Kanchipuran silk sarees. It resembles a mango and has sometimes been associated with Hinduism.

Resembling a twisted teardrop, the pattern is of Iranian origin, but its western name derives from the town of Paisley in central Scotland, where the designs were produced.

Quilt-makers call it “Persian Pickles”.

 

Find the pattern on our website!

 

Holi – The Festival of Colours is on the Way!

Indian festivals never lack colour, but the Holi-festival definetly beats all the other ones as it is ALL about colour!

The festivals find a detailed description in early religious works such as Jaimini’s Purvamimamsa-Sutras and Kathaka-Grhya-Sutras. The Holi word originated from “Holika”. The ancient legend of Holika and Prahlad tells the story of victory of good over evil. Prahlad has to fight the demon king Hiranyakashyap, who tries everything to kill him supported by his sister Holika. Finally Prahlad, who keeps reciting a protecting mantra, survives and Holika burns in a fire.

Every year, thousands of Hindus participate in the festival Holi. The festival has many purposes. First and foremost, it celebrates the beginning of the new season, spring. Originally, it was a festival that commemorated good harvests and the fertile land. Hindus believe it is a time of enjoying spring’s abundant colors and saying farewell to winter.

Holi is normally celebrated and played with colorful powders that are throughn into the air. Like this entire streets are covered under colourful clowds.  Boundaries between cast and creed disappear as people of all backrounds gather on the streets to celebrate. The festival has become so popular now, that the concept has spread all over the world. Holi-celebrations are organized in different cities like Berlin. Fun will be guaranteed!

Indian Art – What is special about it?

When you google Indian Art you often find pictures and reports about Native Americans.

Sorry Mr. Columbus, the Soul of India would like to provide information about genuine Indian art and artisanry in a coconutshell.

We know that art mirrors the social, political and religious situation of a country. Indian art shows the evolution of a civilization of remarkable creators and innovators in many different ways. Therefore, the Government of India aims at preserving the cultural heritage by creating a consciousness for art in its people and by encouraging high standards of expression.

As the cultural and philosophical heritage of India is closely intertwined with the tradition of art, it can even be called an amalgamation of indigenous and foreign influence.

Why Indian art is of unique character:

It features spirals and curvaceous lines, vines and tendrils, round figures, circular amulets, colourful gems, arches and domes, haloed figures, crescent moons and, again and again, pictures of the glorious sun. Sculptures and paintings mirror the diversity, colour and spontaneity of the country and its population, and they also represent the all-embracing nature and the integral Indian way of life.

And that’s why we like it. 

Rise and shine: It´s International Womens´ Day!

Rise and shine: It’s International Womens’ Day!

The 8th of March has become a day on which the world celebrates and honours the existence, achievements and emancipation of women. In other words: It’s a day that boosts the idea of gender equality in society.

In 1910 the Second International Conference of Working Women in Copenhagen decided to establish this holiday. Men traditionally honour their mothers, wives, girlfriends, colleagues and friends with flowers and gifts.

Its importance and impact on societal change in the world can be easily realized when looking at patriarchal hierarchies, in which women still have a lowly societal status despite their talents and knowledge, even today.

Gentlemen: Celebrate the contributions and value women bring to the workplace, local culture and your lives!

We from the Soul of India wish all women a happy day full of joy and inspiration. Rise and shine!

Check out this great video on how far we’ve come:

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=eaf_X9qSeVY#!

Find out how and where Womens’ Day is celebrated around the globe:

http://www.internationalwomensday.com/

 

 

 

Redefining fair trade – A big vision for change

One of the main motivations behind starting “The Soul of India” was the idea of changing the existing market to one that is more socially just and fair. The big question was:

What kind of action is required to not only benefit some small local projects and a handful of artisans but to actually create a bigger shift that would transform the entire market permanently? What would make the big companies that are ruling the market become more conscious and adapt more ethical and sustainable business practices?

During his numerous travels to India Eugen saw many local artists and artisans producing great art and handicraft items but often under poor working conditions. At the same time it seemed that small fair trade organizations and NGO´s where not very powerful in creating a lasting change. Rules and regulations make it difficult for them to operate. Often their impact is limited to small projects and the products are sold only in small World-shops in the western countries. The selections of these shops are often quite small, in the worst case old-fashioned and not of good quality.

This vision of creating something more impactful, that would create a win-win situation for the artisans, producers and customers at the same time, ultimately manifested as a business idea and  “The Soul of India” was born.

But what sets us apart from others who have started fair trade organizations?

The vision of The Soul of India is to influence the big players, establish lasting business relationships and then guide them towards a new ethical, sustainable and fair business model. The math is simple and reminds of the “Carrot Mob” principal: If we can succeed in creating a demand for fair trade products on a bigger scale, the companies will be willing to follow. At the same time we can provide the customers around the world with more trendy products.

The five most important goals of our work are:

  • Improve the life and working conditions of laborers and artisans.
  • Make manufacturers aware of the importance of Fair Trade.
  • Keep Indian Art alive for the long term.
  • Help foreign buyers to get connected with Fair trade activities.
  • To make Fair Trade a fancy label and reliable partner.

In the next step we would also like to give customers the option of choosing more freely which project they want to support in particular.  In this way we can establish more personal connections and customers can be actively involved in the process.

There is still a lot that needs to be done to reach our goal. But we are convinced that step by step we can create a real triple-bottom-line-business model that is good for the people and the planet.

Gandhi´s famous quote summarizes it quite well: Be the change you want to see in the world.

Welcome to be part of this project!