Articles by Eugen de Boer

Ga voor een laatste ontbijt naar het Om café. Zal er ook afscheid nemen van Sam die staat te popelen om richting huis te gaan. Naar het dorp in Nepal met 500 inwoners dat hoog in de bergen verscholen ligt. Een busreis van ongeveer 22 uur staat hem te wachten waarna hij de laatste vier kilometer te voet moet afleggen. Iedereen in het dorp is al op de hoogte van zijn thuiskomst en is druk bezig met de voorbereidingen om dit vieren. Een hechte gemeenschap waar men elkaar steunt in goede en slechte tijden. Waar ze elkaar straks helpen met het binnenhalen van de oogst zoals het in een ver verleden ook in Nederland gebeurde. Als ik Sam hoor praten dan zie ik de beelden voor me. Heb zoveel mooie dingen gezien en mogen beleven in Nepal dat het geen moeite kost om het plaatje te visualiseren. Na twee jaar eindelijk naar huis. Continue Reading

Nog een laatste dag in Goa. Het Florinda guesthouse zal zodra ik vertrokken ben de deuren sluiten en beginnen met het inpakken van de matrassen en het meubilair. Nodig om ze in goede staat te kunnen behouden. Het zal steeds warmer worden en zal de luchtvochtigheid stijgen waardoor de warmte klammer gaat aanvoelen. Het moment dat de moesson de boel hier blank zal zetten komt steeds dichterbij. Het is daarom een prachtig moment om deze tijd in Goa af te sluiten. Er zullen de komende weken nog wel toeristen zijn maar zullen in aantal snel afnemen. Ik ga voor een laatste keer naar de Buddha Bar voor mijn ontbijt en bezoek met Danny per scooter het strand van Vagator en het verscholen dorpje Chapora welke binnen een straal van vijf kilometer vanuit Anjuna te vinden zijn. Chapora, waar midden in het centrum een ontmoetingsplek is gecreëerd bij een eeuwenoude boom. Bij deze plek ook een juice shop waar het altijd druk is met mensen die er komen en gaan. Een prachtige mix van culturen. Reizigers die er iets komen drinken of er een praatje willen maken met een van de andere gasten. Slechts een enkele verdwaalde Indiase toerist die hier te vinden is. Continue Reading

Het is zondagavond 21.30 wanneer ik me richting het strand begeef en waar ik met Danny heb afgesproken. Hij staat er al te wachten tussen een steeds sneller groeiende menigte. Er zal een bekende Russische DJ komen en vanuit de hele omgeving komen hier toeristen op af. Ondanks dat het einde van het seizoen hier in zicht is, hebben steeds meer Indiase toeristen Anjuna weten te vinden. Een dorpje waar geen dure hotels te vinden zijn maar slechts verscholen resorts en waar lokale bevolking hun huizen of kamers verhuren, gelegen aan een doolhof van onverharde paden. En dan zijn er de strandhutten die ieder jaar worden opgebouwd om de vele bezoekers hier onderdak te kunnen bieden. Zo anders dan je ziet in de kustplaatsen in zuid Europa. Het straalt een oase van rust uit. Behalve dan in de avond bij café Lilliput waar het strand steeds meer gevuld wordt met een mix van culturen waarbij India ruimschoots de overhand heeft. Continue Reading

Het is heerlijk wakker worden in het Sunder Palace waar ik inmiddels een bekende ben geworden. Kan goed opschieten met de staf en het personeel dat er werkt en dat is precies zoals het bij een guesthouse behoort te zijn. Als een vertrouwde omgeving waar je je thuis kunt voelen. Het hotel is sfeervol ingericht in traditioneel Indiase stijl en de kamers zijn groot en schoon. Een groot tweepersoons bed met schoon beddengoed (niet onbelangrijk), een ruime badkamer met toilet, een zithoek met stoelen en een tv. Omdat ik eerder aangegeven had hier graag te willen blijven komen bieden ze mij, zonder het te vragen, een speciale prijs voor de kamer. Voor twaalf euro per nacht mag ik het hele jaar gebruik maken van hun faciliteiten. Een leuke meevaller en het is het meer dan waard. Hoe mooier kan de dag beginnen. Continue Reading

Mijn tweede dag in Jodhpur. Heb heerlijk geslapen en klaar om vandaag weer afspraken te bezoeken. Als eerste voor een heerlijk ontbijt naar het Om café welke op honderd meter van hotel Haveli is gelegen en waar Sam al op me zit te wachten. De Nepalese jongen die er sinds enige tijd werkzaam is. Over een maand gaat hij eindelijk voor een periode van twee maanden terug naar Nepal. Eindelijk, want hij heeft de afgelopen twee jaar zijn ouders niet gezien. Niet dat Sam werkelijk vakantie neemt want z’n vader kan zijn hulp hard gebruiken. Als boer heeft deze rijst geplant op een van de vele berghellingen die Nepal rijk is en in de maanden april en mei moet deze geoogst worden. Hij kijkt er vreselijk naar uit en ik kan het me voorstellen. Zijn ogen beginnen te stralen wanneer hij erover vertelt. Het zijn mooie momenten met de 21-jarige Sam die droomt van een eigen restaurant in Nepal. Ik weet zeker dat dit hem gaat lukken. Alles draait om passie en bezieling in de dingen die je doet en hij heeft het. Continue Reading

Het is nog vroeg wanneer ik richting de luchthaven vertrek. Vandaag begin ik aan een aantal weken India voor werk en ontspanning. Tenminste, dat is de bedoeling. Ik heb niets gepland behalve het bezoek aan de handicraft beurs in Delhi en het bezoeken van mijn contacten in Jaipur en Jodhpur. Het geeft me een enorm gevoel van ruimte en vrijheid en laat alles over aan het moment waarin ik mij bevind. Goa staat in ieder geval hoog op de lijst. Het strand, de lounge bars en de zonsondergang zijn beelden die ik al meerdere malen op mijn netvlies heb gekregen. Zoveel mooie herinneringen heb ik daar aan overgehouden dat het smaakt naar meer. Voorlopig eerst de vlucht richting Parijs en vervolgens naar Delhi. Continue Reading

Liggend op mijn bed hoor ik getik op de ijzeren golfplaten buiten, die vlak voor mijn openstaande houten luiken een afdak vormen. Steeds vaker en vaker. Het zijn de eerste regenruppels die als welkome verlosser de ergste warmte zal komen verdringen. Tenminste, dat is mij voorgeschoteld. Voor een half uur regent het stevig door en wist ik niet dat regen je zo blij kon maken. Het klinkt werkelijk als muziek in m’n oren. Ook omdat de blaffende honden op straat geen antwoord hebben op deze nattigheid en waarschijnlijk een schuilplaats hebben opgezocht, al zijn ze wel wat water gewend de laatste dagen. Meerdere keren werden ze bekogeld met flessen water door het personeel dat hier werkt omdat ze de hele buurt wakker maakten door onderlinge problemen. Ook zie ik vandaag de koe niet die vrijwel dagelijks de vuilnisbak met groentenafval even verderop in de straat op z’n kant gooit omdat hij niet zo kieskeurig is en liever van de straat eet. Het nachtleven staat duidelijk op z’n kop en ik geniet ervan. Val heerlijk in slaap….eindelijk rust. Continue Reading

Na veel vertraging in de afgelopen maanden zijn de proefmodellen in India nu eindelijk klaar. Tenminste, daar ga ik vanuit. Heb diverse foto’s toegestuurd gekregen en ondanks dat het er allemaal goed uit ziet geeft het me toch niet dat comfortabele gevoel wat ik zo graag zou willen hebben. De enige manier om er achter te komen is om alles ter plekke te gaan bekijken. Een ticket was snel geboekt en vandaag is het dan zover. Voor tien dagen zal ik naar India reizen. Een kort bezoek omdat mijn enige doel is een goed gevoel bevestigt te krijgen. Het zijn namelijk modellen die ik een groep Nederlandse winkeliers wil aanbieden en elke vorm van nalatigheid wil voorkomen, hopende hier een nieuwe afzetmarkt mee te creëren voor de lange termijn. Continue Reading

Een laatste dag in Jodhpur. Voor nog een keer zal ik worden opgehaald en naar de fabriek gaan om daar de stand van zaken op te nemen en te kijken of alles naar wens verloopt. Ik wil een model afgemaakt zien om er zeker van te zijn dat het eindresultaat goed is zodat ik winkeliers in Nederland kan informeren en de verkoop op gang kan brengen. Er blijkt nog aardig wat werk verricht te moeten worden en het uurtje dat ik hier dacht door te brengen loopt uit op een volledige dag. Het positieve is wel dat het eindresultaat er zijn mag. Continue Reading

Waarschijnlijk omdat ik gisteravond iets later ging slapen word ik pas om 9.00 uur wakker door geklop op de deur. Het is Santosh die me een bak koffie komt brengen. Heeft zich waarschijnlijk erg schuldig gevoeld nadat ik hem gisteren even aansprak over mijn ongenoegen. Zeg hem lachend dat ik voor het ontbijt wel naar beneden kom en vind dit al een verrassende start van deze nieuwe dag. We gaan er een mooie dag van maken als er tenminste niets onverwachts gebeurd. Eerst maar eens goed ontbijten. Beneden in het woonverblijf van z’n ouders staat de tafel gedekt. Het is meteen ook de eerste dat ik hen ontmoet. Beiden begin zestig en leven nu van een redelijk pensioen, zo krijg ik van Santosh te horen. Hele lieve rustige mensen die ik in deze korte tijd iets beter leer kennen. Kort omdat Santosh niet te laat wil vertrekken om me vandaag dan werkelijk iets van Hyderabad te laten zien. Continue Reading