Travel Stories

Een nieuwe week is aangebroken. En niet alleen dat. Het is tevens de start van een nieuw jaar voor mijzelf. Het gaat vandaag met regelmaat door mijn hoofd. Zal mijn 47^ste levensjaar dat brengen waar ik al zo lang op hoop en wacht? Veranderingen in levensstijl met iets meer comfort waarbij ik veel voor anderen zou kunnen betekenen. Het zijn gedachten want buiten wacht de realiteit. Begin ik de dag met een ontbijt bij het Evergreen guesthouse welke 200 meter verder is gevestigd. Wacht er ook op een telefoontje van Sunil. Hij zou me ophalen om samen naar zijn kantoor te gaan en verder te werken aan de fotostudio. Er zijn nog zo’n 20 producten die ik wil toevoegen aan de website en wil hem helpen om goed met zijn camera overweg te kunnen, voor zover dat binnen mijn mogelijkheden ligt.Continue Reading

Het regent de laatste dagen weer met regelmaat. En dan met name ’s nachts. De koeien in de straat moeten het helaas ontgelden. Konden ze enkele dagen geleden nog terecht onder het afdak aan de overkant, nu staan ze onder een kleine luifel waar je net je oogwimpers vochtvrij onder kunt houden. De eigenaren hebben hun onderdak afgebakend met bamboe stengels omdat er overdag handel wordt gedreven in jute zakken en ze geen behoefte hebben aan dampende koeienvlaaien op hun werkplek. Want ja, de dames nemen het niet zo nauw. Zijn er ook voor hun geen regels van wat nu eigenlijk wel of niet mag. Het past wel in het plaatje van hoe het leven er hier aan toe gaat. Continue Reading

De week begint met het bezoeken van enkele fabrikanten en ga ik op pad om enig printwerk te laten verrichten vanwege stickers die op de kartonnen dozen geplakt moeten worden. Begin vervolgens halverwege de middag wederom met het fotograferen van binnengekomen producten in de fotostudio welke is opgesteld in de kelder van het pand van Soham. De enige plek waar geen daglicht naar binnen komt. Het enige nadeel is dat het er ontzettend warm wordt zodra de zon van zich laat spreken. Soham heeft er inmiddels wel een grote ventilator neergezet maar toch gutsen de zweetdruppels over mijn gezicht. Niet alleen bij mij trouwens. Ook bij de 48 jarige Satir Nareijn, zo weet ik inmiddels. Continue Reading

De dagen worden warm en zweterig. Met een temperatuur van rond de 33 graden is het geen pretje. Verlang weer naar de regendruppels die al dagen niets meer van zich laten horen. Ja soms, heel even vallen er een paar verdwaalde druppels maar verkoeling is er niet. Gelukkig heb ik vandaag binnen een klus. Heb een afspraak om bij een van de fabrikanten producten te gaan fotograferen. Met de studio uitrusting die ze zelf enige tijd geleden hebben gekocht maar nog nooit hebben gebruikt. Aan mij vandaag de eer. Wordt netjes opgehaald bij de afgesproken locatie, net buiten de grote hoofdpoort van het marktplein.  Vanaf hier is het ongeveer 25 minuten rijden naar de fabriek welke op het industrieterrein Basni II te vinden is. Een terrein met hele slechte wegen. Meestal kapot gereden, onverhard en vol met diepe kuilen. Er wordt ook niets ondernomen om verbeteringen aan te brengen.Continue Reading

Vandaag wordt het Eid festival gevierd. Beter bekend als het suikerfeest voor moslims. Een feest ter afsluiting van de vastenperiode oftewel Ramadan. In Jodhpur is ongeveer 35% van de bevolking Moslim, de overige 65% Hindu. Zeker in het oude centrum waar het Anil Sunrise guesthouse zich bevindt is het moslimgehalte aanzienlijk. Vanwege het suikerfeest blijven de meeste winkels vandaag gesloten, zoals ook bij veel fabrieken de productie vandaag stil ligt. Eigenlijk geldt dit alleen voor de moslimgemeenschap maar uit respect schikken vrijwel alle winkeliers zich hier in. Hebben ze de afgelopen dagen voldoende verkocht aan deze bevolkingsgroep waarbij rijkelijk de portemonnee is getrokken. Bijna gelijk de kerstdrukte in Europa. Continue Reading

Dagelijks zit ik achter op de brommer van Soham die meestal in het begin van de middag terug komt van z’n werk. Een school welke 80 km buiten Jodhpur is gevestigd en waar hij meer niet dan wel verwacht wordt om aanwezig te zijn. Daarnaast heeft de Hindoestaanse cultuur zoveel feestdagen dat de school veel dagen gesloten is. Werd enkele dagen geleden de verjaardag van Krishna nog uitgebreid gevierd, morgen is het de beurt aan de koeien. Worden die geëerd en lopen die de hele dag met bloemenkransen om hun nek, niet wetende wat ze overkomt. Daarnaast heeft elke kaste nog zijn eigen feestjes en dus ben ik de kluts een beetje kwijt. Je kunt hier als je wilt het hele jaar je feestmuts ophouden en dat is iets teveel van het goede.Continue Reading

Als eerste naar het station. Wil kijken of ik vanavond nog de trein richting Jodhpur kan nemen. Mijn werk zit er hier voorlopig op en in Jodhpur moet er nog wel het een en ander gebeuren. Sta vroegtijdig op en zie dat het behoorlijk geregend heeft. Moet grote plassen ontwijken en probeer te voorkomen dat ik niet wordt geraakt door de opspattende watermassa zodra er auto’s door de plassen rijden. Het is nog rustig bij het loket waar ik het gezicht van de lokettiste nog herken van vorige keren. Ook zij moet lachen want ze heeft me herkent aan de amulet met dolfijnen die om mijn nek hangt. Ik moest er een voor haar meenemen wanneer ik weer opnieuw naar India zou komen, had ze toen gevraagd. Heb daarom maar gezegd dat ik het land nog niet verlaten heb, niet wetende dat ze zo’n olifantengeheugen zou hebben. Continue Reading

Vrijwel alle dagen in Jaipur beginnen met bewolking. Eigenlijk is het veel aangenamer dan in Delhi. De straten zijn breder waardoor de wind een groter speelveld heeft en de warmte iets beter te verdragen is. Ook vandaag begin ik mijn dag in het restaurant van het Evergreen guesthouse. Een 100 meter verderop. Ondanks dat er slechts een enkele reiziger verblijft, kun je hier nog steeds gebruik maken van een goed ontbijt. Het is ook de enige reden om hier te zijn. De twee jongens die er werken zijn namelijk zo verlegen dat een gesprek aangaan vrijwel onmogelijk en durven ze me uit bescheidenheid bijna niet aan te kijken. Continue Reading

De dagen in Delhi slijten. Ik wil van alles ondernemen maar wordt er enigszins van weerhouden. Kunal zou al enige dagen geleden uit Moradabad zijn teruggekomen maar aangezien ook hij zijn zaken niet vlotjes kan afhandelen moet ik geduld hebben. Probeer zoveel mogelijk dingen voor te bereiden en plannen zo nodig aan te passen aan het huidige werkklimaat hier in India. Zijn er altijd weer nieuwe drempels die ik over moet en wordt me wederom duidelijk gemaakt in welke situatie ik me bevind. Het weer is nog steeds niet erg aangenaam, maar kan er nu redelijk goed mee overweg. Het zwaarste deel is het half uur dat ik in de middag onderweg ben naar Connaught Place. Continue Reading

Vandaag de start van een nieuw hoofdstuk. Vanuit Amsterdam eerst richting Berlijn gevlogen op uitnodiging van mijn goede vriendin Katrin. Een vrouw die ik eerder heb ontmoet in India. Op het vliegveld van Schonefeld staat ze in de aankomsthal al op me te wachten. Omdat ze zelf haar rijbewijs tijdelijk kwijt is vanwege enkele snelheidsovertredingen mag ze eigenlijk niet rijden en kruip op haar verzoek daarom zelf achter het stuur van haar grijze VW Golf. Continue Reading